KÖRDÜĞÜM KALPLER

4. Bölüm

Merhaba arkadaşlar nasılsınız? Ben biraz kırgınlık hissediyorum. Havalardan sanırım fena bir boğaz ağrısı var.  Bahar havası ve İstanbulun kirli havası insanı çarpıyor. Garip bir salgın gribi var. Kendinize dikkat edin. Keyifli okumalar!

****

Genç adam seri bir şekilde yolda ilerlerken oldukça düşünceliydi. Yan tarafında oturan babası arada ona bir şeyler soruyor ancak Ahmet babasına doğru düzgün cevap veremiyordu. Araba kırk dakikalık bir yolculuktan sonra mahalleye girdiğinde geç olması sebebiyle oldukça sessizdi. Apartmanın özel park alanına arabasını park eden genç adam anne ve babasının ardından arabasından inerek binaya yönelmişti. Hilmi bey ve Gülay Hanım yola çıktıklarından beri dalgın olan oğullarının ardından bakarken sıkıntıyla iç çekmişti.

"Bu böyle olmayacak Hilmi, ben oğlumla konuşacağım."

"Sen karışma Gülay, bırak kendi kararını kendi versin".

"Bu kafayla bir karar veremez çocuk. Ne olursa olsun ister kızsın ister küssün bu akşam bu konu konuşulacak."

"Gülay..." Hilmi Bey karısını kararından döndüremeyeceğini anladığı için sessiz kalmaya karar vermişti. Anlaşılan çetin bir gece onları bekliyordu. Çekirdek aile evlerinin kapısından içeriye girdiğinde Ahmet arkasına bakmadan "Ben yatıyorum, Allah rahatlık versin," diyerek odasına gitmek isterken Gülay Hanım ona seslenmişti.

"Oğlum salona geç konuşacağız." Yaşlı kadının sesi o kadar net ve taviz vermez şekilde çıkmıştı ki Ahmet gözlerini kapatarak derin bir nefes alıp annesinin isteğiyle salona geçti. Üzerinde ki lacivert ceketini çıkararak kanepenin kenarına koyarken oldukça düşünceli bir şekilde yerine oturarak annesinin oturmasını beklemişti.

"Oğlum neden başın aşağıda, kötü bir şey mi yaptın?" Gülay hanımın sorusuyla genç adam hızla başını kaldırmıştı. Ahmet'in gözünün önüne amcasının son mağrur bir şekilde 'anladım' diyerek onu yolcu etmesi vardı. Bu yaşına kadar amcasına çok şey borçluydu. Üstelik bunu hiçbir zaman yüzüne vurmamıştı. Amcası yıllar sonra kendisinden bir şey istemiş ve Ahmet şaşkına dönmüştü. Aklına gelmeyecek şey amcası tarafından düşüncelerine yerleştirilmişti. Özellikle kızına düşkün olan adamın Efnan gibi birine kendisini laik görmesineyse inanamamıştı. Biliyordu zorunlu kaldığı için böyle bir şey istediğini ve bu zorunluluğu bu akşam kendisi de anlamıştı. Yine de garip hissediyordu.

"Ne yapabilirim anne, sadece düşünüyordum."

"Ne düşünüyorsun, seni çıkmaza sokanı söyle bizde bilelim." Hilmi bey oğlunun çaprazına otururken derin bir nefes almıştı.

"Amcam..." Ahmet sıkıntıyla nefesini bırakırken Gülay Hanım oğlunun çıkmazda olduğunu hissederek yerinden kalkıp genç adamın önüne eğilip elini tutmuştu. Yaşlı kadın bu halde zorlansa da belli etmemeyi başarmıştı.

"Oğlum, Ahmet'im daha ne kadar sürecek bu halin? Ne zaman bitecek gönül yangının?" yaşlı kadının ıslak gözleri genç adamın içine oturmuştu.

"Anne kendimi çok mahcup hissediyorum. Amcam ilk kez benden bir şey istedi ama ben..." genç adam bakışlarını annesi ve babası arasında gezdirirken Hilmi Bey sıkkın bir şekilde başını iki yana sallamıştı.

"Kabul etmek zorunda değilsin Ahmet, seni kimse zorlamıyor." Babasının samimi desteğiyle Gülay Hanım da başını sallamıştı. Ne kadar çok istese de oğlu mutsuz olacaksa bu işe engel olurdu.

"Yalan yok oğlum, Efnan ile evlenmeni çok isterim. Onun seni mutlu edeceğine de eminim ama istemiyorsan seni zorlamayacağız. Eminim amcan başka bir talip bulacaktır kızına. Efnan'ın naif kalbi azıcık olsun seni etkilemiyorsa kendini zorunlu hissetme. Ama Ahmet daha ne kadar böyle yaşayacaksın? İşin var, çok şükür evini geçindirecek kadar kazanıyorsun. Artık bir aile kurman gerekmiyor mu? Hiç mi arkadaşlarına imrenmiyorsun? Hepsi evlendi çocuk sahibi oldu. Sırf üçüzler için ayda iki bazen üç kez memlekete gidiyorsun. Hiç mi kendi evladın olsun istemiyorsun? Bir kez yara aldın diye her zaman yara alacak değilsin oğlum. Efnan olmasa da etrafına bak elbet gönlünün seveceği birini bulacaksın." Oğlunun elini sıkarken Gülay Hanım üzgün bir şekilde yerinden kalkıp oğlunun saçını öpmüştü.