Babamın tayini çıktığından İzmir'den İstanbul'a taşınacaktık odama çıkıp elbiselerimi topluyordum. iki buçuk saat sonra uçağımız kalkıyordu. Üyük bir gürültü geldi aşağıdan annemle abimin sesleri geliyordu yakarış gibi aşağı doğru indiğimde annem ve abim arabayı oynatmaya çalışıyordu. Donmuş bir şekilde onlara bakıyordum.
An ın gerçekliği suratıma bi tokat misali çarpınca kendime geldim ve koşarak yanlarına gittim yardım etmeye çalıştım. Ama sadce çalıştım.
Benim gücüm ne ki zaten iyice elim ayağıma dolaştı bir de. Babam, babam o arabanın içinde ve yüzünden kanlar akıyordu. Hala babamı çıkarabilmek için etrafını genişletmeye çalışıyordum. "Babaa ,babaa bişey söyle n'olursun . Bak yalvarırım hadi lütfen. Baba lütfen..! BİŞEY SÖYLE ARTIK. "Başta sesim titrek çıksada sonlara doğru bağırıyordum .
Tanrım kafayı yiyeceğim babama birşey olmasın , lütfen. Yoksa ne yaparım ben, annemden bile daha iyi anlaştığım, beni sabırla dinleyen, bana hep destek olan BABAM.
Sonunda ambulans gelmişti. Sesim çıkmıyordu . Bağırmak, onlara kızmak istiyordum . Niye daha erken gelemediler ki .
Babama çarpan arabadan inen adama baktım. Nefret. Tek düşündüğüm buydu. Bu adamın amacı neydi böyle. Etrafına hiç mi bakmıyordu araba sürerken.
Görevliler babamın yanına koşmuş onu arabadan çıkarmaya çalışıyorlardı. Ona doğru yürüdüm ve :
-"SEN. SEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN BÖYLE . BABAMA BİR ŞEY OLURSA SENİ MAHVEDERİM. ANLIYOR MUSUN !! MAHVEDERİM."
Daha yeni çıkmıştı arabasından o da . Başı dönüyordu heralde, başını ellerinin arasına almış ve dirseklerini dizlerine dayamış bir şekilde ambulansın arkasında oturuyordu.
Eğer babama bişey olursa . -umarım olmaz- O arabanın her demir parçasını bu adamın ciğerlerine sokardım, ve dediklerimde ciddiyim .
Sadistlikten klinikte yatmıştım iki yıl boyunca.
Doktorların dediğine göre , babamın sayesinde düzelmiş ve şu an ki halime gelmiştim . Annemle oldum olası anlaşamamışızdır zaten. Abim desen, nasıl söyliyeceğimi bilmiyorum, zamanında ne kadar ruh hastası biride olsam bunlar bana ters.
Adam bana afallamış bir şekilde bakarken, ben ona nefret dolu bakışlarımı atıyordum . Biri koluma dokundu, sağ tarafıma omzumun üzerine baktığımda. Polisti, bir kadındı.
-"Sakin olmalısınız hanım efendi." Dedi.
Babamı çıkardıklarını gördüm ve yanına koştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sadist Aşkı
Ficțiune adolescențiBabasının tayini üzerine başka bir şehire taşınırken babasının ölümü ile gittiği yerde sürekli başını belaya sokan ve başı beladan ayrılmayan , önceden Sadist tehşisi konulmuş ve bunu hala tamamen atlatamamış Eylem SİREN 'in hikayesi ve daha fazlası.
