SAHTEKÂRLAR VE SADIKLAR 𝑏𝑥𝑏𝑥𝑏 -YARI TEXTİNG-

0.3

Ateş: Senden nefret ediyorum Berke!

Berke: Hayır, Ateş! Böylece gidemezsin!

Ateş evden koşarak çıkmıştı, Berke ile büyük bir kavga etmiş ve artık onun yanında kalmak istemediğini anlamıştı.

Berke onun arkasından ne kadar koşsa bile Ateş dönmedi, dönmek istemedi.

En sonunda Berke, Ateş'i durdurmayı başardı.

Berke: Ateş!

Ateş: Ne?!

Berke: Lütfen, dur...!

Ateş ona anlamaz gözlerle bakıyordu. Berke ona yetişti. Berke, Ateş'in ellerini tuttu ve dudakları Ateş'in dudaklarını buldu...

Onu büyük bir hazla, büyük bir özlemle öpmeye başladı. O dudakları ilk defa tadıyordu ve bundan gayet memnundu.

Ateş, ilk başta şaşırsa da, Berke'ye karşılık verdi. Birbirlerini büyük bir arzu ile öpüyorlardı.

Bu öpüşmeyi sonlandıran kişi Berke'ydi.

Berke: Lütfen, gitme... Beni bırakma...

Ateş: B-Berke...

Ve Ateş birden yok olmaya başladı...

Berke: Ateş! HAYIR ATEŞ!

***

Ateş: Berke?

Ateş, Berke'nin bağırışına uyanmıştı. Gece saat 04.13'dü ve Berke deli gibi bağırıyor, bir yandan ağlıyordu.

Berke: Ne, hepsi birer rüya mıydı?

Ateş: Kabus gördün herhalde...

Ateş yavaş adımlarla Berke'nin yattığı yatağa doğru ilerledi. Ve Berke'nin yanına oturdu.

Berke kafasını Ateş'in omzuna yasladı. Ateş bir yandan Berke'nin saçlarını okşuyor, bir yandan da "geçti, geçti..." diye onu avutmaya çalışıyordu.

Berke hala gördüğü rüyanın şokunu atlatamamıştı, hayatında en sevdiği tek insan, tek kişiyi de kaybetmeyi göze alamazdı.

Tamam, sevgilisi vardı. Fakat Ateş'te başka birşey vardı, onu kendine bağlıyordu. Daha tanışmalarından 1 ay geçse bile, Ateş'e fena halde tutulmuştu.

Tek sorun Ateş'in de sevgilisinin olmasıydı.

Bu iş onun için gerçekten zordu...

--------------------------------------✫-----------------------------------------

@Berke.56_.7: küçük oğlum...

489 beğeni 210 yorum