ELLERİM ELLERİNDE +18

1.Bölüm: Sevdiğim Karakterler Ölemezdi.

Yorum yapmayı unutmayın!!!

1.Bölüm~ Sevdiğim Karakterler Ölemezdi.
.
.
*Bela veya şeker.

Mert Demir - Ellerim ellerinde

3 yıl önce....

Olmaz. Olmamalıydı. Bana bunu yapmış olamazdı değilmi?. Gözlerimin önünde bana bunu yapmış olamazdı. Avazım çıktıgı kadar bağırmak, ağlamak istiyorum. O bana ihanet etti; aşkımıza, sevgimize. Benim gözümün önünde su anda başkasıyla... Başka bir kızla yapamazdı. Kimi kandırıyorum, yapmıştı. Pismanlık yoktu; ifadesiz bir yüz vardı.

Bir adım geriledim ve durdum sessiz kalmayacaktım, onca şeyden sonra kalmayacaktım.

" Sen!" Dedim, ciddiyetle. Sadece 'sen' . Kafasını kaldırdı. Etrafına baktı. Hayır göz göze geldik. Nefretle bakmıyordu. Niye bakacaktı ki öyle? Asıl öyle bakması gereken bendim. Yüzünde ifade yoktu, pismanlık ondan uzak gibi duruyordu. Veya ben öyle sandım, bilemedim.

Durdu. Bana baktı. Kız ise ona bakıyordu.

" Hayır, hayır. Düşündüğün gibi de-" demesine bırakmadım. Lafını kestim. Konuşma hakkı yoktu. Olamazdı.

" Kes, konuşma. Kendini bana savunma. Ben... Lanet olsun. Ben gördüm göreceğimi." Dedim. Diyecek bir şeyim yoktu bundan sonra ona. Ne diyecektim zaten veya ben mi birşey demeliyim? Hayır. O demeliydi ben değil. Hatta o bile demesin, yüssüz gibi ne diyecekti zaten ' kusura bakma bardayız buranın kuralları böyle' mi diyecekti? Gözümü kırpmadan onu öldürürüm. Artık bir şeyim degil. Olamazda zaten. Ondan da sıkıntı olmuyacaktır.

" Hiç birşey gördüğün gibi değil. Beni dinle. Sana bunu yapmam. Aklımdan bile geçirmem de. Şimdi burda anlatamam. Sadece dinle." Ayağa kalktı ben ise onun yüzünü bile görmek istemiyordum. Gitmek istiyordum sadece. Kendimi bir kenara atmak ve içimi dökmek ama vücüdüm buna izin vermiyordu. Buz kesilmişti olduğu yerde.

Bir adım attı. " Nedeni var. Lütfen beni dinle." Dinlemiyecektim. Dinleyemiyordum zaten. Sesi varla yok arasında gidip geliyordu. Arkamı döndüm. Arkamdan geldi mi bilmiyorum? Arkama bile bakmak istemiyordum zaten.

Oradan çıktım. Çıktım ve beni hiç bulamayacakları bir yerde kendimi öldürmek istedim, yok etmek istedim.

3 yıl sonra... Şimdiki zaman.

Sabah olmuş ve ben her zamanki gibi yatağımda uzanmış duruyordum. Kalkmak şuanda zor geliyor, hatta kalkamıyor haldeydim. Yorulmuştum. O olaydan sonra hatırlamak istemediğim olaydan sonra 1 hafta okula gitmemiş sonra ise onun umrunda olmadığını düşünüp okuluma devam etmiştim. Liseyi bitirdim ve üniversite hazırlıklarına başladım. Şuan ise üniversite mimarlık bölümünde okuyorum.
Alıştım demek zor... Kimseyle takılmazdım, konusmazdım. Konuşmak istediklerinde de şüpeliydim zaten. Herkes kendi hallerinde takılırdı genellikle. Kulaklığımı takıp müzik dinler, resim çizer kendi halinde takılırdım. Ama sonradan yakın hissettiğim bir kişi olmuştu ' İlayda '. İyi biri başta sevmesemde, alışmıştım ona.

En sonunda yataktan kalkıp aşağıya indim. Annem yoktu birkaç ay önce kaybetmiştim. Trafik kazasında. O günden sonra kendimi ne kadar toparlamaya çalışsam da olmamıştı. 'annen seni bu halde görmek istemezdi yapma' derdi babam. 'kendini topla yapma böyle.' derdi bana...