The Day We Became Friends ♡ ft. Bankzitters ♡

-9-

POV: Robbie.

We mogen binnen komen van de verpleegster, het heeft zo lang gebeurt... Het erge is nog dat het mijn schuld is! Als ik niet zo boos deed was ze niet weer in paniek geraakt. Raoul zegt dat ik snel binnen moet komen, maar ik ben bang wat er dan gebeurt.. Of ze boos op me is en of ze ons nog überhoupt nog herkend.. Ik hoop het zo! 

We lopen naar binnen en ik zie Milly liggen, spierwit en wallen onder haar ogen.. Het besef wordt nog erger... Dit is allemaal mijn schuld als ik niet zo boos had gedaan.. Alleen maar omdat ze iets niet wilde delen.. Ik zie dat Milly schrikt als ze ons ziet, uiteindelijk stapt Roel op haar af... Hij vraag hoe het gaat. Ze schrikt nog meer en zegt "Hoe de fack weten jullie mijn naam? Dat Milo mijn naam weet, oke. Maar jullie?" Ik kijk naar Matt en zie dat de tranen zijn ogen weer vullen.. Het schuld gevoel wordt alleen maar erger. Hoe heb ik dit kunnen doen? Waarom deed ik zo boos? Waarom maakte ik er zo'n big deal van? Ze wou het gewoon niet wou vertellen! Ik kan mezelf wel voor de kop slaan! Jezus Robbie je hebt het weer goed verkloot. Maar wat zei ze nou eigenlijk? Ik spoel het moment opnieuw af in mijn hoofd, maar ik zie de hele tijd Matthy's behuilde gezicht voor me en Milly die lijk bleek is. Oké Rob concentreer. Uiteindelijk zegt Koen "Herken je ons dan niet?" Ik weet het weer ze zei dat ze ons niet herkende ofzo maar Milo wel. "N-nee sorry" Zegt Milly met een trillende stem... Ik moet hier weg, Ik moet hier echt weg. Zometeen herkend Milly me weer en wordt ze boos, wat terecht is maar nog steeds kut.

Ik zie dat Milly weg valt.. Wat gebeurt er? Ik probeer rustig te blijven en ben dan ook opgelucht als ze weer wakker wordt. Het duurt ongeveer 5 min. Maar wanneer ze haar ogen opent kijkt ze meteen Matt aan en fluistert "Ik weet het weer.. Matthy" Ze fluistert maar iedereen kan het horen in de kamer omdat het zo stil is. Matt loopt naar het bed en zegt "Je weet het weer wat goed!" Waarna Milo zegt "Ja heel goed Milly alleen nu moet je nog 3 andere herkennen, denk je dat dat lukt?" Maar volgens mij hoort ze het niet meer want haar ogen vallen weer dicht.. Wat is dit? Waarom valt ze zo veel in slaap? Of valt ze de hele tijd flauw? Ik weet het niet... Maar na een tijdje wordt ze weer wakker en nu kijkt ze mij meteen aan... Ze herkend me.. Maar ik ben niet opgelucht want ik zie de blik in haar ogen veranderen.. Ze weet het weer.. Ze weet weer wat er is gebeurt. Niet veel later zegt ze dan ook "Robbie misschien is het beter dat je gaat." Ik wil iets zeggen maar doe het maar niet.. Straks word ze nog bozer. Maar ze ziet dat ik iets wou zeggen dus zegt ze "Wat wou je zeggen Robbie? Dat het je spijt? Dat je niet zo kut had moeten doen? Weet je Rob i don't care. Ik snap het wel wie wil er nou met mijn problemen opgezadelt worden?" Ik schrik hier van en er komen tranen in mijn ogen. "Hoor je me niet Rob? Ik wil dat je gaat!" Ik knik en sta op met de tranen die nu inmiddels over mijn wangen lopen.

POV: Milly

Ik besluit Robbie nog een kans te geven.. Dus vraag ik aan Milo of hij Robbie wil gaan halen. En onder tussen voel ik dat ik weer weg val. Houdt dit ooit op?

