Dark Paradise

Hoofdstuk 9.

Ik ben al van 9u wakker om een rondje te gaan lopen, ik wil mijn gedachten aflopen, maar als snel heb ik door dat er maar meer en meer bijkomen.

Al snel kom ik aan het park en loop ik nog een eindje door. Het voelde nog nooit zo goed, ik voel me vrij, meer dan ooit tevoren. Wanneer ik terug op weg ben naar huis en de sleutels in het sleutelgat steek, vang ik een blik op van een zwartharige jongen. Zo te zien, is hij me achtervolgd.

Niet begrijpend probeer ik zo snel mogelijk binnen te geraken. Tot op het moment ik me bedenk en omkeer richting de jongen, wij moeten nodig praten.

De jongen draait zich om en ik zeg met mijn mond vol tanden:
"Aaron?"

"Oh hey, sorry dat ik je op de hielen zit."

"Geen probleem, maar kunnen we praten? Kom anders even binnen."

"Oke, bedankt."

Ik open de deur en ben blij dat mijn ouders niet thuis zijn.

"Wil je wat te drinken?"
"Ja, graag."

Al snel kom ik vanuit de keuken met twee glazen water, Aaron zit in de zetel voor zich uit te staren. Ik kom snel tot bij het onderwerp toen en vraag zonder na te denken:

"Waarom achtervolg je me?"

"Ik maakte me zorgen om je, je weet wel, sinds onze botsing."

"En daarom volg je me?"

"Ja, ik wil het zeker zijn."

We veranderen al snel van onderwerp en ik voel me best wel goed bij hem. Op één of andere manier zit Alex nu even niet in mijn hoofd rond te spoken.

Mijn ouders komen pas morgen laat thuis en anders zit ik hier toch eenzaam en alleen, dus blijft Aaron tot laat. We raken goed bevriend en kijken zelfs samen een film.

Ik vind het veilige gevoel die hij me bezorgd, best wel fijn. Ik vraag me af, hoe hij denkt over mij. Die gedachten verdwijnen wanneer ik besef dat ik vast super hard stink, ik heb namelijk nog niet gedoucht na het lopen.

"Aaron, ik ga even vlug douchen, ik stink naar de pest."

"Is goed voor mij."

"Je mag wel even wachten in mijn kamer als je wil."

Samen stappen we naar boven en voor het eerst schiet de gedachte door me heen dat er voor het eerst een jongen in mijn huis rond hangt. Mijn ouders kunnen dit niet weten, ze zullen weer alles ondervragen en hem buitensmijten. "Je bent nog te jong, Hemera.", zullen ze uitbrengen. Daar heb ik nou echt geen behoefte aan.

Aaron is wat bezig op zijn gsm en ik kruip onder de douche, was zo snel mogelijk mijn haren en droog me af.  Ik ben mijn kleren natuurlijk vergeten en moet dus met een handdoek rond me binnen stappen. Hij kijkt op met heldermosgroene ogen, waarom heb ik hier niet eerder op gelet? En staart mij van kop tot teen aan, ik voel mij rood worden en neem vlug wat kleren in de hoop hij mijn tomaatface niet zou opmerken.

"Je hoeft je niet te schamen Hemera,", hij staat op en komt dichterbij.
"Je bent prachtig."

Wanneer hij te dicht komt, naar mijn gedacht, raap ik mijn kleren op ( die ik ondertussen had laten vallen ). En vertel hem zich om te draaien, hij laat een klein lachje los en draait zich snel om. Ik kleed me zo snel mogelijk om en ga naast hem zitten. Inmiddels is het 19u 's avonds. Ik zeg hem dat het beter is dat hij vertrekt, het is al laat.

We staan in het deurgat en ik betrap me erop, dat ik naar zijn lippen sta te staren. Ik kijk vlug weg en zeg hem gedag.

Ik mis hem nu al, ik ga naar boven en ontvang opeens een berichtje.