Shelter in a Storm (Elyu Series #2)

Chapter 10

"Sigurado ka na ba?"

"Opo, Tita."

"BS Psychology in La Salle is just a suggestion. Alam mong hindi kita pipigilan kung anong kurso man ang gustuhin mo." Malumanay niyang wika sa akin.

"Ayos lang, wala naman akong gusto," biro ko pero totoo naman talaga.

The immature part of me was glad when she picked a course for me to study in college. That way, I don't have to deal with it myself. Ngayong nasa huling taon na kami ng high school, palagi nang napag-uusapan kung anong kurso ang kukunin sa college o kung saan unibersidad papasok.

The endless talks of college drained me, and I must admit... it was also pressuring me. Para sa katulad kong walang pangarap, talaga namang nakaka-pressure dahil requirement na pala ito bago ang graduation.

"Uhm, Avery... hindi naman sa nanghihimasok ako pero nag-away ba kayo ni Enrique?"

"Huh?"

"Hindi na kayo nagpapansinan, eh." Tumawa si Yari sabay sulyap sa akin. She looks nervous.

I sighed out loud. Hindi ko nga alam kung anong meron kami. Isa lang ang sigurado ko ngayon... noong nakita ko siyang kasama ang mga kapatid at Nanay niya, alam kong sa dami nila ay wala akong magiging lugar para sa buhay niya. Ang dami na niyang bagahe, dadagdag pa ba ako?

"Kasi kung sure na walang kayo ni Enrique, ipapakilala na kita sa kaibigan ko."

"Ano?" Kinunutan ko siya ng noo.

She grinned at me widely. "May crush ata sa'yo ang ka-team ko sa volleyball. Nakita ka daw niya sa intramurals, nung nagbabantay ka sa basketball game."

I rolled my eyes. "Gwapo ba yan?"

"Oo! Gwapo!" Humalakhak si Yari. "Hindi siya kasing-talino ng Enrique mo pero pwede na rin..." she shrugged. "Mayaman din yun. Papakilala kita, ha?"

Tumango nalang ako para tantanan na ng kaibigan. Nang ma-kompleto kami ay naglakad na kami patungo sa bahay nila Raya. Gusto nilang mag-movie night dahil biyernes naman ngayon at walang klase bukas.

"Parang hindi ko na kayo napapansin ng ROTC  commander mo, ah?" Bulong sa akin ni Celeste. Nagulat ako nang bigla niya akong tinabihan sa paglalakad. "Break na kayo?"

Inismiran ko ang kaibigan. "Wala namang kami, paano magb-break?"

"Ghinost ka ba?"

"Hindi, ah!" Tanggi ko kaagad. Kung alam mo lang, Cel!

Humagikhik siya ng tawa. "Sige, sabihin mo lang sa akin kung na-ghost ka. May mga tips ako para mabilis maka-move on."

I grunted and walked away from her. Naiinis lang ako dahil pilit ko na ngang kinakalimutan ang lalaki, ayaw pa akong tantanan ng mga kaibigan ko! Buti nalang talaga hanggang ngayon ay wala pa ring kaalam-alam sina Ivo, Raya, at Lulu. Lulu must be getting hints, but she's keeping her mouth shut. Hindi ko na kakayanin kung silang lahat ay aasarin ako kay Enrique.

He's been distant with me lately. I would be a fool to deny that I don't miss him. Lalo na ang mga ibinibigay niya sa aking pagkain! But I can't demand from him because we are not in a relationship and from what he said, he's shouldering the finances of his family.

"Nandun mamaya si Cris sa laro namin," ani Yari habang excited na isinusubsob ang mga notebook sa bag niya. "Sama ka?"

I hesitated for a bit. Nilingon ko pa ang upuan ni Enrique pero wala naman siya doon. I sighed and nodded.

Yari gave me a knowing smile but didn't say anything. Si Tita naman ang magluluto ngayong gabi kaya ayos lang na ma-late ako ng uwi. Sa field daw sila maglalaro ngayon kaya naghanap nalang ako ng pwestong mauupuan habang pinapanuod sila.