LAVİN | Yarı Texting

¹⁰

Keyifli okumalar dilerim.

"Baba! Çıktım ben." Evden çıkmadan önce babama haber vermek için son sesle bağırdım.
Dış kapıyı kapattıktan sonra Duru'nun evine doğru yürüdüm. Bugün erkenciydim bu yüzden kapıda dikilme sırası bendeydi.

Evimizden farklı olarak gri badanalı olan evin önüne geldiğimde Duru'yu aradım. Telefon bir kaç çalıştan sonra açıldı. Duru'nun cevap vermesini beklemeden, "Hadi in aşağıdayım." Dedim.

"Sana da günaydın Lavin." Duru'dan cevap beklerken, Aras abinin sesini duymayı beklemiyordum.

Şaşkınlıkla, "Aras? Günaydın. Yanlış mı aradım?"  Telefonu kulağımdan çekip ekrana baktığımda Duruu yazıyordu.

"Hayır." Hafif kıkırdadığını duydum. "Duru banyo da hala saçlarıyla uğraşıyor." Aras abinin dediklerini dinlerken, kapının açılma sesini duydum.

"Günaydın güzellik." Hala benimle konuşmak için tuttuğu telefon kulaklarındaydı, yüzündeki gülümseme daha da belirginleşirken, bende ona  gülümsedim.

"Günaydın." Derken bir yandan da kulağımdaki telefonu indirip aramayı sonlandırdım.

"Geçsene içeri."

"Gerek yok ya burda beklerim ben."

"Duru'nun saçını yapması daha sürer. Kapıda kalma burda. Gel." Dediklerine mahçupca gülümseyip adımımı içeri attım.

Bugün belli ki okula geç kalacaktık. Dersin başlamasına yirmi dakikadan az süre kalmıştı.
Koltukta otururken Aras abi de mutfağa gittiğini gördüm.

Aslında rahat bir insandım ilk defa evlerine gelmiyordum. Ama ilk defa yanımda duru yoktu. Ne yapacağımı bilmeyerek telefonumu çıkardım ve instagramdaki hikayeleri geçmeye başladım.

Adım seslerinin gelmesiyle telefonumu kapattığımda bakışlarımı sesin geldiği yöne çevirdim. Aras abi elinde iki sandviçle yanıma geliyordu.

Tam karşıma geldiğinde elindeki sandviç'i bana uzattı. "Al bakalım." Dedi. Aslında kahvaltı yapmamış, aceleyle evden çıkmıştım. Bugün olacakları fazlasıyla merak ediyordum.

"Teşekkür ederim ama aç değilim." Dedim.

" O kadar hazırladım. Bu yaptığın ayıp ama!" Kahve gözlerini kısarak bana bakmayı sürdürdü.

"Cidden yiyemem, hem Duru'ya verirsin." Dediğimde bana kaşlarını çatmaya başlamıştı.
"Cimcimeninki tezgahın üzerinde duruyor. Banyodan çıktıktan sonra gidip alır." Dediğinde tek seçenek elindekini almak olmuştu.

Sağlığıma dikkat etmeye çalışıyordum, fazla karbonhidrat tüketmemeye özen gösteriyordum. Sandviç tüketmeyi sağlıklı bulmuyordum. Ekmeğinden ve içeriğinden dolayı.

Aras beni izlerken, sandviç'i sardığı kağıdı açmaya çalıştım. Resmen hediye paketi yapmıştı. Açtığımda bakışlarımı minnetle Aras'a çevirmiştim.

Tam buğdaylı sandviçti. "Teşekkür ederim." Dedim gülümsememi tutamayarak. Sağlıma özen gösterdiğimi biliyordu.

Bir ısırık aldığımda içinde jambon olmadığını fark ettim. Resmen mutluluktan ölecektim. Hala gülümserken Aras'a baktım, onun ki normal sandviç ekmekliydi ve sadece jambon koymuştu içine. Duru dağ ayısı demekte haklıydı.