OYUNBOZAN

7. Bölüm

Becky aşağı indi, Freen hala odasındaydı.

Becky: "Benim gitmem lazım."

Nam: "Kahvaltı hazırlıyoruz bari kahvaltıya kal."

Becky: "Yok herşey için teşekkür ederim."

Başka birşey demeden çıktı. Abisini aradı ve beklemeye başladı.

Freen: "Becky nerde?"
Nam: "Kahvaltıya çağırdım ama gelmedi. Abisi onu almaya gelecekmiş."

Freen çantasını alıp hemen dışarı koştu. Motora bindi ve Becky'nin yanına gitti.

Becky: "Abimi bekliyorum saol."

Freen: "Becky bugün bizim misafirimiz oldun. Bırakayım."

Becky: "Abim gelecek dedim Freen uzatma."

Freen: "Dün geceyi hatırlamıyorsun değil mi?"

Becky: "Kötü birşey oldu mu?"

Freen: "Biraz hatırlıyorum ama kötü birşey olmadı. Şimdi bin yoksa zorla bindireceğim."

Becky binmedi ve abisini tekrar aradı. Richie tam telefonu açtığında Freen telefonu elinden aldı.

Freen: "Iıı, selam. Ben dün yemekhane gördüğün Becky'nin arkadaşıyım,Freen. Bugün Becky'i okula ben götürebilir miyim?"

Becky telefonu almaya çalışıyordu ama alamadı.

Freen: "Şimdi mecburen geliyorsun. Hadi bakalım."

Becky: "Neden sürekli zorluyorsun?"

Freen: "Birşey istediğimde yapılmaması sinirimi bozuyor. Hadi gel artık."

Becky mecburen bindi. Freen tam kaskı Becky'e takacakken Becky elinden aldı ve kendi taktı.

Freen: "Becky ters tarafından mı kalktın bugün?"

Becky hiçbir şey söylemedi. Freen ise okula kadar sessiz kaldı. Okula vardıklarında Becky motordan kendi başına inmeye çalıştı ama yine dengesi bozuldu.

Tanıdık bir kol yine onu tutmuştu. Freen, Becky'i bilerek kendisine bastırıyordu. Becky'nin canı acımıştı.

Freen: "Benimle düzgün konuşana kadar bırakmayacağım seni."

Becky: "O zaman hiç düzgün konuşmam."

Freen daha da bastırmıştı, yüzleri çok yakındı. Kalp atışlarını ve nefeslerini hissediyorlardı. Becky kendisini geri iterek kaçmayı başardı.

Freen: *Kaç bakalım N'bec, daha nereye kadar kaçıcaksın?"

Becky sınıfa koşuyordu. Çok utanmıştı. Normalde böyle biri değildi ama Freen'in yanında karakteri değişiyordu. Sanki benliğine kavuşuyor gibi...

Freen koridorda Nam ve Heng'i gördü.

Nam: "Yıllardır kimsenin arkasından koşmayan Freen Becky'nin arkasından koşuyor. Bu kız ne yapmış ya."

Freen: "Kes bi önemli birşey diyeceğim."

Heng telefonuna bakarak; "Ben daha önemli birşey diyeceğim Becky'nin babası arıyor."

Freen: "Ne?"

Heng biraz uzaklaştı ve telefonu açtı. Freen ve Nam merak içinde bekliyordu. Kabul edildilerse hayatları çok güzel olurdu.

Heng geldi suratında üzgün bir ifade vardı.

Heng: "Freen sen hep biz neyiz derdin. Biz neyiz?"

Freen: "Grup olarak mı. Tayland'ın en iyi ajan grubuyuz. Neden üzgünsün?"