Cinayet

bölüm:3 "sen değil misin katil?"

Saat nerdeyse 8 olacktı...
"Nerede kaldı bu?"
"Geldim işte ne var ? neden beni buraya çağırdın?"
"Sen yaptın değıl mi?" Dedim sakin bir ses tonuyla.
"Neyi lan neyi? Ne yapmışım ben?" Dedi şaşkınlıkla.
Sabah olanları anlatınca şok içinde beni izliyordu.
"Benim yaptığımı mı düşünüyorsun?"
"Düşünüyorsun mu? Senin yaptıĝını biliyorum."
"Saçmalama artık."
"Nasıl ya? Saçmalama mı?
"Bak kim olduğuna dair hiç bir fikrim yok ne senin nede bahs ettiğin kişinin ama ben bir şey yapmadım. Bu yüzden artık siktir olup git lütfen."
"Bak, karti gördüm tamam mı? O lanet olası basketbol kartını gördüm."
"Ya sabır ne kartı ne basketbolu ne şaçmalıyorsun sen?"
"Kart diyorum sana verdiğim kart o kartda senin ismin var ve basketbol kartı gibi bir şey..."
"Bir dakika ne yani okulda adi Kerem olan ve basketbol klübünde olan bir tek ben miyim?" Dedi kendini üste cıkarmak isteği ile...
"Abi bi siktir ya... evet sensin tamam mi?" Dedim öfke dolu gözlerle.
"Bak kızım..." Diyerek parmağını bana doğru kaldırdı...
Lafını bölerek yüksek sesle konuşmaya başladım.
"Bir daha bana kızım dersen o parmağını kırarım."
"Tamam... Tamam sakin... sakin ol..."
Biraz sakinleşip geri adim atarak...
"Yani şimdi sen değil misin katil?" Dedim şaşkın bit tavirla
"Hayır tabii ki deminden beri ne anlatıyorum ben?"
"Tamam... ama sana güvenmiyorum... Benim için tek şubheli hâlâ sensin... okay mi?"
"Tamam. Öyle diyorsan öyledir... Ama lütfen artık izin ver de siktirip gideyim."

Eve geldiğimde herkes masa başındaydı...
"Kızım gelsene." Dedi Cemre...

Cemre: Alevin annesidir. Cemre 3 yıl önce küçük bir kaza sonucu pisikolojik travma geçirmiştir. Şirketin 2. Yöneticisi olan Cemre Özlü aynı zamanda ailesine değer veren bir anneydi.

"Aç değilim..." Dedim ses yükselterek.
Pekte umursamadilar doğrusu. Odama geldim üstümü değiştirip yatağima geçiş yaptım. Tavana bakarak hayallerime daldım. En büyük hayalimdir aktris olmak dünyaca ünlü bir aktris olmak istiyordum aynı zaman da başatılı. Bunu hakediyordum ama anneme göre bizim aile için aktris olmak büyük utanç getirir. Ama bu doğru değil. Annem için benim hayallerim tam bir çöp kutusu...
Bunları düşünerek uyuya kalmişim.
Yarin yine okula hazirlanacağim.

Saat nerdeyse 07.37 off yine mi? Çabucak hazirlanip evden çiktim. Bisikletimle okula doğru yol aldım. Evet neredeyse ders başlıyordu.

Bütün ders rahat edemedim. Aklım hep o, öğrencideydi. Matamatik dersindeydik. Tam o sirada Muratın sinifta olmadiğini gördüm.
Nerede lan bu? Dedim kendi kendime tam o an müdür, öğretmen ve Murat içeriye girdi. Bir kaç saniye sessizlik oldu. Sonra müdür: "Öğrencimiz Aylin ile en son kim konuşmuştu?" Dedi öfkeli bir şekilde. O an aklıma gelen tek şey o kızdı... Aylin kimdi? Hangi siniftaydı? Hic bir fikrim yoktu.