Dark Paradise

Hoofdstuk 14.

De volgende morgen word ik wakker maar Aaron is er niet. Paniekerig loop ik naar beneden, en oef... hij staat in de keuken te koken.

"Goeiemorgen schoonheid, goed geslapen?"
" Ja hoor, heerlijk. Jij?"
"Eerst wel, maar toen hoorde ik geritsel beneden, dus ben ik opgestaan. Het was waarschijnlijk niets."

Geritsel? Iets beneden?
Oke, ik vond het fijn om wat tijd te spenderen met hem maar nu wil ik toch naar huis. Morgen is het maandag en ik wil niet nog eens lessen missen.

"He, uuhm, het was leuk enzo, maar is het niet uuhm tijd om naar huis te gaan?"
"Ja, dat lijkt me het best, we vertrekken zo meteen."

Na een klein uurtje zijn we volledig ingepakt en starten we de motoren op van de auto. Aaron kruipt achter het stuur - ik kan nog niet rijden - en we zijn al snel onderweg. Er valt al vlug een lange stilte maar dit lijkt hem niet te storen. Uiteindelijk lijkt het mij wel te storen en ik draai de radio aan. Mijn lievelingsliedje speelt net - They just don't know you van Little Mix - en zing luidkeels mee. Aaron lacht me niet uit met "mijn zangtalent" maar zingt vrolijk mee. Hoe kent hij dit liedje?

Mijn gedachten worden onderbroken wanneer hij keihard remt, net op tijd. Een voetganger die overstak zonder te kijken. Typisch.

Na 3 uur zijn we eindelijk "back home" , zet hij me af en helpt me met uitladen. Ik wijs hem aan om naar boven te gaan en daar mijn spullen op mijn bed te plaatsen.

Eens dit gebeurd is, loop ik nog even mee tot de voordeur om hem uit te laten en te bedanken voor alles. Ik open de deur en Aaron stapt naar buiten. Voor hij verder weg stapt draait hij zich nog eenmaal om en komt dichterbij.

Voor ik het weet drukt hij zijn lippen op de mijne.

---------------------------------------------
Alweer een nieuw stukje! Jeeeej! Ik probeer nu op de vaste dagen te posten en zal wat inhalen. Ik ben terug thuis en zal proberen vlot verder te schrijven! Bijna 400 reads 😱😱😱. Geweldig bedankt iedereen!