KÖRDÜĞÜM KALPLER

22. Bölüm

 Merhaba arkadaşlar. Nasılsınız? Umarım herkes iyidir. Çok şükür bu bölümü de tamamlayabildim. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar...

******

"Onu şu köşeye yerleştireli, orası daha uygun." Genç kız kapının pervazına yaslanmış bir şekilde annesinin işçilere direktif vermesini izliyordu. Şu bir gerçekti ki annesi yeni evine taşınmadan mutlu olmaya başlamıştı. İlk kez ev düzmenin heyecanını yaşadığını düşünmeye başlayan Efnan derin bir iç çekerek yerinde doğruldu.

"Anne bu kadar yetmez mi?" Zeynep hanım parlayan gözlerle kızına dönerken gülümsemişti.

"Güzel olmadı mı Efnan, baksana ne kadar ferah bir salon." Efnan annesinin sözlerine hak veriyordu. Yeni evleri Ahmet'lerin dairesinin aynısı olsa da içindeki eşyalar evi bambaşka bir hale sokmuştu. Sade ama kaliteli mobilyalar yerlerini alırken ev yaşanacak duruma gelmeye başlamıştı. Annesi bizzat kendi zevkine göre döşemişti evlerini. Her odaya bir dokunuşu vardı Zeynep hanımın. Önceki malikaneden bozma büyük evlerine tek mobilya bile seçmemişti. Onlar taşındığında Mehmet Bey iç mimarla anlaşmış, evin her detayını mimar tasarlamıştı.

"Gülay annem yemeğe çağırdı, sabahtan beri bir şey yemedin. Hadi çıkalım."

"Dur kızım adamlar ne olacak? Onları burada bırakamayız."

"Anne her şey zaten yerleştirildi, geriye kalanları biz hallederiz. Hem onlarda çok yoruldu. Bırak dinlensinler." Efnan'ın sözlerini duyan adamlar minnetle ona bakmıştı. Sabahtan beri eşya taşımaktan ve onları sağa sola çekmekten belleri kopmuştu. Yatak odaları kurulmuş, yemek odası monte dilerek tüm ev baştan düzenlenmişti. Üstelik bunları yaparken Zeynep Hanım sürekli mobilyaların yerini beğenmeyerek değişmelerini istemişti. Kadın çalışanlara baktığında onlar için üzülmüştü. Kiminin yüzü yorgunluktan kıpkırmızı olmuştu. Kendini kaptırdığı için onlara eziyet ettiğinin farkına bile varamamıştı.

Allah affetsin...

"Çok yorduk sizi hakkınızı helal edin. Gerisini biz hallederiz. Monte edilecek mobilya kalmadı zaten. Hesap numaralarınızı kağıda yazıp verirseniz paranızı yatıracağız." Genç kız annesinin sözlerine şaşırmıştı. Normalde elden paralarını vermeyi planlıyordular. Adamlar da en az kendisi kadar şaşırmıştı. Başta tedirgin olsalar da sesleri çıkmamıştı. Mobilyaların kaliteli oluşundan parayı alacaklarını düşünerek hesap numaralarını bırakıp evden ayrılmışlardı.

"Anne neden elden para vermedin?"

"Kızım o kadar nakidim yok," diyen kadınla Efnan başını iki yana sallamıştı. Kağıdı eline alarak kocasının yanına giderken Efnan da onu takip ediyordu. Hep birlikte üst kata Gülay hanımların evine çıktıklarında kapıyı onlara Ahmet açmıştı. Genç adamın işten geldiği üzerindeki takım elbiseden belli oluyordu.

"Geldiniz mi bende sizi çağırmaya iniyordum. Nasıl, kolaylayabildiniz mi ev toplamayı. Keşke beni de bekleseydiniz..."

"Dur evladım hele bir içeri girelim, soluklanalım." Ahmet mahcup bir şekilde geri çekilirken anne kız eve girmişti.

"Selamünaleyküm," diyen genç kız Ahmet'e bakarken Ahmet kızın selamını alarak derin bir iç çekmişti.

"Ne oldu?" Efnan merakla genç adama bakarken Zeynep Hanım çoktan salona geçerek onları bir başına bırakmıştı.

"Bugün işe gelmedin!" Efnan şaşırmış bir şekilde genç adama bakarken dalgın bir şekilde cevaplamıştı.

"Evle ilgilendiğim için gelmeyeceğimi biliyordun zaten. Bir sorun mu çıktı?" Ahmet çocuk gibi omzunu silkerken Efnan genç adamın tavrına iyice şaşırmıştı.