Shelter in a Storm (Elyu Series #2)

Prologue

"Congratulations sa kasal mo, Second Lieutenant Cuizon..."

"Salamat, Sir!" He gave me a salute before stepping back and introducing his wife to me. "Asawa ko po..."

I gave the bride a small smile. Ngumiti naman ito pabalik sa akin.

"Akala po namin hindi ka makakapunta, Sir, kasi ang busy mo daw..." aniya at mahinang tumawa sabay baling sa asawa. "Ang swerte naman namin dahil narito ang captain..."

"Bakit? Si Cap ba nag-sponsor ng kasal niyo?" Biglang sabat ni Ramjay sa likuran. Second Lieutenant Cuizon also saluted as soon as he saw him. "Ilang lechon yung sa'yo d'yan, pre?"

I wanted to curse him but I held my tongue in front of my subordinate. I congratulated the newlywed again before I dragged my best friend out of their sight.

"Ano? Badtrip ka?" Natatawang tanong sa akin ni Ramjay. May dala pa itong maliit na plato na may lamang dessert. The couple already had their first dance, so I'm going to leave now that I've congratulated them.

"Nakakabad-trip naman talaga ang mukha mo, First Lieutenant Abalanque." Sita ko sa kaibigan.

He laughed at me. "Badtrip ka lang dahil hindi ka binigyan ng clearance sa vacation leave mo. Sino ba naman kasi ang mags-signify ng dalawang buwang leave? Ano, mag-a-abroad ka ba?"

"Hindi." Kumuha nalang din ako ng plato para makakain bago umalis. Tama si Ramjay, nagbigay nga ako ng lechon para sa mag-asawa. Hindi ko lang alam kung alin dito ang akin dahil hindi ko na natanong sa private officer na nautusan ko. "May gagawin lang ako."

"Alam ko na yan, eh! Hahanapin mo ulit si Avery pero kapag nakita mo, naduduwag ka naman! Are you keeping track of her boyfriends?"

I clenched my jaw with his comment. The idiot laughed even harder, knowing that he had struck a nerve.

"So, pang-ilang boyfriend niya na ba simula nung maghiwalay kayo?"

Pang-apat na nobyo niya na sa pagkakaalam ko. This current boyfriend of hers right now looks like it's not going to last. The guy came from a messy family, and Avery hates it.

Just like how she hated mine...

Ibinaba ko ang plato at pinilit na huwag bumuntong-hininga.

"Hindi ka ba talaga interesado sa mga babaeng nagkakagusto sa'yo? Napakaloyal mo, ah! O hindi ka pa nakaka-move on? Naiintindihan ko naman dahil limang taon din yung naging relasyon niyo pero Cap..." seryoso akong tiningnan ni Ramjay. "Limang taon na din kayong hiwalay."

Hindi ko sinagot si Ramjay at nagtungo nalang sa lamesa. Our Lieutenant Colonel is there, speaking motivational words to the cadets who were assigned for the drawing of swords for the wedding.

"Kaya kayo, take and take lang! Huwag niyong susukuan ang training! Mabilis nalang yan, 'kita niyo. Pagka-graduate niyo, mga sundalo na kayo..."

The trainees looked at him in awe. It was the same expression I had when I first entered the Philippine Military Academy. We were graced by the presence of a Brigadier General who spoke at our oath-taking ceremony. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala ang mga sinabi niya sa isipan ko.

"Sa Sulu ang deployment ko next month," wika ni Ramjay na nagdagdag pa ng isang plato ng pagkain pagkaupo niya sa lamesa. "Mukhang hindi ko pa ata maaabutang makapanganak si Misis."

Tinapik ko lang ang balikat ng kaibigan. Hindi lang naman siya ang unang sundalo na wala sa mahahalagang pangyayari sa buhay ng pamilya. Most of our soldiers were absent during their child's birth, their parent's deaths, their comrade's weddings, and other special occasions. Nagiging espesyal ang bawat pag-uwi dahil hindi nila alam kung kailan sila makakabalik sa piling ng pamilya at kailan tatawagin ulit ng serbisyo.