KÖRDÜĞÜM KALPLER

12. Bölüm

Merhaba arkadaşlar, kısa bir aradan sonra yine birlikteyiz. Bölümü bitirir bitirmez yayınladım. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar!

***

Ahmet şaşkın bir şekilde babasına bakarken en az Efnan kadar bu durumu beklemiyordu. Elbette evlenmek için çıkmıştı bu yola ancak iş ciddiye binince garip bir şekilde gerilmişti. Gerginliği kendi için değildi, çünkü o kararından emindi. Ancak Efnan'ın bir oldu bittiye getirilmesini istemiyordu.

"Amca müsaaden olursa nikah kıyılmadan Efnan'la son kez konuşmak istiyorum." Mehmet bey yeğenine bakarak birkaç saniye onu incelemişti. Bakışları kızına döndüğünde Efnan'ın oldukça gergin olduğunu görünce bir kez daha konuşmalarında fayda olduğunu düşünerek izin vermişti.

"Elbette, diğer salonda konuşabilirsiniz." Genç adam başını sallarken Efnan'a dönerek "Efnan!" dedi. Genç kız ellerini kavuşturarak önden salondan çıkarken o sırada evin kapısının açıldığını duymuştu. Genç kız salona girerek odanın ortasına kadar ilerleyip genç adamın gelmesini bekledi.

"Otur istersen Efnan, konuşalım."

"Ne konuşacağız?" genç kız gergin bir şekilde genç adamın karşısına geçip oturmuştu.

"Birazdan nikahımız kıyılacak bunun farkındasın değil mi?" Efnan yutkunarak başını sallamıştı. Ahmet onun konuşmayacağını anladığında devam etmişti.

"Efnan, bu hafife alınacak bir şey değil sende farkındasın değil mi?" Efnan yine başını salladığında Ahmet derin bir nefes alarak "Emin misin?" diye sordu.

"Anlamadım?"

"Ben evliliğimin ömür boyu sürmesini isterim, bu yüzden senin de bu evlilikten benim kadar emin olduğunu bilmem gerekiyor. Efnan bu evlilikte emin misin? Amcam istediği için değil, gerçekten istediğin için bu nikahı kabul ettiğini bilmek istiyorum. Bu bizim hayatımız, sonradan pişman olmanı istemiyorum." Efnan genç adama kısa bir süre baktıktan sonra derin bir nefes almıştı.

"Ben kararımdan eminim Ahmet, sen emin değilsen beni bahane etmeni istemiyorum. Dürüst bir şekilde babalarımıza bu nikahı istemediğini söyleyebilirsin. Seni anlarım," diyen genç kızla Ahmet kaşlarını çatmıştı.

"Bugüne kadar aldığım hiçbir karardan pişman olmadın Efnan. Evet, ailemiz evlenmemizi istemiş olabilir ancak uygun bulmasaydım kimse evlenmeye beni zorlayamazdı. Yaşım geldi Efnan, artık benim de ailem, düzenim olsun istiyorum. Senden tek istediğim bana açık olman, aileme saygıda kusur etmemen ve karşılıklı saygı. Ben her zaman yanında olacağım Allah izin verdiği sürece. Senin de ne olursa olsun yanımda olmanı isterim." Efnan genç adamın açık bir şekilde konuşmasından hoşlanmıştı.

"Benim de tek isteğim bu? Bana saygı duyman, ne olursa olsun bana dürüst olman Ahmet. Evlilik iki kişiliktir. Bu yüzden kendinden emin olmak önemlidir."

"Ben eminim."

"Bende eminim..." genç kız adama aynı şekilde karşılık verirken Ahmet derin bir nefes alarak "O zaman şimdi salona gidip nikahı kıyıyoruz," dediğinde Efnan başını sallamıştı. Genç adam önden salondan çıkmak üzereyken Efnan ona seslenmişti.

"Son bir şey daha, bana söz vermeni istiyorum."

"Ne hakkında?" Ahmet merakla genç kıza bakarken Efnan mahcup bir şekilde bakışlarını kaçırmıştı.

"Resmi nikah kıyılana kadar kişisel alanıma saygı uymanı istiyorum." Genç kız kısaca resmi evlenen kadar dikkatli davranmasını istiyordu. Ahmet hafif gülümseyerek "Elbette," dediğinde bulunduğu küçük salondan çıkarak ailenin bulunduğu büyük salona doğru ilerlemişti. İkili ard arda içeri girdiklerinde edilen sohbet bıçak gibi kesildi. Hoca ikiliye kısa bir bakış atarken Hilmi Bey yerinden kalkarak "Gençler de geldi hocam, nikahı kıyabiliriz," dedi.