Taekook forever [ZAKOŃCZONE]

11

- Taehyung, nie trzęś się tak - poklepał mnie po ramieniu Jimin. Teraz już nie był taki spokojny jak przed chwilą.

Spojrzałem tylko na niego i cicho prychnąłem. Jak mam się do cholery nie trząść? Moja miłość w tej dokładnie chwili może umierać.

Zasłoniłem twarz swoimi dużymi dłońmi i zacząłem znowu łkać. Jim przytulił mnie i zaczął pocieszać. 

Siedzieliśmy w tym szpitalu jakieś pięć godzin. Oczywiście nie tylko my. Za chwilę przyjechał cały zespół, wszyscy czekaliśmy.

- Pan..pan Kim Taehyung, Jeon Jeongguk się obudził, wraca do zdrowia i jest większa szansa, że przyeżyje - wyłonił się zza drzwi mężczyzna w białym "fartuchu"

Nie wierzyłem w jego słowa. Patrzyłem na niego a on na mnie.

- Może pan wejść 

Zerwałem się z krzesła i wbiegłem do sali.

- Jungkook...Jungkook do cholery martwiłem się o ciebie! - wtuliłem się w niego a z moich oczu znowu wypłynęły pojedyncze łzy.

- Taehyung udusić mnie - zaśmiał się Jungkook.

- Przepraszam - szepnąłem i usiadłem na małym krzesełku, które stało obok łóżka Kooka.

- Kim...nie płacz już, wszystko jest dobrze, żyję 

- Wiem..ale..nie chcę cię stracić, bo cię kocham! - co..ja to powiedziałem?! 

- Ja ciebie też mój najlepszy przyjacielu - wypalił od razu.

Nie powiem...zabolało. Bardzo zabolało...w jego oczach byłem tylko i wyłącznie przyjacielem.

- R-reszta też przyszła, zaraz ich przyprowadzę - przerwałem niezręczną ciszę.

- Zostań jeszcze chwilę - złapał mnie za nadgarstek a ja usiadłem trochę niedowierzając w jego słowa.

- Tae...miałem ci coś powiedzieć

- Tak..mów - odpowiedziałem niepewnie.

Nie miałem pojęcia co chciał mi powiedzieć, ale widać,  że się zestresował.

- Taehyung bo ja cię...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Podoba się???

Miłego dnia/nocy :*