SAHTEKÂRLAR VE SADIKLAR 𝑏𝑥𝑏𝑥𝑏 -YARI TEXTİNG-

1.1

"Cidden bunu anlamayacak kadar salak mıydın Ateş?"

Salih, elindeki silahı indirdi ve Ateş'e bakmaya başladı.

Ateş ise ikinci şokunu yaşıyordu, dili tutulmuştu.

"Senden kaç yıldır hoşlanıyorum Ateş, hoşlanmak bunun yanında küçük kalır ben sana aşığım! Sana takıntılıyım, sana bunu anlatmayı denedim ama anlamadın.

Gittin sana değer bile vermeyen iki piç ile sevgili oldun. Seninle iletişime geçmeye çalıştım ama sen, sen benimle konuşmak dahi istemedin. Ulan, ulan düşmanım bile beni teselli ediyordu fakat yanımda sen yoktun Ateş!"

Salih'in gözleri dolmuştu, hayatta hiç ağlamayan kişi bugün tam da burada ağlıyordu.

"Hey, ne diyorsun sen lan? Nasıl ona değer vermeyen birileriyle sevgili? Ağzını topla lan amcık!"

"Sen kes abi! Tam burada, şu sevgilini burada öldüreceğim Ateş, en sonunda sen benim olacaksın!"

Bunu dediği anda arkadan bir ses yükseldi, "götün yiyorsa yapsana?"

Bu ses Emre'nindi, Salih oraya döndüğü gibi Ateş onun üstüne atladı ve silahı elinden alıp yere attı.

"Demek ki sevgilimi vuracaksın ha, HEMDE BENİM GÖZÜMDE HA?!"

Berke, Emre yani kısacası herkes Ateş'in yaptığı karşısında şok olmuştu. Berke, Ateş'in bu hareketine gerçekten gururlanmıştı ve duygulanmıştı.

"H-Hey, b-bıraksana boynumu!"

"Sevdiklerimi elimden alma hakkını sana kim veriyor lan amcık!"

En sonunda Berke'de harekete geçti ve yerdeki silahı eline aldı, ardından Salih'e doğru uzattı.

"Beni sen vuracaktın değil mi? *Kahkaha atar* Peki ya ben seni vursam nasıl olur Salih'cim?"

"S-Seni am meraklı sürtü-"

"Ama dua et ki, ben öyle acımasız biri değilim. Ve ne yazık ki ben patronum Ayaz'ın dediği kişiler dışında birini öldürme yetkim yok."

"Ateş, bırak çocuğu, yüzü kıpkırmızı oldu..."

Ateş, Emre'nin dediği üzerine bıraktı. Hala hırsını alamamıştı fakat bu da yeterliydi.

Salih' Ateş'in en güvendiği ve en yakın arkadaşlarından biriydi, nasıl olurda böyle birşey olabilirdi? Hiç aklı almıyordu.

"Olaylar baya karışık herhalde?"

"Patron Ayaz!"