KANLI EL

5.BÖLÜM

Duyduklarım karşısında Şok olmuştum. Nasıl yani annemi babam mı zehirlemişti? Yoksa birileri babamı tehdit mi etmişti? Hemen buradan gitmeliydim yoksa birazdan beni fark edebilirlerdi. Ama şu an uzaklaşmak tehlikeli olurdu. Çünkü burada harfleri eskiden beni fark edebilirlerdi.

Derken babamın telefonu çaldı babam telefonu açtığında buyurun dedi evet babasıyım deyince bir şaşırdım. Okuldan mı aramışlardı beni ? Hayır okulu arayamazlardı çünkü gelirken hiçbir şey bilmiyorlardı. Belki hastalanmıştım bunu okul bilemezdi. "Kızım okula gelmedi mi?"

    Okul nereden bilebilir dili  bugün geleceğimi.  babam mı  bir şey söylemişti acaba? Tamam ben şimdi kendinize konuşacağım dedikten sonra telefonu kapattı. Ardından cebimdeki telefon stresi. Sanırım babam beni arıyordu. Hayır olamazdı. Telefonu açamazdım. Açmadım da. Sonra cebimdeki titreşim bitti. babam telefona baktı ve tekrardan  beni aradı birkaç kere böyle aradıktan sonra artık pes etmişti. Mafya gibi görünen yakışıklı genç babam da dönerek "bir sorun mu var ?dedi. Babam gelince bakarak göz verirdi. "Herhalde bir sorun var ki bu kadar endişeliyim"dedi.

  "Bana bak ihtiyar. Benle konuşurken kelimelerine dikkat et!" Sesinde kızgınlık ve aşağılama vardı. "Önce sen benimle konuşurken kelimelerine dikkat et" ilk defa babamı böyle görüyordum. Normalde babam her zaman kendini savunan ve kendisini haklı çıkarmak için her şeyi yapan bir adamdı. Şimdi nasıl kedi gibi pısırık alabiliyordu. Bu geç babama  ne yapmıştı? 

    "Hadi diyelim etmedim ne olacak?" Babam elini önce yumruk yaparak genci uzattı fakat sonra derin bir nefes vererek elini indirdi ve "tamam şimdi tartışmaya lüzum yok. Benim kızım bulmam lazım" 

  -niye senin kızı engelli mi kendi evini bulamıyor mu? Ne kadar iticilik varsa Allah bu gence vermiş maşallah. Neyse Allah karaktere vereceğine yakışıklılığına vermiş. "Tövbe de kız. Kendine gel" dedim kendi kendime.

 -bak oğlum yaşına boşuna veriyorum ama lütfen benim kızıma  doğru konuş.

-konuşmazsam ne olur nokta hadi diyelim konuştum ne olacak.

Derin bir iç çekerek babam "oğlum sen benim başıma bela mısın? Yürü git ne halin varsa gör . " 

Bunu dedikten sonra babam yürürken genç eliyle babamı durdurdu ve "bir dakika bir  dakika" dedi "sen benim başıma bela mısın  derken? Ben senin için kendi hayatımı riske attım  farkında mısın ihtiyar ? Eğer farkında değilsen söyleyeyim ben bu işe insanları öldürmek  için gelmedim kardeşim bulmak için geldim." 

Duyduklarım karşısında daha çok şoka dönmüştüm bu adam şimdi bir mafya mıydı insan mı öldürüyordu hiçbir şey anlamamıştım. Ama anladığım  tek şey babamın gerçekten de çok büyük bir bataklığa batmasıydı.

             .......................

Babam oradan ayrıldıktan sonra koşa koşa sahile gittim. Orada üzgünmüşüm gibi yapıp okula gitmemiş gibi gösterecektim. Biraz yapmacık da ağladım. Evet tahmin ettiğin gibi babam da buraya gelmişti. Sakince yanıma oturdu ve bir elini omzuma attı "neden okula gitmedin?"

"Baba!" Biraz şaşırmış gibi yaptım. Oyunculukta gerçekten de iyiydim. " Sen nereden biliyorsun benim  okula gitmediğimi?"

-sözlü? 

Ah aklımdan gerçekten çıkmıştı bugün sözlüm vardı. Öğretmenimiz bize herkesin gelmesi gerektiğini gelemeyenlerin ise belli bir mazareti olması gerektiğini söylemişti. Biz de böyle bir şey yapmamıştık. Yani babam da oradan anlamıştı.

-evet kızım seni anlıyorum ama bu hayatın bir sınavı biz bu zorlukların üstesinden gelmeliyiz. Şimdi okula gidiyorsun sınavını oluyorsun ve hep beraber hastaneye gidiyoruz annenin yanına. 

Babama sarılıp onu öptüm ve tamam dedim ardından arabaya binerek beni okula götürdü

          ......................