Umut

"Kadın Bir Porselen Kadar Değerliydi."

Başlamadan önce selamünaleykümler. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Hikayeyi beğenip beğenmediğinizi anlamam için yorum yada oy atar mısınız bebişlerim?Ona göre güzelleştireyim hikayemi💞

6. Bölüm

Dün akşam kadar gereksiz bir gün yoktu hayatımda. En son yapılan edebi konuşmaya "hayır" cevabını versemde pek işlememişti. Beni istemesemde yanlarına alacak gibilerdi. Sadece biraz zaman tanıyacaklardı.

"Allah razı olsun çok anlayışlılar."

"Ya, ne demezsin."

Niye hep benim başıma geliyordu ki bunlar. Daha yeni düzenimi oturtmuş sakin sakin hayatımı yaşamaya çalışıyordum. Hiçbir şey yapmamama rağmen sürekli başıma iş açılıyordu.

(...)

Her zamanki saatte kalkıp hazırlanmaya başladım. Uzun süredir kendime bakamadığım için, hazırlanmaya biraz daha vakit harcadım. Altıma siyah eşofman, üstüme de oversize baskılı bir sweatshirt giydim ve saçlarımı taradım. Mutfağa geçip bebe bisküvisi ve süt hazırladım. Sabahları tek yiyebildiğim şeydi. Hem uzun süre tok tutuyordu beni.
Yemeğimi yedikten sonra çantamı alıp evden çıktım. Otobüse bindim ve her zamanki gibi müzik dinlemeye başladım.
(Seda Şener- Porselen Kalbim)

"Benimle Oyunlar Oynadın,"

"Kırıldıktan Sonra Topladın,"

"Aynı olmadı,"

"Sen hatırlamazsın, ben unutmam"

"Nasıl kıydın?"

"Yüreğim kandı sana, bi umut avunmaya."

Okula gelince önce Elif'in sınıfına uğradım. Yaşadığım saçmalıklardan uzun süre görüşememiştik. Elif kim derseniz, önceden kaldığım yetimhaneden bir kız. 15 yaşında. Beni ablası olarak görüyor, bende onu kardeşim. Benim gibi annesi babası yok, 5 yaşında -benim yetimhaneden kaçtığım sırada- gelmiş. Yetimhaneye her uğradığımda görüyordum onu. Oradakileri şikayet ediyordu. Arada bir yanıma alıyordum. Düzenimi otutturunca temelli alacaktım ama yetimhane izin vermedi.
Lise 1'lerin katına gelip Elif'in sınıfına girdim. Beni görünce sırasından kalktı ve boynuma atladı.

"Ablaların en mükemmeli gelmiiş."

"Yavaş kızım öldürcen beni."

Gülerek boynumdan ayrıldı ve yanağıma öpücük kondurdu.

"Nasılsın bücür?"

"İyiyim, sen nasılsın? Dün n'aptın?"

"Uzun hikaye, anlatırım sonra. Paran var mı senin?"

"Var var merak etme."

Ben yinede verecektim. Uzun süredir para vermeyi unutmuştum. Çoktan bitmiş olmalıydı.

"Sen al bunu yinede."

Söylensede zorla verdim ve sınıfa çıkmaya başladım. Sınıfa girip sırama oturdum. Kafamı sıraya koyup uyumaya çalışırken, üstüme biri atladı.

"Ardenaşkım özledim seniii!"

"Doruk kalkmazsan ölücem."

Doruk üstümden kalkıp yanıma oturdu. Tolga çoktan oturmuş ikimizi izliyordu.

"Özlettin kızım kendini."

"Ben seni hiç özlemedim."

Doruk kolumu çimdikledi ve kollarını önünde birleştirdi.

"Al kırdın kırdın."

"Lan Doruk, bi' büyüyemedin gitti."

Doruk Tolga'ya da küstü. Dorukla uğraşmak çok eğlenceliydi. Bu yüzden hep üstüne gidiyorduk.