Hoofdstuk 16.

33 5 0
                                    

Na de zware, saaie schooldag mag ik eindelijk mijn fiets pakken en naar huis vertrekken.

Onderweg begint het opeens hevig te regenen. Geweldig. En nog iets geweldigers - als dat al een woord is - heb ik geen jas bij.
Waarom moest ik vandaag ook een kleedje dragen?

Eenzaam fiets ik verder op weg naar huis. Eenmaal aangekomen trek ik mijn zeiknatte kledij uit, tot ik in bh en ondergoed sta.

Er belt iemand aan. Shit. Ik draai vlug een handdoek om mijn lichaam heen en open daarna de deur. Door e irritante deurklink te moeten openen met beide handen valt mijn handdoek neer op de grond, net wanneer de deur volledig open is.

Ik zie twee groene ogen mij aanstaren van kop tot teen. Vlug probeer ik het meeste van mijn lichaam te bedekken met mijn handen. En neem ik vlug de handdoek van de grond.

Het is Aaron.

"Euhm hey ik euhm, stoor ik?", vraagt hij blozend.
"Nee, je stoort helemaal niet. Wat brengt je hier?"
"Ik vroeg me af of euhm je wat wilde gaan samen doen?"

Van alle keren ik hem heb gezien, is hij nooit onzeker. Hij lijkt zo stoer door de vele tatoeages die zich perfect omsluiten rondom zijn lichaam.

"Ja natuurlijk wil ik dat, lijkt me leuk."
Ik aarzel even maar vraag hem dan binnen. Hij neemt plaats in de zetel en kijkt wat rond naar foto's en kaartjes. Hij merkt op dat ik niet op mijn ouders lijk en dat mijn achternaam anders is.

"Waarom heb je niet dezelfde achternaam?"
"Ik ben geadopteerd.", zeg ik droog.

Er ontsnapt een "oh" uit zijn mond. Verder stelt hij geen vragen en daar ben ik blij om. Ik douch vlug en neem een jogging en shirtje. Ik stel voor om naar boven te gaan en hij stemt meteen in.

Net wanneer ik de trap op wil, voel ik twee sterke armen mijn opheffen. Mij dragend naar boven.

Dark ParadiseWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu