2 hafta sonra Haftalar geçiyor... Dinmiyor içimdeki o, acı. Gülüyorum belki ama kopuyor hâlâ içimde fırtınalar. Geçmiyor kafamdaki o sesler. Ama unutuyorum ne yazık ki unutuyorum... Babamı.
Okulun bahçesinde Asya ile zilin çalmasını beklerken, Keremi gördük ve de koluna girmiş Elifi... Keremle gözlerimiz konuşurken dilimiz sustu. Yanımdan öylece geçip gitti. Elif bana bir savaş kazanmış gibi bakıyordu.
"Barışmışlar mı?" Dedi Asya. "Umrumda değil." Dedim sert bir ses tonuyla. "Tamam sakin..." dedi kaşlarını kaldırarak. Çekip gittim sınıfa. Kapıda Sinanın bana bakışlarını gördüm. Yanındaki Murat... "Güno bro..." dedi sırıtarak. Öylece geçtim yanından. "Noldu buna ya?" "Bilmem Murat git ona sor bence." Dedi gözlerini devirerek.
12 B aranızdan müzik yarışmasına katılmak isteyenler var mı? Dedi Eda hoca sınıfa göz gezdirerek.
"Kimse istemiyor mu?" Dedi şaşkınlıkla Eda hoca. "Alev? Sende mi?" Dedi gözleri beni ararken. "Listeye baka bilir miyim?" Dedim merakla "Tabii... listede cok fazla kişi var ama bize sadece 2 kişi gerekiyor." Listede Elif'in adını görünce katılmaya karar verdim. "Bende katılmak istiyorum." Dedim cesaretle. "Tabii Alev'cim form doldurarark katıla bilirsin."
Herkesi denedik nerdeyse okulun yarısını. Ama yok... yok işte... istediğim o ses yok. Bir tek Alev ve Elif kaldı bakalım umarım ikisininde sesi güzeldir.
"Buyur Alev'cim hangi şarkı?" "Güllü - Sabah olmadan." Dedim kısık sesle.
Gözlerimde senin gözlerin kaldı Ellerimde senin ellerin kaldı Giden yıllarımda yıllarım kaldı Seni düşündüm sabah olmadan Seni düşündüm sabah olmadan
"Tek kelimeyle mükemmelsin Alev." Dedi şaşkınlıkla Eda hoca. "Seni de alalım Elif'cim" "Tabii Hade Yener - Bir bela." Dedi kararlı tavırla.
Hiç kimseyi seninle aynı tutmak olur mu? Aşk bir keredir bir sonraki aynı yeri bulur mu? Yürüyerek gidiyorum hiç acelem yok ayrılığa Seninkisi bitmiş olabilir, benim duygum bir bela
"Kesinlikle ikinizde mükemmelsiniz." Dedi şaşkınlıkla Eda hoca. "Bu şarkılarla çıkış yapın... çok iyi." Dedi gülümseyerek. "Yarışma ne zaman?" Dedi Elif. "Yarın akşam. Saat 6'da başlayacak." "Tamam." Diyerek ayrıldı Elif.
"Bu gün büyük gün." Dedim sevinerek. "Neden? Ne oldu?" Dedi merakla Leyla. "Müzik yarışması var." "Öyle mi? Bol şans sana bebeğim." Diyerek yanağımdan öptü.
Sıra Ulusoy lise'sinden AlevÖzlü'de. Buyur Alev Özlü.
Gözlerimde senin gözlerin kaldı Ellerimde senin ellerin kaldı Giden yıllarımda yıllarım kaldı Seni düşündüm sabah olmadan Seni düşündüm sabah olmadan
Herkes nerdeyse beğenmişti. 2 kişi 10, bir kişi 9 puan vermişti.
Hiç kimseyi seninle aynı tutmak olur mu? Aşk bir keredir bir sonraki aynı yeri bulur mu? Yürüyerek gidiyorum hiç acelem yok ayrılığa Seninkisi bitmiş olabilir, benim duygum bir bela
Sesi o kadar güzeldi ki, herkes beğenmişti sadece ama sadece 1 puanla kaybetmiştim. Yanından gözlerimi devirerek geçerken bana karşı olan bakışlarını gördüm.
Ve bu yarışmanın kazanan öğrencisi ELIF KAYA.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yarın okula geldiğimizde Asya ile olanları konuşurken, birden gelip... "Noldu morelin mi bozuk? Ne için kazanamadığın için mi?" Dedi alay eder gibi. "Kes be. Sadece 1 puanla kazandın Elif." Dedim gözlerimi devirerek. "Sen anca göz devire bilirsin zaten." Dedi ve saçlarını savurarak gitti. "Ya takma kafana... Salak işte ns dediğini bilmiyor." Diyerek bana destek olmaya çalıştı Asya.
"Aylini Keremin öldürdüğüne yemin ede bilirim ama kanıtlayamam." Dedi Sinan öfkeyle. "O, kadar da değil abi ya." Dedi Murat. "Sen daha düne kadar Kerem iyi bir çocuk demiyor muyudun?" Dedi imalı imalı Asya. "Ben Beşiktaş gibiyim kızım, sağım solum belli olmaz." Dedi öfkeli gözlerle. "Beşiktaş'lı misin?" Dedim meraklı bakışlarla. "Evet koyu Beşiktaşk'lıyım." Dedi gülümseyerek. "Sen hangi takımlısın Alev?" Dedi merakla Murat. "Tutmuyorum ben ya." "Hadi yaa.." dedi asık suratla. "Noldu ki?" "Galatasaray maçına giderdik seninle." Dedi gülerek. "Hadi lan.." dedi Sinan. "Keremde Galatasaraylı... Eskiden hep giderdik." Dedi gözleri eskilere dalarken. "Neden küstünüz ya anlatmadın tam olarak" dedim kaşlarımı çatarak. "Önemli değil." Dedi geçiştirmeye çalışır gibi.
Kuşları anladım da Senin kanatların yok, nasıl uçtun da gittin? Kırık cam misali hatalarım acıtır Seni böyle mi kaybettim?
O, an babamı hatırladım. Onunla geçen günler geçti gözümün önünden ama ne fayda geri gelmiyecek günlerdi. Annem hâlâ hapiste. Kardeşlerim kilometrelerce benden uzakta. Hiç bir bok yolunda gitmiyor. Ama inaniyorum ben. Bir gün... Bir gün her şey iyi olacaktır. Her kötünün bir iyisi vardır. Kerem bana iyi geliyor. Onunlayken unutuyorum. Bütün sıkıntılarım gidiyor. Yanından ayrıldığim an dertler çöküyor. Umarım bir gün her şey iyi olur.
