Onder Eén Dak

Hoofdstuk 12

"En hoe gaat het vandaag met je?" Rutger slaat zijn armen iets steviger om zijn iets jongere vriend heen. Vingertoppen die losjes over zijn zij heengaan. "Ik voel me oprecht prima." Blij met zijn eigen antwoord, graaft hij zijn hoofd iets meer in de nek van Rutger.

"Daar ben ik blij mee, vertel het als er iets is hè Miel." Rutger voelt Milo knikken. De kleine kusjes die de laatstgenoemde achterlaat, zijn hem ook op te merken. De vlinders doen beide tieners hun buik op hol slaan.

"Schatje, als je zo door gaat hebben we een probleem op te lossen." Fluistert Rutger als hij zijn hand hoger op de rug van Milo kriebelt. De jongere van het stel begint te grijnzen en stopt niet met de kusjes die Rutger het oh zo benauwd maken.

"Wat dan?" Onschuldig licht hij zijn hoofd wat op en met een passend onschuldige blik, kijkt hij zijn vriend aan. Zijn hand onopvallend wrijvend over de bobbel die zich aan het vormen is in de boxer van de oudste.

"Miel, houd je niet voor de domme." De ademhaling van Rutger een stuk onregelmatiger als hij zijn ogen sluit.

"Maar ik doe helemaal niks." Nu zijn volledige lengte strelend door de dunne katoenen stof. "Dus dit noem jij niks?" Milo haalt zijn schouders op en trekt Rutger zijn boxer - die nogal strak begon te zitten - uit en gooit deze naast het bed.

"Ik heb niet het idee dat wat ik doe, fout is." Met een glimlach plaatst Milo zijn lippen op die van zijn vriend. Rutger zijn handen trekken de jongen wat ruiger tegen hem aan, opzoek naar de frictie die hij nu toch echt nodig lijkt te hebben.

Kreunen vullen de kamer, hun lichamen tegen elkaar gedrukt om beide het genot te ervaren. Het genot waar zo naar werd verlangt. Met elkaars sensitieve plekjes, komen ze samen op een hoogtepunt. Beide heren ontladen van alles wat opgekropt zat.

"Ik hou toch zo verdomd veel van jou Milo. Ik zou echt niet weten wat ik zonder jou aan zou moeten." Nadat ze allebei weer schoon, aangekleed en fruitig zijn, slaat Rutger zijn armen om zijn vriend heen. "Ik hou zoveel van jou Rut... ik had van de week best een kut week gehad. Maar jij maakt alles beter en geeft me daadwerkelijk iets om voor te leven." De oudere man zijn vingers kammen liefdevol door de blonde lokken van Milo. "Ik ben blij dat je er eerlijk over uit spreekt schat. Als er iets is moet je dit melden. Bij mij of je vaders, maar doe het." Milo knikt en glimlacht klein. "Ik wil graag oud worden met jou, kinderen adopteren en ze met net zoveel liefde opvoeden als mijn vaders doen." Rutger zijn hart smelt door de lieve woorden. Hij weet maar al te goed hoe onzeker beide Matthy en Raoul zijn over het opvoeden van hun oudste zoon. Ze hebben het gevoel hem in de steek te hebben gelaten.

Milo ervaart dit gelukkig vanaf de andere kant, hij heeft geen onzekerheid of zijn vaders wel of niet van hem houden. Hij weet dat het zo is.

Als hij zich slecht voelt, kan het vervelend zijn en enige woede opleveren dat Matthy weer moet (over)werken. Het voelt als loze beloftes waar zijn vader beter niks over kan zeggen. Maar dat heeft niet met houden van te maken, Milo durft een echte puber te zijn en flink in te gaan op zijn ouders. Lelijke woorden worden gebruikt, echt menen doet hij ze niet. Altijd is het een moment van frustratie en vaak ook verdriet dat de jongen zo van slag maakt.

Al die druppels doen de emmer overlopen.

//

"Oh nee! Niet Koe!" Met veel gebabbel zit Robbie geconcentreerd naar de tv te kijken. Een kindershow met allerlei boerderijdieren waar hij de laatste tijd geobsedeerd mee is. "Wat is er met Koe?" Vraagt Raoul vanuit de keuken als hij het deeg voor de zandkoekjes uitrolt. "Papa! Koe kreeg lekker drinkje en toen boer pewongluk de drinkje over pootje van koe zielig gegooid. Nu is nat en vies. Boer moet poetsen doen van koetje zijn poot." Raoul glimlacht vrolijk door het horen van zijn jongste zoontje. Hij brengt zoveel vreugde en plezier met zich mee.

