Yunho
Mingi'yle salonda oturup dizi izliyorduk. Öpüşmemizin arasından bir güm geçmişti ve birbirimizin yüzüne bakamıyorduk. Wooyoung nasıldı acaba? Yarası ne durumdaydı? İyi miydi? Benim ailem beni parkta tek başıma bıraktıklarında 6 yaşındaydım. O zamanlar Wooyoung'la tanışmıştım. Wooyoung babası alkolik annesi de onu doğururken ölmüştü. Hepimize bunu söylemişti. Seonghwa ve Yeosang ise ailesi baskıcı olduğu için evden kaçmışlar ve şans eseri bizimle tanışmışlardı. Mingi kaşlarını çatarak bana döndü.
"Ne düşünüyorsun?"
Bende oba döndüm. Derin bir nefes alarak konuşmaya başladım.
"Wooyoung'u düşünüyorum"
Mingi kafa sallayıp önüne döndü. Bende dönüp diziyi izlemeye döndüm. Diziyi Mingi'nin telefon sesi böldü. "Odadayım' diyerek odaya gitti. Bende aşırı meraklı olduğum için kapıyı dinleme kararı aldım.
"Efendim San" diyerek konuşmaya başladı Mingi.
"Mingi neredesin? Hemen hastaneye gelmen lazım" anladığım kadarıyla San ağlıyordu. Peki niye ağlıyordu? Biri mi ölmüştü? Benim niye haberim yoktu?Wooyoung iyi miydi? Ne haftasından bahsediyordu?
"Evdeyim. Ne oldu? Ne hastanesi?"
"W-wooyoung"
Zeminin ayaklarımdan kaydığını hissettim. Dizlerimde güç kalmamıştı. Yere çöküp elimle ağzımı kapatarak ağlamaya başladım. Kardeşim iyi miydi?
Neden hastanedeydi? Ne olmuştu? Wooyoung nefret ederdi hastanelerden...
"San Ne oldu Wooyoung'a?"
"Hastaneye gelin anlatırım" dedikten sonra telefonun sesi kesildi. Kapı açıldığında bakmadım.
"Yunho?" Soru gibiydi daha çok. Kafamı kaldırıp o güzel gözlerine baktım. Şimdi gözlerinde boğulsam ne güzel olurdu. Ağladığımı görmüş olacak ki konuşmaya başladı.
"Yunho sen iyi misin?"
Diz çökmüştü benimle aynı hizaya gelebilmek için.
"Mingi Wooyoung iyi mi?"
Mingi'nin gözlerinin dolduğunu gördüm. Ağlamak üzereydi.
"Yunho..."
Daha çok ağladığımda ellerimle yüzümü kapattım. Bileklerimden tutularak çekilmemle daha fazla ağladım. Mingi'nin odasını önünde yere çökmüş ben ağlarken oda saçlarımı okşuyordu.
Wooyoung lütfen biraz daha dayan kardeşim. Beni,bizi bırakma. Ben sensiz yapamam...
