Helal Yârim | Texting

1.8

Selammm, nasılsınız?

Umarım iyisinizdir:)

10.000 okuma olduk bunun için destek olan herkese çok ama çok teşekkürler💞

Çok uzatmadan bölüme geçelim, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar:)

***

"Seni kaçırmaya geldim güzelim."

Gözlerim şaşkınlıkla açıldı. "Ne diyon Asaf?" Asaf bana elini uzattı. "Seni kaçırmaya geldim diyorum Yağmur." Elini tutmadan kafamı hayır anlamında iki yana salladım. "Olmaz, babam seni de beni de mahveder." Asaf derin bir nefes aldı. "Hiç bişey yapamaz, sen korkma ve dediğimi yap güzelim."

Hiç bir şey anlamamıştım ama o adamla da evlenecek değildim. Hızla dolaptan sırt çantamı aldım içine elime gelen her şeyi koydum. Tam cama doğru ilerlerken kapı açıldı. Korkarak arkamı döndüğümde bu kişinin annem olduğunu fark ettim. Hızla yanıma gelip bana sıkı sıkı sarıldı.

Sarılmamız bittiğinde elindeki telefonumu bana uzattı ve Asaf'a döndü. "Sana güveniyorum oğlum, Yağmur sana emanet." Asaf anneme gülümseyip başını sallamakla yetindi.

"Hadi gidin ben içerdekileri sadece kısa bir süre idare edebilirim." Son kez annemin öptükten sonra cama doğru yaklaştım. Asaf aşağı doğru inmeye başladı. Camın yanına gelip aşağı baktığımda eniştemin ve ablamın da aşağıda olduğunu gördüm. Şükürler olsun şu içerdeki adamla evlenmekten kurtuluyordum.

Asaf aşağı indiğinde bende peşinden indim. Yere ayaklarımı basar basmaz ablama sıkı sıkı sarıldım, o da aynı şekilde bana sarıldı. Sarılmamız bittiğinde vakit kaybetmeden arabaya bindik ve yola çıktık. Arabayı eniştem kullanıyordu, yanında Asaf, arkada da ablam ve ben.

Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu ablamlara kadar yol böyle akıp gitti.

Eve vardığımızda hep beraber oturma odasında oturup bundan sonra ne olacağını düşünüyorduk.

Eniştem, "bundan sonra ne yapacaksınız?" Diye sorunca Asaf'la göz göze geldik. Evet ben o adamla evlenmekten kurtuldum ama babamın peşimi bırakacağını sanmıyordum. Aslında reşit olduğum için bana dokunamayacağını biliyorum ama Giray ve annem, onlara ne olacaktı? Hadi Giray'ın 1 senesi kaldı, üniversiteye gidecek, ama annem laf söz olur diye ayrılmaz oradan.

Evden kaçtığım şimdiye kadar fark edilmiştir ve babam evin içinde terör estiriyordur.

"Çok çalışıp atanacağım, buradan uzak nere varsa oraya gideceğim. Başka çarem yok." Bu söylediğimle Asaf hiç bir şey demeden bakışlarını başka yöne çevirdi, sanırım bundan sonraki planlarımın arasında olmadığını duymayı beklemiyordu.

Ablam, "ne yani beni bırakıp gidecek misin?" diye sordu. Ona baktım ama bir şey söyleyemedim. Oda yine sessizliğe büründü. Gerçekten bırakabilecek miydim ablamı, Zeynep'i, Miyase'yi...

Ben bunları düşünürken kapı çaldı. Kapıdaki kişi kapıyı alacaklı gibi çaldığı için kapıdaki kişiyi tahmin etmek zor değildi. Zaten bir kaç saniye sonra kapıdaki kişi bağırmaya başladı. "Yağmur, aç lan kapıyı içeride olduğunu biliyorum!"

Korkuyla ablama sarılınca ablam beni kollarıyla sardı. Asaf sinirle ayağa kalktığı sırada eniştem tuttu onu. "Sen dur ben konuşurum, gece gece başımıza iş açma." dedi ve kapıya doğru ilerledi. Asaf odanın içinde volta atarken, bende ablamın kolları arasında korkuyla eniştem ve babamın konuşmalarını dinliyordum.