Umutların bittiği yerlerde mucizeler çiçek açar mış. Ama beni umutlarım açmadan soluyordu buda benim hayatımın degişmeyen tek gerçeğidi.
~~~
Köşeden döndüğüm gibi arabanın farları yüzüme vuruyordu o anın etkisiyle donup kaldım.Araba tam dibim de durmuştu.Hemen kendime gelerek etrafa baktım bı anda selinin ağlma sesleri geldi telefondan
"Adel lütfen hemen gel buraya "diye ağlıyordu.
Bı anda telefon elimden kaydı gitti bende o esnada kendimi yere attım hüngür hüngür ağlamaya başladım.
Benim biricik kardeşim ölmüştü ben şimdi onsuz ne yapıcaktım.
Böyle düşündükçe ağlamam daha da şiddetledi. O sırda arkadan iki tane farklı erkek seni geldi
"İyimisin bı yerine bişi mi oldu "dedi
Sesin geldiği yere baktım.
Tam karşımda adının kara olduğunu bildiğim çocuk vardı endişeli bı şekilde bana bakıyordu onun da arkasında Atlas diye adını bildiğim kişi vardı tam o esnada bana doğru gelerek konuştu.
"Hiç bişiyin de yok abartma"dedi onu umrsamdan daha da şiddetli ağlmaya başladım
"ölemez beni bırakmaz"diye sayıklıyordum Atlas anlamamış olucak ki kolumdan tutup beni hızla ayağa kaldırdı ve belindeki silahı çekip namluyu başıma dayadı ve konuşmaya başldı.
"Bak kızım kimsin kimlerdensin bilmiyorum ama bir daha yoluma taş koyarsan seni öldürmekten hiç çekinmem "dedi
sinirle kara da o esnada benim yerdeki telefonumu almış konuşuyordu onu umursamadan gözümdeki yaşları hırsla silerek konuştum
"Öldür beni ne duruyorsun öldürsene"dedim
affalamış olucak ki bana şaşkın bı şekilde bakıyordu ben devam ettim
"Vur beni yaşmaya dair hiç bi dalım kalmadı benim,vur sen benden kurtul bende bu cehennemin dibini yaşatan dünyadan kurtulim"diyip bağırdım
Atlas tam cevap vericekken karan bizi ayırdı bileğimden tutup arabaya bindirdi beni ardından da Atlas geldi şöför koltuğuna oturdu .
" Noluyo Karan"dedi sinirli bir şekilde
"**Hastanesi'ne sür ben sana anlatcam abi "dedi Atlas bana dikiz aynasından baktı ve hemen arabayı çalıştırdı bende o esnada ikisini de umursamadan arka koltukta ağlıyordum
On beş dakika sonra bı hastanenin önünde durdu araba. Hemen koşarak içeriye girdim danışmanın yanına gidip
"E-elif saraç ne tarafta"dedim
hala inanamıyordum bı umutlu sordum belki ben telefondan yanlış anlamıştım. Belki kaza geçirmiştir şuanda müşade altında tutuyorlardır. diye düşünürken kadın konuştu
"-2 deki morkta efendim elinizi çabuk tutun bence"dedi.
Ne dedi mork mu yok hayır benim Elifim ölmemiştir ölmez o ,güçlü benim kardeşim
Koşarak -2 ye indim merdivenden. İnmek denilirse tabi kaç defa düştüm bilmiyorum ama yine de koşuyordum
Kadının bahesttiği yere gelmişti hemen ağlayan Selin onun yanında Melike teyzem ve onun eşi en sonda ise Elif'in en yakın arkadaşı Ecrin vardı. Melike teyzem,Selin ve Ecrin hüngür hüngür ağlıyordu.Engin eniştem ise boş boş duvara bakıp hayatı sorguluyordu.Vakit kaybetmeden yanlarına gittim.Selin benim geldiğimi gördüğü gibi yanıma geldi ağlıyarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafya Kaderim +18
Rastgele"sen benim kaderimsin senden asla vazgeçmem herşeyimi kaybedeceği mi bilsem de senle o ateşte yanmayı tercih ederim" "Bunun altından kalkacağını hiç sanmıyorum" "Senle olduktan sonra herşeyi kaldırırım tek kaldıramayacağim sensizlik"
