Yorum yapmayı unutmayın gidişata görede nasıl olabileceği ile ilgili yorumlarda yapa bilirsiniz...
5.Bölüm~ Hiç hissedemediğim kadar.
.
.
* Bu hikayede yanan tek kişi olmadı.
Ben sıkıldığımda tam sıkılırdım eskiden, yerimde duramaz mışım hep soru sorar çenem iki saniye kapalı durmazmış. Ağzıma geleni söyler sonrada bir güzel fırça yermişim. Ben bununları yaptığımı dokuzuncu sınıfın sonlarına doğru öğrenmiştim. Annemler bu dilim yüzünden neler çektiklerini anlatırken ben ise bunları yapmamışımdır kesin diye kendimi teselli ediyordum. Tabiki teselliler boştu bunları yapmıştım. Ama sıkılmamıçtım ilk defa sanırım. Alaz'ın yaptığı içimi ısıtmıştı ama bu gardını düşürüceğim anlamına gelmiyordu.
Çıkış vaktiydi ve İlayda'nın beni bekle demesi üzerine okulun ilerisindeki durakta duruyordum. Ne zamandan beri burada beklediğimi on dakikadan sonra saymayı bırakmıştım. Ayağıma taşları iteliyordum. Sıkılmıştım doğrusunu söylemek gerekirse. Etrafa baktım. Ben ve evinden marketlere birşey almak için giden dedelerden başka kimse yoktu. Okul çıkışı herkes gittikten sonra baya sakin olurdu. Bugünde her zamanki gibi, sakindi.
Ne için burda bekliyorsun bu kadar. Gelmedi. Ya sor gelicekmisin diye yada eve git. Bu kadar beklenmez, bekletilmez
Sen bazen gerçekten sinir bozucu olduğunun farkında mısın. Ben bu kadar sinir biri değilken. Nasıl bir iç sese düştüm arkadaş.
Birilerin doğruları söylemesi lazım. Konu ne olursa olsun.
Sen devam et, ben dinlemiyeceğim.
İlk defa bu kadar çok bekledim, gerçekten birini. İlkler listesine eklemeliyim. Etrafımda dönmeye devam ederken karşıdan bir figür belirdi. Bana doğru geliyordu. Tek sıkıntı yüzü, belli değildi. Biraz daha yaklaştığında İlayda'nın geldiğini görünce derin bir nefes verdim.
" Sonunda." Dedim. Kendisi karşıma geçerken.
" İşim biraz uzun sürdü." Dedi, . İşim mi? Ne işiydi bu?
" İşim?"
Yüzünde varla yok arası bir tebessüm oluştu " Akşama bir sürprizim var."dedi. Sürpriz? Ne sürprizi?
Merakla sordum direkten " Ne sürprizi?"dedim. Süprizleri severdim iyi olduğu sürece.
Gözünü kıstı " Söylersem sürpriz olmaz. Ondan direnme boşu boşuna söylemeyeceğim." Dedi. Merakım beni ele geçirmeye kalksa da oda en az benim kadar inatçıydı.
Dudak büzdüm, tatlı sandığım bir suratla baktım, kendisine. Son defa denemek istedim. İlayda yemedi tabiki de olumsuz anlamda kafasını sağ sola salladığında son şansım da suya düşmüştü.
...
Annesinin evindeydik. İlk gelişimdi yalan yok. Eve gelince bizim eve gidelim demişti ısrarla sonuç; kıramamıştım kendisini, İlaydaların evinin olduğu sokakta evlerine doğru yürüyorduk.
İlayda, sessizdi. Ben ise etrafına bakıyordum. Yüksek binalar vardı etrafta, çok yüksek. Bir bina çarptı gözüme, hepsinden daha güksekti.
En tepesinde olmak vardı. Düşünsene.
Sana ilk defa katılıyorum. Gerçekten bu hayatta en sevdiğim yerler listesinde yüksek binalar olabilirdi. Evet, herkes yüksekten korkar neredeyse. Çıkamazlar, başları döner ne biliyim bayılırlar ama ben delicesine severim. Kendimi hiç hissedemediğim kadar özgür hissederim.
" Ne düşünüyorsun?" Sesini duyduğumda daldığımı fark ettim.
Gözümü açıp kapattım " Hiç, öyle dalmışım." Dedim, i harfini haddinden fazla uzatarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELLERİM ELLERİNDE +18
Teen Fiction(YENİ) (Düzenleme evresinde) " Abi ya, demedim mi ben gelmeyelim diye? En güzel anı bozduk!" "Olum ne biliyim ben, canım kardeşimizin bu kadar çapkın olduğunu? Hemen yengeyi ayartcağını?" Alaz sinirini zor tutuğunu belli ederek konuşmaya başladı "...