"Lieve papa mag Rob nu ook lekker drinkje? Rob wil wel hebben sap! Aseblief, dankewel." "Zal ik eens kijken wat voor lekker sapje wij nog eens hebben. Papa heeft voor jou nog banaan met aardbei of mango met sinaasappel." Robbie springt van de bank af, om zo even zelf te komen oordelen. "Die lekker." Hij wijst naar de banaan met aardbei en houd zijn anti-lek beker omhoog. "Water is op al, zie?" Trots houd hij zijn beker ondersteboven en krijgt een grote duim van Raoul.

"Kijk is, topper van me." Raoul overhandigd zijn zoon de beker die al snel zijn weg terug vind op zijn hoekje in de bank. Zijn 5 knuffels die perse allemaal mee naar beneden moesten vandaag, netjes op een rij naast hem.

"Koen komen?" Robbie kijkt kort naar zijn vader. "Papa en Koen zijn even samen aan het slapen." Beide waren kapot. Koen had een vreselijke nacht gehad. Zijn keel doet pijn van de sonde en hij begint flink verkouden te worden. Matthy daarentegen had een nachtdienst gehad. Beide heren liggen in dromenland in het grote bed van de vaders. Waar Koen nog niet op het kussen lag en al in dromenland vertrokken was.

"Goedemorgen jongens!" Glimlacht Raoul naar Milo en Rutger die de woonkamer binnen komen lopen. "Goedemorgen Raoul, kan het dat ik koekjes ruik?" Nieuwsgierig maakt Rutger zijn weg richting de keuken en knikt tevreden. "Ik ga nog even niet naar huis als je het goed vind, wat is het toch goed hier." Grapt hij als hij de al gemaakte koekjes bekijkt.

"Jij mag hier zo lang blijven als je wilt, dat weet je toch lieverd?" Raoul kijkt met een glimlach richting de jongen die hij als zijn zoon is gaan zien. Rutger knikt met een glimlach en geeft Raoul een korte knuffel. "Een knuffel terug heb je tegoed, ik wil niet dat je onder de bloem zit," "Daar houd ik je aan." Knipoogt Rutger.

"Mieltje, heb je lekker geslapen schat?" Milo knikt met een glimlach en ligt met zijn hoofd in de schoot van zijn jongste broertje.

"Broer auw? Oh nee!" Robbie kijkt geshockeerd naar de rode vlek op Milo zijn sleutelbeen. Deze is net zichtbaar door de manier hoe de jongen gepositioneerd is. Met rode wangen lijkt Milo richting zijn vriend. "Geen zorgen Robje, is niks! Ik heb mij daar gestoten." Raoul begint te lachen en schud zijn hoofd.

"Zolang jullie Matt en Koen niet hebben wakker gemaakt, is elk excuus prima!" Rutger grijnst en knipoogt richting Milo. "Ja ja we snappen het wel, jij bent de man in onze relatie." Rutger begint te lachen en gaat bij Milo zijn benen zitten, die hij optilt en op zijn eigen schoot legt.

"Rutger ik ben dieren kijken. Koe had net vies aan pootje. Toen had ik dorst en heb sapje van papa gekreegt." Rutger knikt geïnteresseerd en kijkt even naar de tv. "Ik zie het ja, die is niet zo schoon. Maar ik zie dat de boer die al goed aan het schoonmaken is." Robbie knikt instemmend.

Met tranen in zijn ogen maar een glimlach breed op zijn gezicht, loopt Matthy de woonkamer in.

"Ik heb toestemming gekregen." Verward kijken Milo, Rutger en Raoul naar de slaperige man. "Ik kan minder gaan werken!" Milo springt op en vliegt zijn vader om de nek. "Pap, dat is geweldig nieuws! Betekent dit dat je meer thuis gaat zijn??" Milo kijkt vragend naar zijn vader. Matthy knikt met een brede glimlach. "Ik ga deels thuis komen te werken, er is een arts bij gekomen. Ik moet vanuit huis veel dingen regelen, naar het ziekenhuis gaan zal enkel voor vergaderingen of echte nood zijn." Raoul neemt zijn man in een stevige knuffel.

"Dit is je zo gegund schat, je hebt zo hard gewerkt." Raoul geeft de iets jongere man een kus voor hij nogmaals een knuffel geeft. "Ik ben zo enorm trots op jou." Matthy - die nog steeds verlegen kan worden door alle liefde van zijn man - bloost en bijt op zijn lip van vreugde.

Misschien is het goede dichterbij dan ze eerst in gedachten hadden.