22 bölüm

2.2K 68 18
                                    

Merhabalar.

Biliyorum uzun zamandır bölüm atmıyorum o yüzden çok özür dilerim.

Yeni bölüme hoşgeldiniz efenimm

eymaKorkmaz576 bu bölüm sana gelsin🙂

🤍

Arabadan inip el-ele eve doğru yürümeğe başladık. Dışından bile fazlasıyla görkemli ve büyük bir evdi. Buralara aykırı bir eve benziyordu. Fazla moderndi. İçinide merak ediyordum.

Evin içine girmiştik. L şeklinde uzunca bir koridor vardı. Koridor bittiğinde büyük bir odaya girmiştik. Burası salon olmalıydı. Salon değilse bile buraya taşındığımızda salon olacaktı. Evin içi bomboştu.

Miranla teker teker alt kattaki odalara baktık. Aslında alt katta fazla oda yoktu. Sadece 4 oda vardı. Üst kata çıkmak için merdivenlere yönelmiştik. 2-3 kat çıktıktan sonra nefes nefese kalmıştım. Bu hamilelik fazlasıyla zordu! Miran yorulduğumu görmüş olacakki beni tek hamleyle kucakladı. Ani hamlesiyle minik bir çığlık atmışdım.

Kısa bir zamanda merdiven çıkma işini tamamlamıştık. Miran beni kucağından indirdiğinde omzuna hafif bir şekilde vurdum. Miran kaşlarını hafif çatmış ve "Ne oldu yavrum ne yaptım yine ben" demişdi homurdanarak.

"Böyle ani haraketler yapma Miran" demiştim sesimi sinirli çıkarmağa çalışarak. Bence başarmıştımda.

"Güzelim, sesin asla sinirli çıkmıyor. Hatta şuan seni öpmeme neden oluyor" demişdi bana doğru bir adım atarak. Başaramamıştım.

Aramızdakı mesafe attığı adımla kapanmıştı. Tamam şuan sakin olacaktım. Ve bir adım geri atacaktım. Akşam eve gitmeği bekliyordum ben! Akşam topluca halledecekdik ne guzel. Burada bir masa bile yoktu sadece öpüşebilirdik! Ama ben daha fazlasını istiyordum.

Tamam vazgeçtim sikerlerdi geri adımını. Kocamı öpmek istiyordum ben! Tekrar öne doğru bir adım attım ve parmak ucumda yükselerek Miranın dudaklarına yapıştım.

Miran hiç beklemeden karşılık vermişti. Ateşli bir şekilde öpüşüyorduk. Bu tehlikeliydi. Fazla ileri gitmemeliydik. Burada yapamazdık!

Böyle düşünüyordum ama öpüşmemizi kesmiyordum. Kesemiyordum desem daha doğru. Ama öpüşmemizi kesen şey bir telefon sesi oldu. Arayan kişiyi sövüp sövmemek arasında kaldım.

Miran dudaklarımdan ayrıldığında sesli bir küfür etmişdi.

"Siksinler ama, karımla rahat rahat öpüşemeyecekmiyim ben!" demişdi burnundan soluyarak. Hafifce kıkırdamıştım bu dediğine. Banada ters bir bakış atarak elini cebine atıp çalan telefonunu aldı.

"Senin kafa tasını sikeyim Şiyar ne var" demişdi pekte nazik olmayan bir şekilde.

Şiyar ne dediyse daha da sinirlenerek "Lan bunun içinmi aradın? Gerçekten siktir Şiyar. Lan bir işi bensiz beceremiyormusunuz" demişdi aynı sinirli sesiyle.

"Geliyorum bekleyin" demişti bu sefer sakince.

İyiki Şiyar onu böyle zamanlarda takmıyordu. Şiyar yerine bir başkası olsa kalbinin kırılması yüksek ihtimaldi.

"Ne olmuş" dedim Miranın aksine sakin bir sesle.

"Şirketi bir-birine katmışlar. İki elleriyle bir işi beceremiyorlar."

"Ne yapmışlar Miran" dedim bu sefer

"Önemli bir şey değil güzelim, ihale dosyasını kaybetmişler" demişti sakin sesiyle

Asel BerdelHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin