တစ်ခါတလေတော့လည်း နောင်တရမိသည်။
အတိတ်က ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ချို့ကိုသာ ပြန်ပြင်လို့ရခဲ့ရင် ရာရာအခုလိုဝမ်းနည်းနေရမှာမဟုတ်။
အခုတော့ မမရဲ့ခံစားချက်ကိုနားလည်ခဲ့ပြီ
Tayလောက်အောင်ငိုချင်နေလဲ မျက်ရည်တွေကထွက်မလာတော့။
ရာရာနဲ့ ဘယ်တော့မှမတည့်ခဲ့တဲ့ ဘုန်းပြည့်စုံကလည်း မမဓာတ်ပုံရှေ့မှာထိုင်ပြီး တသသငိုကြွေးနေလေတယ်။
ွမေမေဆိုပြောဖွယ်ရာမရှိ။
ရာရာ တစ်ချက်တစ်ချက်တော့ အိမ်ဘေးကိုလှမ်းကြည့်မိပါတယ်
ကားတွေဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ တစ်ခုခုကိုအလုပ်ရှုပ်နေကြဟန်။
" ဗျာ ချာတိတ် အစ်မဆုံးပြီ ဟုတ်လား"
" ဟုတ်တယ် သား လေးလေးကြားခဲ့တာတော့ လူtatမှု တဲ့"
" ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲဗျာ မဟုတ်မှ ??? မေမေတို့လုပ်လိုက်တာလား"
" လေးလေးလဲ မပြောတတ်ဘူး မင်းသူငယ်ချင်းကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းထားတယ်ဆို သား "
" သူလည်းခရီးသွားနေလို့ သူ့လူတွေကိုလွှတ်ပေးရမလားပြောပေမယ့် ကျွန်တော်လည်းဒီရက်ပိုင်း စိတ်ရှုပ်နေတာနဲ့ စာပြန်ဖို့ကိုမေ့သွားတာ"
" မြလေးသာ လုပ်တယ်ဆို တော်တော်အကွက်ကျတာဘဲ ဟူးးးး ဒါနဲ့သား မင်းမင်္ဂလာပွဲရက်ကိုရော သိပြီလား "
" မသိသေးဘူး လေးလေး "
" လာမယ့် Sunday ပဲသား "
" ဗျာ အဲ့လောက်တောင်မြန်တာလား "
" အေးဟုတ်တယ် မင်းနဲ့ခင်လေးပျိုနဲ့ လက်ထပ်ဖြစ်သွားဖို့က မြလေးတို့တွက် အရေးကြီးပုံပဲ အဲ့တော့ မင်းသွေးရာ မင်းဒီအခန်းထဲမှာပဲ နေမနေပါနဲ့တော့ မင်းလုပ်စရာရှိတာတွေပြင်ဆင်ဖို့လိုနေပြီ "
" ကျွန်တော်ခင်လေးပျိုကို လက်မထပ်ချင်ဘူး လေးလေး "
" လေးလေး နားလည်ပါတယ်ကွာ အောက်မှာ ပစ္စည်းတွေရောက်နေတယ် သွားကြည့်လိုက်အုံး "
" ဟုတ်လေးလေး "
မင်းသွေး ချာတိတ်စီအပြေးသွားပြီး နှစ်သိမ့်ချင်မိပေမယ့်... အခြေနေမပေးတော့ပါ။
