Tekrar selamss, nasılsınız? Umarım iyisinizdir 🙃
Bu bölümü yazmamda yardım ettiği için akinwq bebeğime tşkler.
Doruk Pov:
Bazı acıları, bazı eksiklikleri gülerek tamamlarsınız. Canınız yansa bile gülersiniz, çünkü bu acınızı hafifletir. İşte bende tam olarak bunu yapıyordum. Gülümsemek benim için oksijen gibi birşeydi. Ailemin beni istemediğini duyınca gülmüştüm, çocukken yediğim dayaklarda gülmüştüm. Arkadaşlarımla acılı anılarımızı konuşurduk, onlar ağlarken ben yine gülmüştüm.
Üzülmem için neden yoktu sanki. Yada gereksiz insanlar için gözyaşı dökmeme. Yaşadıklarımı sonradan dinleyince komik geliyordu belki de. Eğer üzülürsem, onların isteğini yapmış olurdum. Ama ben güldüm, hayata bir kere geliyoruz dedim ve güldüm.Duygusaldım. Saçma sapan bir filme, bir hikayeye ağlardım. Belki yaşadığım şeylerin acısını orada çıkarırdım. Ağlamak istediğimde bu hayatım yüzünden değil de filmde ayrılan çift yüzündenmiş gibi gösterirdim. Bi' nevi maskelerdim duygularımı. Çünkü ihtiyacım vardı. Arden'i ve Tolga'yı daha fazla sıkamazdım. Onlara acılarımdan bahsedersem üzüleceklerdi. Ve bu benim istediğim son şeydi.
(...)
Birinin sesiyle gözlerimi açtım. Başta nerede olduğumu anlamasamda sonradan hatırladım. Aran geldiğinde bu eve gelmiş, burada kalmıştım. Dün geceki konuşmamız beni sersemletmişti sanırım. Bana uzak duygulardı. Sevgi, şefkat çok farklı şeylerdi. Hayatım boyunca ilk kez dün saçım okşanmıştı. Çok huzurlu hissetmiştim. Bu duygular çok, çok güzeldi.
Yataktan kalkıp banyoya gittim. Rutin işlerimi hallettikten sonra bavulumdan kıyafet çıkardım. Hava bugün daha sıcaktı, bu yüzden şort seçmiştim. Önceden şort bile giymezdim ama artık umrumda değildi. Bu izler benim bir parçamdı, kimseden saklamama gerek yoktu.
Bağcıklarımı bağlarken kapıdan ses geldi.
"Kahvaltıya inmeyi düşünüyor musun?"
Bu ses Arenden geliyordu.
"Yok ben ölüm orucu tutuyorum."
Cevap vermeden aşağı indi. Yaklaşık 5 dakika sonra bende indim. Masada Poyraz haricinde herkes vardı.
"Kızım sen oruç mu tutuyorsun."
Ahsen Hanım'ın söylediği şeyle şaşkınlıkla ona baktım. Aren'e yaptığım şakayı hatırlayınca ona döndüm. Alttan alttan gülüyordu.
"Yok Ahsen Hanım, şakaydı o. Bu gerzek size ne dedi?"
Egemen dayanamayıp kahkaha atarken Ahsen Hanım ona öldürücü bakışlarını gönderdi.
"Allah'ım sen bana sabır ver. Gel otur kızım."
Ahsen Hanım'ın yanına oturdum.
"Benim şakacı oğlum, ben sana ne yapayım?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut
Teen Fiction'Bir kız var; kendi başına hayatta kalmış.' 'Bir kız var; kendine sığınacak liman bulamamış.' 'Bir kız var; huzur bulduğu yağmurda tamamen ıslanmış.' 'Bir kız var; hiç sevememiş, hiç sevilmemiş.' 'Bir kız var; Dünya denilen yerde adalet olmadığını 5...