Selamlar, nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Sizi hiçbir şeyin üzmesine izin vermeyin. Çünkü çok değerlisiniz;)
Bu arada Nisan ayında doğan herkesin doğum günü kutlu olsunn 🥳🥳
Medyaya koyduğum şarkıyı bilmiyor olabilirsiniz, ben çok sevdiğim için sizinle paylaşmak istedim :))))
Yeni hikayeme de şans verirseniz çok seviniriim
11. Bölüm
Elif Pov:
Çok kırgındım. Anneme, babama çok kırgındım. Ben onlara hiçbir şey yapmamıştım. Daha çocuktum zaten, ne zararım dokunabilirdi ki?
Ben 7 yaşındayken boşanmışlardı. Anlaşamıyorlardı zaten. Her gün farklı bir konudan tartışıyorlardı. Ben umurlarında bile değildim. Anlaşmalı boşanmışlardı, iki tarafta beni istememişti. Ne acı değil mi? Kendi annem ve babam beni istememişlerdi. Sanki beni onlar dünyaya getirmemişlerdi. Bir zevk uğruna mıydı herşey? Çocuklarınızın hayatını mahvedecekseniz neden çocuk yapıyorsunuz? Yazık değil mi bize? Sizin anlık zevkiniz için bize yazık değil mi?
Yetimhaneye bırakmışlardı beni. Günlerce ağlamıştım annem nerede diye. Sonra bir abla gelmişti yanıma. Arden ablam. "Onlar yok artık, alışman gerek." Demişti bana. Ağlamaya başlamıştım. Sarılmıştı sıkıca. O an anladım. Annemin yapamadığını yapacak yürek vardı onda. Beni hiç bırakmamıştı. Kendi kardeşi gibi koruyup kollamıştı. Düşersem kaldırırdı, ezilirsem korurdu, üşürsem üstümü örterdi. Her banyodan sonra saçlarımı örerdi. Anne şefkatiyle ilgilenirdi benle. Onun hakkını ödeyemezdim.
Elif'in Günlüğünden
Tekrar tekrar soruyorum kendime, ne yapmıştım da istenmemiştim o ailede? Acaba yine çocukları olmuşmuydu ikisininde? Beni istemedikleri gibi onları da istememişler miydi? Ne kadar merak etsemde günlük, onlardan nefret ediyorum. Karşıma çıktıkları anda yüzlerine tükürmek istiyorum. Benim ailem Arden Ablamınkiler gibi değildi. Kendi elleriyle verdiler beni. Asla affetmem onları. Sen olsan affeder miydin günlük? Dinler miydin bir kere bile?
04.04.24
Arden Tan:
Duyduğum şeyin şokluğuyla yatakta uzanıyordum. Yeterince sıkıntılı abiler varken bir tane daha gelmesi baya korkutmuştu beni. Bunlara kafa yormaktan işe bile gidememiştim. Birde Aran denilen abininde triplerini sindirmeye çalışırsam, kovulurdum sanırım.
Ahsen Hanım beni kahvaltıya çağırmıştı. Bende okula gideceğimi, okuldan sonra buluşmanın daha mantıklı olduğunu söylemiştim. O da mantıklı bulup kabul etmişti.
"Lan bide okul meselesi var dimi?"
Yeni bir okula, üstelik benden nefret eden biyolojiklerimle aynı okula gitmek de ayrı bir işkenceydi. Ama bana bir dokunsunlardı, onları tüm okulun önünde rezil etmezsem adım Arden değildi.
"Sen yine bastın gaza, azcık fren yap toslamayalım ağaca."
İç sesimin kamyon arkası sözlerini boş verip gözlerimi kapadım. Yarın okul vardı, okul demek erken kalkmak demekti. Yani uyumam lazımdı.
(...)
Her zamanki gibi 10. alarmımla uyandım. Artık rutinleşmişti benim için. 10 alarm çalmazsa uyanmazdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut
Teen Fiction'Bir kız var; kendi başına hayatta kalmış.' 'Bir kız var; kendine sığınacak liman bulamamış.' 'Bir kız var; huzur bulduğu yağmurda tamamen ıslanmış.' 'Bir kız var; hiç sevememiş, hiç sevilmemiş.' 'Bir kız var; Dünya denilen yerde adalet olmadığını 5...
