လိုအပ်တာထက်ပိုပြီး တိတ်ဆိတ်နေတဲ့မင်အိမ်တော်၏စာကြည့်ခန်းထဲတွင် လူနှစ်ယောက်သီးသန့်တွေ့ဆုံနေကြသည်။အရောင်လက်လွန်းလှသည့်တန်ဖိုးကြီးနာရီကို ဝတ်ဆင်ထားသည့်လူက မျက်နှာထက်မှာစိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ ကြီးစိုးလွန်းနေပြီး မျက်လုံးတွေကလည်းအရောင်အဆင်းမရှိပေ။ကျန်တစ်ယောက်ကတော့ အနာဂတ်အတွက် ဘယ်ကြိုးကိုဆွဲပြီးကလျှင်ကောင်းမလဲဆိုသည့်အတွေးဖြင့် ယောက်ယက်ခတ်မှုတွေက မျက်နှာထက်မှာ အထင်းသားပေါ်လွင်နေပြီး မလှုပ်မယှက်ထိုင်နေသည်။
"မင်းအတွက်မနစ်နာစေရဘူး ဒရိုင်ဘာ Kim"
မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့်ပြောဆိုလာသည့် Min Haein သည် သူပြောတာကိုလက်ခံပေးပါဟု တောင်းဆိုနေသလိုလေသံနှင့်ဖြစ်သည်။
"ကျွန်တော့်မိသားစုလက်မခံနိုင်မှာစိုးရိမ်တယ် သခင်"
ငြင်းဆိုရခက်နေသောမျက်ဝန်းတွေသည် ရွေးရခက်သောလမ်းနှစ်လမ်း၏ လမ်းဆုံအလည်တည့်တည့်မှာရောက်နေပြီး တစ်လမ်းကိုရွေးရင် တစ်လမ်းကိုပစ်ပယ်ရမည့်ဟူသည့် ဝေဝါးနေသည့်အတွေးတွေကို အတိအလင်းဖော်ပြနေပြီး တွန့်ဆုတ်နေသည်။
"မင်းမိသားစုအတွက်ပဲတွေး...ငါလည်းငါ့မိသားစုကြောင့် ဒီလိုလုပ်ရတာ...ရွေးစရာမရှိတဲ့လမ်းတွေကို ငွေလမ်းဖောက်ပြီးရွေးရတယ်...ဒါပေမယ့်မင်းမှာတော့လမ်းဖောက်ဖို့ငွေမရှိဘူးမလား...အဲ့တော့ ငွေကိုငါ့ဆီကယူ...ပြီးရင်မင်းလမ်းကိုဖောက်"
ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် ဒရိုင်ဘာ Kim မှာအားကျခြင်းတွေအပြင် အလွန်အမင်းသိမ်ငယ်ခြင်းတွေကိုပါ ခံစားလိုက်ရသည်။ပိုက်ဆံရှိသည့်အပြင် အာဏာပါထပ်တိုးရှိနေသည်မို့ သခင့်အတွက်တော့ လမ်းတစ်လမ်းဖောက်ရတာလွယ်ကူလွန်းနေသလိုပင်။သူ့လို သခင့်အိမ်ကဒရိုင်ဘာတစ်ယောက်အတွက်တော့ ဖောက်ဖို့လမ်းကိုပင်မရွေးရဲဖြစ်နေရသည်။ကိုယ့်သခင်ကိုမနာလိုဖြစ်မိခြင်းက မတန်မှန်းသိပေမယ့် သူမနာလိုမိသည်။
"ကျွန်တော်လက်ခံပါတယ်သခင်...ကျွန်တော်မရှိတုန်း ကျွန်တော့်မိသားစုကိုသေချာစောင့်ရှောက်ပေးပါ"
