Emanet

Çok Seviyorum Be!

Aradan 3 ay geçmişti. Ayşe ve Cenk, artık okul dışında da buluşuyorlardı. Abisi işte olduğu için rahat rahat gezebiliyordu. Kimizaman beraber okul çıkışında bir kafeye gidip sohbet ediyorlardı. Bazen Lunaparka gidip çocuklar gibi eğleniyorlardı. Akıllarına ne gelirse yapıyorlardı. Cenk bazen onu babasının golf sahasına götürüyordu bazende atış poligonuna. Ayşe ise onu mahalleye yakın bir pastaneye götürüyordu çünkü gittiği hiçbiryerde buradaki samimiyeti bulamıyordu. Sanki diğer yerler onun için çok sıradan, burasının ayrı bir tılsımı vardı. Burası iki insanın en samimi olduğu yerdi onun için. Cenk'le heryerde anısı vardı artık ve beraber birsürü fotoğraf çekilmişlerdi. Ayşe bu fotoğrafları albüm yaptırmayı planlıyordu. Aralarında su sızmıyordu resmen. Artık onlar ne arkadaştılar nede sevgili.. Bir İlişkinin En Güzel Dönemlerindeydiler.. Birgün Cenk Ayşe'ye çok güzel bir sürpriz yapmak istedi ve ona ve kendisine içinde ikisinin de isminin yazdığı birer yüzük yaptırdı. Ayşe'yle yine o pastahanede otururlarken Cenk bu yüzükleri ortaya koyup "Ayşem,ben öyle şatafatlı şeylerden pek anlamam. Kafam basmaz pek odunumdur biraz. Ama iyi bildiğim birşey var ki biz birbirimizi tamamlıyoruz. Bunları bizim için yaptırdım. Artık aramızdaki bu seyin adını koysak iyi olur. Ben iyi biliyorum ki ilk defa seviyorum. Seni seviyorum. Nolur gel gönül imparatorluğuma taht kur!" deyince Ayşe gözlerine kulaklarına inanamadı. Pasta yerken catalı bile ağzında kaldı şaşkınlıktan. Ne diyeceğini bilemiyordu. Aslında daha doğrusu söyleyemiyordu. Oda fazla uğraşmayıp bir anda Cenk'in boynuna sarıldı. Ve Cenk'in duyacağı bir sesle "çok seviyorum be!" dedi ardından Cenk'i ilk kez boynundan öptü. Cenk'te şaşkındı ama oda kendinden geçmisti o sırada. Oda derin bir oh çekti ardından yüzükleri taktılar. Artık birbirlerine bir nevi kelepçeliydiler. Ayşe o gün farketti ki o dünyanın en mutlu insanıydı artık. Herşeyde biraz Cenk vardı bundan sonra onun için. Ayşe'nin hayatı çok değişecekti. O eski kült Ayşe gidecek yerine bambaşka bir Ayşe gelecekti. Artık Ayşe'nin narin elleri o yüzükle daha da bir naifleşmişti. Belkide ileride sadece aynı yüzüğü değilde aynı soy adını taşıyacaktı kim bilir?