POV: Milo
Raoul belde me net.. Milly ligt in het ziekenhuis.
De andere jongens zijn weg en Matt is daar al.
Ik loop.. Naja ren naar m'n auto.
Als ik bij het ziekenhuis aankom, vraag ik waar Milly ligt
Ik loop achter de verpleger aan.
We komen bij de kamer aan.
Ik vraag meteen "Wat is er gebeurt?"
Matt en Roel lopen de gang op en sluiten de deur.
Matt legt alles uit en dan komt De Klap.
"Milly is ondervoed en heeft een eetstoornis.."
Mijn hele wereld stort in na het woord 'eetstoornis'
FLASHBACK! (Milo is hier 10)
"Mama heeft hulp nodig met eten."
"Waarom?"
"Mama heeft een eetstoornis"
"Is dat erg? Ga je dood mam?"
"Nee ik krijg hulp en een eetschema, het komt goed."
3 Maanden later..
"Nee! Mama! Niet dood gaan, alsjeblieft!"
"Het is te laat Milo, mama is er niet meer."
"Maar ze had het beloofd.."
"Het spijt me jongen."
EINDE FLASHBACK!
POV: Raoul.
"Milo? Milo!" Roep ik.
"Huh wat?"
"Waar was je met je gedachtes?"
Dan begint hij te huilen.
"Miel maatje wat is er?" Vraagt Matt.
"I-ik.. Het is een lang verhaal.."
"Vertel maar Miel." Zeg ik.
"Ik was 10 toen mijn moeder een eetstoornis kreeg.. Ze zei dat het allemaal goed zou komen maar 3 maanden later overleed ze."
Nadat hij dat heeft gezegd komen er nog meer tranen.
"2 weken voor mijn verjaardag overleed ze."
Ik loop naar hem toe. "Het komt goed! Milly heeft ons, wij gaan voor d'r zorgen."
Milo word iets rustiger.
"Dat beloof ik met heel m'n hart."
~~~~~~
Jaaa dat was deel 33 alweer hoop dat jullie het leuk vondennnn.
JE LEEST
The Day We Became Friends ♡ ft. Bankzitters ♡
Fanfiction{not completed} Milly heeft het thuis niet zo goed ze heeft de hele tijd ruzie met haar vader en is nogal onzeker.. Als ze de bankzitters ontmoet staat haar leven op z'n kop Het kan heftig worden met huiselijk geweld en onzeker zijn en ook paniekaan...
