Dark Paradise

Hoofdstuk 1.

Een meisje van de nacht, een vreemde... noemen ze mij wel eens. Mijn echte naam zelf weet ik niet, ik ben namelijk geadopteerd en weet alleen dat mijn moeder niet kon zorgen voor mij. Mijn gekregen naam is "Hemera." Een griekse godin, met de betekenis "dag." Hoe dom kan het niet zijn?

Al sinds de eerste graad ben ik anders dan andere kinderen rondom mij. Niet alleen door mijn klederdracht, die is namelijk doorheen zwart. (Jap, ook in de zomer, je zult me wel zot verklaren.) Om dan niet te spreken over mijn lang pikzwart haar. Daarbuiten heb ik fel oceaanblauwe ogen.

Op school ben ik één van de leerlingentypes die stil is en telkens goede punten behaalt, weinig vrienden heeft en de pauzes doorbrengt in de toiletten. Bij dit type persoon zul je wel denken dat ik ongelukkig ben. Wel, je hebt het deze keer verkeerd. Ik ben namelijk relatief gelukkig.

Ik kom thuis van school, heb een warme maaltijd die ik verorber samen met mijn adoptieouders en schrijf dan de rest van de avond mijn gedachten neer in mijn dagboek. Die zoals je waarschijnlijk al voorspelt had, over mijn liefdesleven gaat.
(Die ik dus niet heb.)

Ik heb de jongen (die elke dag langs mijn huis passeerd) al meerdere keren gekust... in mijn dromen.
Hij is lang en heeft het perfect zittende blond haar, hij is ongeveer 1m85 en heeft de meest perfecte bruine ogen van het universum om dan die kusbare lippen niet te vergeten.

Zijn naam is Alex, ik smelt al gewoon weg door alleen maar te denken aan hem. Ja, ik geef toe, ik ben zot van hem. Om dan een klein detail te vergeten... Hij weet niet van mijn bestaan af...