Atış serbest.
***
Zehra kendini hayatı boyunca hiç böyle hissetmemişti. Hande'yi çağırdıklarında itiraf etmemişti onu yaptığını. Saliha'nın artık o her kimse onun modeli olduğunu, sıkılıp bıraktığı için hayal gücü ile devam ettiğini yani aynı hikayeyi anlatmıştı. Sonuç değişmemişti resim kaldırılacaktı. Benzerlik bile olsa kaldırılacaktı. O Zehra Güneş'ti. Okulun kurucusunun torununun neredeyse çıplak resmi duvarı süsleyemezdi.
Tabloyu kaldırmak için 2 görevli geldiğinde insanlar etrafında toplanmaya başladı. Çok kısa bir sürede viral oluvermişlerdi. Güne böyle saçma bir hikaye ile başlayacağını düşünmüyordu Zehra. Adamlar altından tutup zarar vermeden kaldırmaya çalışırken öğrenciler alkışlamaya başlamıştı. Kınayan ve hor gören bakışlar Zehra'nın üzerindeydi. Protesto ediliyordu... Olayın bu tarafında hiç olmamıştı daha önce.
Yanında durmuş sakince olayları izlerken mimik bile oynatmayan Hande'ye çevirdi bakışlarını. Hande Baladın ondan bir şekilde intikamını almıştı, Zehra en azından böyle hissediyordu. Sanat düşmanı oluvermişti 1 saat içinde. Hatta daha az bir sürede. Alkışlar çoğalarak hızlanırken Zehra yanındaki Hande'ye fısıldadı. ''Mutlusundur umarım Baladın.''
Artık herkes Zehra'nın kim olduğunu biliyordu. Yetmiyormuş gibi bu gücü kullanıp resmi indirdiğini düşünüyorlardı... Tamam kullanmıştı da... Kimse o izin vermediği sürece memelerinin bir yerde asılı durmasını istemezdi! Hele böyle şeylerle işi olmayan biri. ''Senin yüzünden herkes beni protesto ediyor öcünü aldın.''
''Seni tanımıyordum bile. Adını ilk defa duyuyorum, kim olduğunu bilmiyorum. Resmin buraya asılacağını da bilemezdim.''
"Bilerek yaptın. Sırf ailenin intikamını almak için.''
Hayran olduğu için yapmıştı... Hande ona cevap vermedi. Bu kızın aklındaki fikirleri değiştirmek çok zordu galiba. Zaten açık fikirli olmaya alışık biri olduğunu da düşünmüyordu. Protesto da Hande'ye göre bir manipülasyondu. Ve Zehra babasının bir doğa katliamcısı olduğunu tüm ülkeye empoze etmişti... Hande babasını seviyordu... Yine de bu yaptığının ailesiyle alakası yoktu. Tartışmak güçlü bir yanı değildi. Savaşmak da ona göre değildi kin güdüp de hareket etmezdi. Zehra onu tanısaydı bunu bilirdi. Yanından ayrılmak için adım attığında Zehra onun kolunu yakaladı. "Nereye gidiyorsun?"
"Sınıfa geçeceğim."
"İnsanlara benim bundan haberim olmadığını iznim olmadan yaptığını söyleyeceksin Baladın." Herkes ona yargılayan gözlerle bakıp duruyordu.
"Adım Hande. Baladın değil.'' Kolunu ondan çekmedi ama Zehra göz göze geldiklerinde elini indirmişti. ''Tartışmak istemiyorum.''
''Gerçeği söyleyebilirsin. Haksız olan sensin ama tüm buna maruz kalan benim.'' Haksızlık en tahammül edemediği şeydi ve şu an düşürüldüğü durum çok haksızcaydı. Sanata karşı değildi kendinin sanat objesine döndürülmesine karşıydı.
''Gerçek o memelerin senin olmadığı. Takıldığın şey yüzün değil göğüsler ve Zehra göğüslerin senin olmadığını ikimizde biliyoruz.'' Merdivenleri çıkarken Hande, Zehra onun peşindeydi. ''Bunu bizden başka kimse bilmiyor. Herkes benim sanıyor.''
''Bu benim suçum değil ki. Sen yaptın. Eğer kendin olduğunu düşünüp olay çıkartmasaydın insanlar sadece bakıp geçecekti. Bende dahil buradaki kimse seni tanımıyor inan bana sandığın kadar popüler değilsin. İnsanlar haberleri izlemiyor. Ağaçlara kendini bağlayan kızlar kimsenin umurunda değil.'' Bir dakika... Az önce itiraf mı etmişti? Onu daha önce gördüğünü kendi ağzıyla söylemişti.
