Umut

"Yaraların üstü kapatıldığında geçmez."

4. Bölüm

6 Yıl Önce:

Aren 5. sınıfa gidiyordu o yıl. Yeni bir okul, yeni arkadaşlar edinmişti. Okul başlayalı 3 ay olmuştu.

Zil yeni çalmıştı, Aren öğretmen gelmeden sırasına oturmuştu. Bu sırada bir çocuk hızla sınıfa girmişti.

"Aren nerde, Pelin düştü kardeşine bakmaya gelsin!"

Pelin'in düştüğünü duyunca korkmuştu Aren. Pelin onu sevmesede seviyordu Pelin'i. İkiziydi sonuçta, nasıl sevmezdi ki?

Hızla sırasından kalkıp çocuğa Pelin'in nerede olduğunu sordu. Çocuk arka bahçede deyince koşarak oraya gitti. Pelin yerde duruyordu, ağzı yüzü kan olmuştu. Koşarak ona seslendi.

"Pelin, iyi misin!"

Hemen yanına çöktü ve kanayan yerlerine baktı. Pelin onu görünce sırıttı ve tekrar ağlamaya başladı.

"Aren canım çok yanıyor!"

Aren kafasında yara var mı diye bakarken arkadan öğretmenler geldi. Bunu gören Pelin bağırmaya başladı.

"AREN YAPMA YETER ARTIK CANIM YANIYOR!"

Duydukları karşısında şokla Pelin'e baktı Aren, oysa ona yardım ediyordu sadece.
Ağlaması şiddetlenmişti Pelin'in. Sonunda hocalar gelmişti.

(...)

"Ya ben birşey yapmadım diyorum niye inanmıyorsunuz!"

"Oğlum yaptıysan söyle, vallahi kızmıycam."

Çok sinirlenmişti Aren. Yapmadığını söylemesine rağmen ona inanıyorlardı. Oysa Aren'in tek isteği ikizine yardım etmekti. Bilmiyordu onun kötü niyetli olduğunu. Bilseydi dönüp bakmazdı bile.

"Bana inanacağına o pisliğe inanıyorsunuz ya, size hiçbir şey demiyorum!"

Ağlayarak odasına çıktı Aren. Çok kırılmıştı. Herkes Pelin'in oyununa kanmıştı. Hiçbiri inanmamıştı Aren'e.

(...)

Aren yatağının kenarında kafasını kollarının arasına almış düşünüyordu. Bu sırada kapı sesi duydu. İçeri biri gelmiş onun yanına doğru geliyordu.

"Aren, ağlama abicim. Ben biliyorum senin haklı olduğunu."

Aren duydukları karşısında şaşkıncs kafasını kaldırdı. Aran abisiydi bu. Ve ona inanmıştı.

"Yemin ederim* ben yapmadım abi* ben sadece yaralandığında* bakmaya gittim."
(* Hıçkırık)

"Ben biliyorım merak etme, o cadının işi
olduğunu anladım."
Aran abisi başından beri sevmiyordu Pelin'i. Onun gerçek kardeşi olduğuna inanmıyordu. Ki çokta haklıydı.

"Aren'in günlüğünden"

"Beni çok yaralamıştı Pelin. Canımı yakmak için elinden geleni yapmıştı. Şimdi gitti ama açtığı yaralar kapanmadı. Her hatırladığımda gözümden düşen yaşlara engel olamıyordum. Neden acıtmak istemişti ki, kardeştik biz o zamanlar. Canım çok acıyordu. Çünkü yaralar üstü kapatıldığında geçmezdi."

17.03.24

Arden:

Okuldan sonra vakit kaybetmeden hastanenin yolunu tutmuştum. Korkuyordum, içimdeki şüphelerin gerçek olmasından. Ama yüzleşmem gerekti. Bu benim için bir şans olabilirdi.