Ik loop over de overloop opweg naar de badkamer.. In een keer zie ik de brunet met baard staan. "Milly? Wat doe jij hier?" Ik zeg tegen hem dat ik dat morgen vertel.. Nou daar is veel van gekomen.. Kijk waar ik nu lig.. Hij vraagt wie me binnen heeft gelaten. Ik vertel dat Matthy me binnen heeft gelaten en ook al weet waarom ik hier ben. "Ooh oke, dan zie ik je morgen oke Milly?" "Ja is goed Roel! Tot morgen" Hoor ik mezelf als antwoord geven... Roel..

Ik word weer wakker. Ik zie meteen dat Robbie er ook weer is. Ik schenk er voor nu geen aandacht aan. Ik kijk Roel aan. Tenminste ik denk dat hij Roel heet. Ik zie dat hij ook naar mij kijkt dus ik zeg vragend "Roel?" Hij kijkt opgelucht "Je weet het weer Milly! Maarre voor als je het niet wist.. Het is Raoul alleen iedereen noemt me Roel.." Ik weet nu alleen van 1 de naam nog niet.. Van de blond/rood harige.. Ik kijk hem aan en wacht tot het moment weer komt. Dat ik weer weg val. Maar het gebeurt niet.. Dus om de tijd te doden dat ik wacht zeg ik maar "Sorry Rob. Ik had niet meteen boos moeten doen.. Als ik wist dat..." Ik maak mijn zin niet af want achter Rob staat Milo heftig nee te schudden met zijn hoofd. Maar Robbie vraagt door "Als je wist dat?" Ik denk na.. Ik moet een goede smoes hebben... "Als ik wist dat je zo met je schuld gevoel zat was ik niet meteen zo boos geworden, sorry Robje" Ik zie dat hij schrikt.. Waarvan? Ik ben altijd al een nieuwschierig aagje geweest dus vraag ik "Rob waarom schrik je nou? Heb ik iets verkeerd gezegd?" "Nee nee. Maar ik moet sorry zeggen.. Als ik niet zo boos was geworden had jij hier nu waarschijnlijk niet gelegen.." Ik kijk hem aan en begrijp het niet.. Ik ben niet out gegaan omdat hij zo boos was.. Ik was out gegaan omdat ik Milo vertelde wat er thuis aan de hand is.. En dat werd me te veel.  "Rob het is helemaal niet jou schuld! Ik ben niet flauwgevallen omdat je boos op me was.." "Waarom dan wel?" Vraagt hij. Hij snapt er zo te zien nu ook helemaal niks meer van.. "Ik was out gegaan omdat ik iets zei wat me best raakte en ik raakte daarvan overstuur.." Robbie zucht opgelucht "Ik was echt bang dat je boos op me zou blijven.. Want ik dacht dat het mijn schuld was" "Nou nu weet je dat dat dus niet zo is! En ik ben niet meer boos Rob!" Nu zegt die andere jongen waarvan ik de naam dus nog niet weet. "Fijn geen ruzie meer dus?" En ja hoor nu pas komt het moment.. Ik val weer weg.

"Aaah brabander ben je er ook weer?" Zegt Milo. Robbie was net binnen gekomen "Ja ik ben er weer! Kale!" Hij moet er zelf om lachen. Hij kijkt naar Lilly en zegt "En jou ken ik nog niet" Nu komt die andere jongen ook binnen en zegt "Ja haar ken ik ook nog niet" Kom oooop!!! Kom nou met die naam ik wil gewoon zijn naam weer weten. Dat is alles! Lilly stelt zich zelf voor en de Robbie en de jongen ook. "Hee ik ben Koen!" 

Ik word wakker alweer! En hopelijk is dit de laatste keer. "Koen" "Jaa? Wat is er?" Ik schiet in de lach omdat hij niet door heeft dat ik zijn naam weer weet, maar dat doet pijn aan mijn hoofd. Matthy zegt "Je weet alle namen weer!! Wat goed Milly!" Zegt hij net iets te hard en te enthousiast.. Ik gil voordat ik me kan bedenken "AUUU MIJN HOOOFD!!" Iedereen schrikt. Raoul zegt meteen "Moet ik de verpleegster halen? Ik knik. Ooo wat voel ik me weer kut ik hoop dat ik hier snel vanaf ben...

Hey Hey dit was het weer!! Ben nu weer inspiratie loos dus hoop dat morgen mijn inspo weer terug is!! Als dat zo is morgen weer een deel!

Tips? Say it!! =)

Xx, Domblondjee <3