Küçük kız korkuyordu hem de hiç olmadığı kadar...
15.Bölüm- Bazı Gerçekler
Günümüz..
Arabadan indiğimizde bizimkileri gördüm , korkmuş görünüyorlardı , bir dakika ben niye hiç bir şey hatırlamıyordum...
Aslı bir anda bana sarıldı.
"Senin için çok korktuk," dedi de niye korkmuştular?
"Niye korktunuz da?" dedim ve hepsi bana afal afal bakmaya başladılar, ne yani insan başına gelenleri unutamaz mı, unutamaz diye bir kural var da ben mi bilmiyorum?
"Allah sabır versin hepimize bizimkinin aklı uçmuş," dedi Ozan. Aynen kanka.
"Ya niye hepiniz garip davranıyorsunuz?"
"Asıl sen garip davranıyorsun," dedi Doruk.
Oğlum bana bakın , benim sinirlerimi bozmayın lan.
"Neyse ben eve geçiyorum," diyerek eve doğru ilerledim. Eve girdim ve odadaki fotoğraflarımıza bakmak için albümü çıkardım ama orada bir şey vardı , bir yüzük kutusuna benziyordu.
Acaba biri birine evlenme teklifi mi edecekti? Kutuyuda çıkardım ve kutunun içindeki yüzüğü de çıkardım. Yüzük çok güzeldi. Bir tarafı yeşil diğer tarafı ise kahverengiydi. Tıpkı bir orman gibiydi çok güzel görünüyordu, baktıkça ormanın derinliğini ve huzurunu hissedebilirdiniz. Yüzüğü biraz daha incelerken Nehir kalp Berk vardı. Ne yani Berk bana evlenme teklifi mi edecekti, ama biz daha küçüğüz bu yaşta ne evlenmesi?
Kutudaki şeyi biraz daha inceleyiyim derken, bir fotoğraf gördüm. Bu fotoğrafta Berk ve benim olduğu fotoğraf, ve arkasına baktım.
Nişan tarihi
20 Temmuz 2023
Ne? Biz şuan 25 Temmuz 2024'deydik. Hem bir dakika. Lan, ben ve Berk. İkimiz. Bir zamanlar. Nişanlıydık. Fakat ben hatırlamıyordum. Nedeni neydi?
Bir anda beynimin akışının değiştiğini hissettim. Hatırlıyordum, ben psikolog ajan Nehir Soygün. Bir kaza geçirmem nedeniyle hafızamı kaybetmiştim. Bu yüzden bir anda bana karşı bir iyi davranmazlar gelmişti, çünkü beni hatırlıyorlardı. Beni tanıyorlardı, fakat ben o zamanlar onları tanımadım. Berk'le nişanlıydık... Ben aslında 19 yaşında değildim. 23 yaşındaydım. Hafızam, 4 yıl geriye gitmişti. Berk, Doruk, Aslı ve Zeynep'leri tanımadığım zamana gitmişti, lise zamanıma gitmişti. Ben Nehir, aslına geçmişimi bilmiyordum, ben Nehir aslında geçmişim bile gizliydi. Hatırlanmıyordu...
Ağlıyordum, hem de hıçkırarak hızlıca odadan çıktım, merdivenlerden aşağıya indim. Bizimkiler aşağıda oturuyordu. Hepsi bir koltuğa yayılmıştı.
Benim ağladığımı gören Berk telaşla yanıma geldi. Hızlıca kollarımı Berk'e sarıldım. "Berk..." diye mırıldandım. Hıçkırıklarımın arasında.
"Efendim güzelim," diye mırıldandı o da. Kollarını belime doladı. "Ben her şeyi öğrendim, hatırlıyorum her şeyi."
Berk kas katı oldu. Eminim şu an başından kaynar sular döküldüğüne eminim.
"Hatırlıyor musun?" diye sordu. Başımı salladım. Hızlıca Berk'ten ayrıldım. Aslı gözleri doli bir şekilde geldi ve o da bana sarıldı.
"Tekrar hoş geldin aramıza kardeşim," diye söylendi. Hıçkırıklarımın arasında ben de güldüm.
Ardından saçlarımı karıştırdı. Daha da güldüm.
Sonra da Doruk geldi, o da bana sarıldı. Canım kardeşim, diye geçirdim içimden.
Doruk ile çok fazla operasyona katılmıştım. O da ben de birbirimizi koruyup durmuştuk.
Bu sefer de ben onun saçlarını karıştırdım. O da bu halime güldü.
"Seni sarışın, aptal!" diye kulağımın dibine bağırdı. Sonra da kollarımızı ayırdık. Sonra Ozan geldi.
"Ayy, beklediğim an geldi işte!" diye çığlık atarak bir anda bana sarıldı. Ben de ona sarıldım. Sonra onla da ayrıldık en sonunda da Zeynep geldi. Ve sadece 1 saniyeliğine sarıldı. Ondan bu hareketi bile zaten çok fazlaydı.
Gülümsedi ve ben de gülümsedim. Sonra aklıma bir şey geldi.
"Size bir şey demek istiyorum," diye mırıldandım. Hepsi bana baktı. Herkes tekrar eski ciddiyetini kavuştu.
"Eğer siz beni tanıyorsanız, ilk başta neden beni tanımıyormuş gibi yaptınız, neden kötü davrandınız? " diye dönüşüm hepsini afallatmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ
Horror"Bir gizemli oda , o oda da insan ve de bir ceset" Ben bunun şokunu yaşarken karşımdaki adam bana şaşırmış şekilde bakıyordu... O adam katil miydi ? Katilse beni de öldürecek miydi ? Gecenin geç saatlerinde bir okulda mahsur kaldım. Ve o okulda bir...
