9. Bölüm
İftardan sonra tatlı niyetine çerezlik bir bölüş yazdım sizlereee :)
İftarda medyadaki Tae gibiydim dkdjcldjdkxkd
Kendimi ilk kez bi' bok hissetmiştim. Kimse bana böyle birşey dememişti ki. Ne tepki vermem gerektiğini bile bilmiyordum. Buraya geldiğimden beri sürekli yaptığım şeyi yaptım. Gülümsedim. Aslında çoğu yapmacık bir gülüştü. Ama buna içten bir şekilde gülmüştüm. Bunu kimsenin bilmesine gerek yoktu.
Yorgun olduğumu söyleyip odaya çıktım. Ben onlara bağlanmak istemiyordum. Burada kalmak istemiyordum çünkü. Düşünmeyi bırakıp biraz uyumaya karar verdim. Gece çocuklarla lol oynayacaktık.
"Gözlerimi açtığımda bir sokak arasındaydım. Burası çok tanıdık geliyordu nedense. Etraf karanlıktı. Ben etrafa bakarken bir çığlık sesi duyuldu. Sesin geldiği yere doğru koşmaya başladım. Ses iyice yakınlaştı. Bir sokağa girdim. Bir adam ve küçük bir kız vardı. Kız ağlıyor, adama yalvarıyordu. İçimi bir korku sarmıştı. Kıza birşey mi yapacaktı? Ben düşüncelerimle boğuşurken bir silah sesi duyuldu. Adam küçük kızı vurmuştu.
"Napıyorsun sen!"
Hızlıca kızın yanına koşmuştum. Adam oradan kaçmıştı. Kız yerde kanlar içinde yatıyordu.
"Uyan lütfen, gözlerini aç."
Sanırım 11-12 yaşlarındaydım. Üstümde o zamanlar aldığım bir elbise vardı. Karşımdaki kız ise 8-9 yaşlarında olmalıydı.
Kız uyanmamıştı. Bense hiçbir şey yapamamıştım.
Şimdi bembeyaz bir odada uyanmıştım. Odada hiçbir eşya yoktu sadece bembeyazdı. Kalkıp etrafa bakınmaya başlamıştım. Bir anda karşımda o kız belirmişti. Üstünde beyaz bir elbise vardı. Suratı bembeyazdı ve yaralar vardı. Onu görünce gülümsedim. O da gülümsedi. Ve bana doğru gelmeye başladı. Sonra bir anda gülümsemesi soldu be bağırmaya başladı.
"HEPSİ SENİN YÜZÜNDEN OLDU! BENİ NEDEN KURTARMADIN? BEN SENİN YÜZÜNDEN ÖLDÜM!"
"Ben senin yüzünden öldüm."
Bu cümle kalbimin sıkıştırmıştı. Ağlamaya başlamıştım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Sanki içimdeki herşeyi boşaltmak ister gibi ağlıyordum.
"Hayır* ben yapmadı*m."
"Sen yaptın! Sen öldürdün beni! Katilsin sen!"
Nefes nefese uyanmıştım. Etrafa baktığımda odada olduğumu gördüm. Yanımda Ahsen Hanım ve Sefa Bey birde Egemen vardı.
"Korkma kızım geçti, kabus gördün."
"Kabus değil, gerçek."
Derin derin nefesler alıp sakinleşmeye çalışıyordum. Sefa Bey'in uzattığı suyu alıp içtim.
"Daha iyi misin güzelim."
Kafamı evet anlamında salladım.
"Ne gördüğünü söylemek ister misin?"
Bu sefer hayır anlamında salladım kafamı. Biraz sakinleşmemi beklediler ve odadan çıktılar. Egemen hala duruyordu.
"İyi misin?"
"Evet."
Yatağıma oturdu ve ve halıya bakmaya başladı. Çok tatlı bir çocuktu. Ayrıca utangaçtı, hemen kızarıyordu.
"Ne söyleceksen söyleyebilirsin."
Yerde olan bakışlarını bana kaldırdı.
"Şey, dicektim"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut
Teen Fiction'Bir kız var; kendi başına hayatta kalmış.' 'Bir kız var; kendine sığınacak liman bulamamış.' 'Bir kız var; huzur bulduğu yağmurda tamamen ıslanmış.' 'Bir kız var; hiç sevememiş, hiç sevilmemiş.' 'Bir kız var; Dünya denilen yerde adalet olmadığını 5...
