Chapter(38)💛

101 5 0
                                    

အလုပ်စားပွဲတွင်ထိုင်ရင်းအလုပ်တွေကိုအာရုံစိုက်နေသောRayကိုကြည့်ရင်း အနှိုင်းမဲ့တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းကိုက်အံကြိတ်နေမိရသည်။

Rayရဲ့ဟန်ပန်ကနှိုင်းကိုဖြားယောင်းနေခဲ့တာလေ။သူမရဲ့လက်ကလေးတွေကိုကြည့်ရင်းသူမကိုနှိုင်းလိုချင်လာမိသည်။ကွန်ပျူတာခလုတ်ပေါ်ပြေးလွှားနေတဲ့Rayရဲ့လက်ချောင်းလှလှလေးတွေကိုငေးရင်းRayအနီးသို့လျှောက်လှမ်းသွားလိုက်သည်။

"အလုပ်မသွားဘူးလား Honey"

"ဒါတွေကအိမ်မှာပဲလုပ်လို့ရတယ်လေ။ကိုယ့်ကလေးကိုတစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ရမှာစိတ်မချဘူးမို့လို့"

Rayအနီးသို့ရောက်သောအခါအလုပ်စားပွဲပေါ်တက်ထိုင်ပစ်လိုက်ရင်းနှိုင်းရဲ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုRayပေါင်ပေါ်တင်ထား၍ကျန်တစ်ဖက်ကိုRayရဲ့ပခုံးပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ထို့‌နောက် နှိုင်းကRayကိုပြီတီတီကြည့်၍ရှိနေလိုက်သည်။Rayကနှိုင်းကိုကြည့်၍ကြောက်လန့်တကြားဖြစ်နေလေ၏။

"ကလေးမ...."

"ရှင်....."

"မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်။ကိုယ်ကြောက်လာပြီနော်"

"နှိုင်းကို ကလေးသေးသေးလေးမပေးချင်ဘူးလား Honey"

"ဘာ.....ဘာ....ကလေးမ...."

"ကလေးလေးလိုချင်တယ်လို့ပြောနေတာ‌လေ"

"မင်း......"

"အဟက်.....ရှင့်ရဲ့လက်ကလေးတွေသိပ်လှတာပဲ Honey"

နှိုင်းကRayရဲ့လက်ချောင်းတွေကိုပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ကြည့်နေပြန်ပါ၏။နှိုင်းရဲ့လက်ကလေးနှင့်ကိုင်တွယ်‌နေခဲ့‌သောမိမိရဲ့လက်တွေကိုကြည့်ရင်းRayထိတ်လန့်လာမိသည်။သူမလေးက မိမိကိုစိတ်မထိန်းနိုင်အောင်လုပ်နေတာပဲဟုRayတွေးနေမိသည်။

ပို၍ဆိုးသည်က နှိုင်းကRayရဲ့လက်ကိုဆွဲယူ၍သူမပေါ်တင်ထားပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။နှိုင်းရဲ့ပါးစပ်လေးခပ်ဟဟပွင့်ရင်းရှိနေခဲ့သည်။နှိုင်းကိုကြည့်၍Rayတစ်ယောက်ပြင်းထန်လာခဲ့ရသည်။နှိုင်းရဲ့အပေါ်ရောက်နေသောမိမိရဲ့လက်ကိုငြိမ်ငြိမ်မနေနိုင်တော့ပဲ နှိုင်းကိုကိုင်တွယ်မိရတော့သည်။

Ray💛Where stories live. Discover now