ညွှန်းဖွဲ့ရာ တစ်ညလုံးငိုပြီး မနက်ကျတော့ ၁၀နာရီမှနိုးသည်။
မျက်နှာသစ်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ခပ်တန်းတန်းနေသည်။
" စားပွဲပေါ်မှာ မုန့်ဟင်းခါးရှိတယ် စားလိုက် "
ရာရာ စားလိုက်ပါသည်။
ခဏနေတော့ စျေးစာရင်းရေးပေးပြီးရာရာ့ကိုစျေးဝယ်ခိုင်းသည်။
ရာရာလည်းစက်ဘီးမယူတော့ဘဲ လမ်းလျှောက်ပြီးတစ်ယောက်ထဲသွားလိုက်သည်။
စျေးကွဲနေတဲ့အချိန်မို့ စျေးချိုပေမယ့် နေကပူနေတာကြောင့် ချွေးတွေပြန်ရသည်။
ရာရာအားလုံးဝယ်ပြီးတော့ စျေးလမ်းလေးအတိုင်းပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
ကားတစ်စီးက ရာရာ့ဘေးနားမှာလာရပ်သည်။
ရာရာလည်းကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ပြီး ထိုကားကိုအာရုံမစိုက်မိ။
" ချာတိတ် "
ကားထဲကသူရဲ့အသံကို ရာရာရင်းနှီးနေပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့
" ချာတိတ် စျေးကပြန်လာတာလား ကိုယ့်ကားနဲ့လိုက်ခဲ့လေ ကိုယ်လည်းအိမ်ပြန်မလို့ "
လာပြန်ပြီ အိမ်ဘေးက ထိုလူကြီး။
" ရတယ် လမ်းလျှောက်ပြီးပဲသွားတော့မယ် "
" မဟုတ်တာ လမ်းကြုံနေတာကို "
" ရပါတယ်ဆို"
" လာပါ "
သူက ကားရပ်လိုက်ပြီး ရာရာ့ခြင်းတောင်းကိုပါ ယူသည်။
" ဟာ ရပါတယ်ဆို "
" လာပါကွာကိုယ်မင်းကို ဘာမှမလုပ်ပါဘူး"
ရာရာလည်းနေပူနေတာမို့ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး ကားပေါ်တက်လိုက်သည်။
" အိမ်ကိုမမောင်းပါနဲ့အုံးနော်"
" ဘာလို့လဲ ချာတိတ် "
" အမေတို့တွေ့ရင်ဆူမှာ "
" ဒါဆိုလည်း ကိုယ်တို့စကားခဏပြောကြမယ် "
လွန်ခဲ့သော 15 နာရီသို့ ~~~
မင်းသွေးဆက်ပိုင် ဒီအဖြစ်ပျက်တွေအားလုံးကိုမြင်ပြီး စိတ်ထဲမှာ အလွန်သနားမိသည်။
