San
Bir saat geçmişti. Koskoca bir saat. Yine Wooyoung'tan haber yoktu. Delirecektim. Bir saattir orada ne halt yiyordu doktorlar.
"San kantine inelim mi?"
Duyduğum sesle arkamı döndüm. Hongjoong söylüyordu. Şu an hiç bir şey yemek yada içmek istemiyordum. Tek istediğim Wooyoung'un uyanmasıydı.
"İstemiyorum Joong, siz gidin ben burada kalacağım."
"San böyle olmaz ki bir şey yemelisin hiç olmazsa bir şey atıştır. Wooyoung uyanınca seni böyle mi görsün istiyorsun?"
Mingi ve Jongho da yanıma geldi.
"San böyle yaparsan sen de hastanelik olacaksın"
"Hiç bir şey istemiyorum Jongho sadece onun uyanmasını istiyorum.
Bir şey söyleyecekti ama acil kapısından Seonghawa ve arkadaşları girdi.
"San!"
Yunho'nun sesini duymamla otarafa döndüm. Benimle birlikte diğerleride dönmüştü. Üçü de ağlamaktan kızaran gözleriyle bana bakıyorlardı.
"San, Wooyoung iyi mi? Kardeşim iyi mi?"
Bilmiyordum. Lanet olsun ki Bilmiyordum. Ama bunu nasıl en acısız yoldan söyleyebilirdim? Hiç bir şey söylemedim. Sesiz kaldım. Yanağımdan bir göz yaşı düştü.
"Neden sessizsiniz? Lanet olsun bir şey söylesenize!!"
"Yunho yeter!!!"
"San Wooyoung iyi mi?"
"B-Bilmiyorum. Lanet olsun hiç bir şey bilmiyorum!!!"
Elimi sinirle saçlarıma geçirdim. Acısını umursamadan çekiştiriyordum. Bunu gören Mingi ve diğerleri yanıma geldi.
"San yalvarırım yapma ne olur bak o uyanacak. Uyanmak zorunda. Uyandığında seni böyle görürse daha çok üzülür"
Ağlayarak konuşuyordu Mingi.
"Ne halt yiyorlar o zaman bu doktorlar içeride!!!?"
"San ellerinden geleni yapmaya çalışıyorlar çıkarlar şimdi ama ne olursun birazcık otur seni böyle yorgun mu görmesini istiyorsun?"
Tam bir şey söyleyecektim ki Yunho'nun ağlayışı beni susturdu.
"Gitmez değil mi Seonghawa? Bırakmaz değil mi bizi?"
Yunho yere çökmüş çok fena ağlıyordu. Seonghawa ve Yeosang ise onu sakinleştirmeye çalışıyorlardı. Bizde yanlarına gidip dizlerimizin üzerine çöktük.
"Wooyoung'a olanlar yüzünden çok üzgünüm Yunho hepsi benim suçum. Belki hayatına hiç girmeseydim böyle olmazdı. Çok üzgünüm"
"Saçlama San, senin hiç bir suçun yok"
Seonghawa'nın söylediği cümleye karşılık veriyordum ki ameliyathanenin kapısı açıldı. İçerden 50 yaşlarında bir doktor onun peşinden ise hemşireler çıktı. Hepimiz ayaklandık ve doktorun söyleyeceği şeyi dinlemeye başladık.
"Hastanın yakınları mısınız?"
Seonghawa konuşmaya başladı.
"Evet, biz kardeşleiyiz onlarda arkadaşlarımız. Kardeşim iyi mi?"
"Hayati tehlikesi yok. Odaya alacağız. Yarım saate kalmadan uyanır. Geçmiş olsun"
Doktor ve hemşireler gittiğinde etrafımda çığlıklar kopuyordu. Ama ben öyle donmuştum ki yerimden kıpırdanamıyordum. Wooyoung uyanmıştı. Wooyoung uyanmıştı!!!
🥹🥹🥹 Wooyoung üzgünüm aşkım kaos çıkartma gerekiyordu. Okullar tatil olduuu🥳🥳🥳🥳 sonunda sizi seviyorum ve kocaman
haleluyaaaaa güzelim bu senin için 🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵💋💋💋💋💋💋💋❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥❤️🔥💘💘💘💘💘💘💘💘💗💗💗💗💗💗💗💖💖💖💖💖💖💖💝💝💝💝💝💝💝💓💓💓💓💞💞💞💞💕💕💕 öpüyorum kocaman dudaklarından
