Cinayet

bölüm:9 "3391 kilometre"

"Alo? Buyurun?"
"Cemil bey ile mi görüşüyorum?"
"Evet buyurun..."
"Kızınız araba kazası geçirdi... Şu an hastanede..."
"Hangi hastane?"
"Güngören özel hastane."
"Tamam gelirim birazdan" dedi soğuk bir tavırla

"Hangi film?" Dedi gözlerime bakarak.
"Bilmem sence?" Dedim gözlerimi gözlerinden alamadan.
"Seç işte... Ben pek iyi değilim o konularda." Dedi gözlerimiz bakışırken.
"3391 kilometre?" Dedim mırıldanarak.
"Harika... gidelim hadi." Dedi kolumdan tutarak.
Film başlamak üzereydi. Fakat tek sorun Keremin filme değilde bana bakıyor olmasıydı.
Kafamı sola çevirdiğimde gözlerimiz bir birine takılı kaldı. Film çoktan başlamıştı ama kimin umrunda bizim filmimiz daha başlamadiki.
"Bana öyle ne kadar bakacaksın?" Dedim kısık sesle.
"E sen de bakıyorsun ama?" Dedi hafif gülümsemeyle.
"Sen bakıyorsun diye-" lafımı bitirmeden araya girdi.
"Sus." Dedi işaret parmağını dudaklarıma dokundurarak.
O, an kalbim durdu sanki...
Gözlerimi kırpmadan gözlerine bakıyordum. Sonra Izmirin "Ege" diye seslenişi gözlerimizin ayrılmasına sebep oldu. Film bitene kadar ara - ara gözlerimiz çarpışıyor, yine donakalıyorum öylece...

"Alo Seda..."
"Efendim Cemil... bir şey mi oldu?"
"Kizin hastanede kaza geçirmiş."
"Ne? Ne diyorsun Cemil? Orda mısın sen?" Dedi telaşla ve gözlerinden akan damlalarla.
"Vaktim yok benim... toplantım var. Istersen git sen." Dedi soğuk bir ses tonuyla.

"Kızım... kızım nerede?" Dedi feryat eder gibi ağlayarak.
"Hanım efendi lütfen adını söyleyin..." dedi sakin sesle bir hemşire
"Elif... Elif Kaya." Dedi titrek sesiyle.
"Ameliyyattan yeni çıkmış... 405 oda."
Hızlı adımlarla odaya doğru gider. Kapıyı açıp içeri girince kahr olur resmen.
"Kızım... kızım noldu..." diyerek ağlamaya devam etti.
"Üzgünüm burada duramazsınız. Lütfen-" hemşirenin sözunü keserek..
"Sus... susun hepiniz..." dedi ayağa kalkarak...
"Kızım lan benim... canım bu benim. Sen anlaya bilir misin ki? Anlıyor musun? Kızım benim bu. Orda canı ile uğraşıyor." Dedi ağlayarak.

"Ee film de bitti... ne yapalım?" Dedi gülümseyerek Kerem.
"Bilmem senece?" Dedim gülümsemesine karşılık vererek.
"Gezelim mi?" Dedi çekingen gülümsemeyle.
"Birlikte?" Dedim kaşlarımı kaldırarark.
"Yok canım ben bi komşu Mahmudu çağırayım oda gelsin, kizim hasta mısın? Ikimiz tabiikide." Dedi gülerek.
Şaşkın - şaşkın baktım öylece. Kızım mı? Canım mı? Canım mı dedi bana? Canı mıyım gerçekten acaba?
"Gitmiyor muyuz şimdi?" Dedi asık suratla.
"Gidelim mi ki?"
"Gitsek mi?"
"Gidelim o, halde." Dedim gülerek... kah kahalarımız sohbetimize renk katıyordu resmen.
"Nereye gidelim?" Dedi gülümseyerek.
"Lunapark?" Dedim masum gülümsememle.
"Gerçekten mi?" Dedi şaşırmış bir halde.
"Neden? Gitmiyelim mi?"
"Gidelim ya... gidelim tabikide." Dedi heyecanla.

Arabaya bindik ve hemen Lunaparka geldik.
Ilk önce atlı karınca sonra çarpışan araba ve bir sürü şeye bindik. Arkada çalan Volkan Konak - Aleni Aleni şarkısı eğlencemize renk katıyordu. Elimizde pamuk şekerle dolaşırken birden bire telefon çaldı.
"Efendim Seda teyze." Dedi Kerem sakince.
"Oğlum gel hemen..." dedi ağlayarak.
"Noldu Seda teyze?" Dedi telaşla.
"Elif... Elif kaza yapmış gel hemen nolursun..."
"Tamam tamam ağlama sen... Geliyorum hemen." Diyerek telefonu kapattı.
"Ne oldu?"
"Alev benim acil gitmem gerekiyor. Sen eve git tamam mı?" Dedi ve koşarak gitti.
"Ama..."
Nasıl yani? Bu her neyse benden daha mı önemliydi? Benimle doğru dürüst vedalaşamayacak kadar mı önemliydi? Nasıl yani ya? Bu kadar mı? Bana olan ilgisi sadece bu kadar mı?

"Nasıl iyi mi Elif?" Dedi ter içinde kalmış bir halde Kerem.
"Bilmiyorum Kerem bilmiyorum." Dedi Seda ağlayarak.
"Ağlama Seda teyze ağlama lütfen... Her şey iyi olacak." Diyerek sarıldı Seda'ya.

"Alo? Orda mısın Alev?"
"Evet Murat ne oldu?" Dedim asık suratla.
"Bir şey ögrene bildin mi?" Dedi merakla.
"Ne gibi?"
"Ya Alev ne için buluştun Keremle?"
"Sinama..."
"Hadi lan ordan... Kızım sen bununla Aylin işi için buluştun ya."
"Yani bir nevi öyle ama..." sözümü bitirmeden...
"Aması falan yok lan. Ne öğrendin?"
"Hiç bir şey..." dedim sakince.
"Yok, yok cıldırıcam."
"Murat ben kapatıyorum Leyla geldi... ararım sonra..."
"Leyla kim lan? Alo? Alev? Alo?- kapatmış lan."