Etine dolgun, bol kıvrımlı ve birazcık, çok azıcık tombul bir kız olan Evrim ile sporu takıntı haline getirmiş, sağlıklı yaşam gurusu ve kas yığını Diren'in yolları bir ev yüzünden kesişir.
Evrim'e miras kalan evin, onun haberi olmadan illegal bir...
Karşımda oturan kızla ortak hiçbir noktamız yoktu. Çok güzeldi, gerçekten güzeldi fakat içi boş bir hediye kutusu gibiydi. Sadece iyi görünüyordu. Kafasının içi bomboştu. Bir saattir ünlü sosyal medya fenomenlerinin dedikodularını anlatıyordu. Fenomenlerin hiçbirini tanımıyordum. Her bahsettiği olayda "Tanımıyorum," dedikçe hesaplarını ve fotoğraflarını gösterdi. Sonuç yine değişmedi tabi ki. Bu kez de tanıma ihtimalimin bile olmadığı arkadaşlarını çekiştirmeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bunu niye yapıyor? Anlıyorsun değil mi? Benim güzelliğimden rahatsız olmuş, kendi erkek arkadaşını koruyor sözde. Senin çulsuz sevgilini ben ne yapayım? Özgüvensiz salak! Hep başıma bu geliyor. Bütün kızlar kıskanıyor beni. O yüzden erkeklerle arkadaş oluyorum artık. Agalarımla mutluyum ben ya. Bak bu bestim, en kral agam. Bir telefonda yanımdadır. Seninle de tanıştırırım, çok seversin."
Gösterdiği Instagram hesabına baktım. Tam bir abazaydı çocuk. Birlikte çekildikleri tüm fotoğraflarda agası, bizimkinin mabadını avuçlamıştı. Toplu bir fotoğraf gösterdi. "Bu benim ekip işte. Hepsi kardeşim gibi. Çok seviyorum, canlarım benim onlar."
Aslında kibarca "Ne güzel," deyip olayı kapatacak ve masadan kalktıktan sonra kızı bir daha asla aramayacaktım. Fakat gösterdiği Instagram hesabının kullanıcı adının "zurnadurum_17cm" -yanında da patlıcan emojisiyle- olduğunu görünce dayanamayıp konuştum. "Sapık bu herif, farkındasın, değil mi?"
"Yani kankam diye söylemiyorum, uçana kaçana... Ama biz bacı-kardeşiz valla. Buraya gelmeden de seni gösterdim ona. Bundan olur gibi, dedi. Onay alıp geldim yani. Bizim aynı yatakta kardeşçe yatıp uyumuşluğumuz var ya! Bu zamanda hangi erkek yapar böyle bir adamlığı?" "Niye birlikte uyudunuz peki?"
"O şöyle oldu; ben bir gece zil oldum. Bu da beni mekan çıkışı kıyamamış kendi evine getirmiş. Sonra da korkmuş gece kusarım filan diye kendi yatağına yanına yatırmış."
Cevap verecekken annem aradı ve elimle bir yapıp "İzninle," dedim. Masadan kalkıp kaldırımın kafeye ait kısmı bitene dek yürüdüm. Telefonu açtığımda annem taramalı tüfek gibi saymaya başladı.
"Diren oğlum?"
"Efendim annecim."
"Evrim gelmiş İstanbul'a. Ben sana demedim mi oğlum, kızı ara diye? Numarasını verdim, ara da havalimanından tam zamanında al diye. Kız, tek başına kalkmış Havaİst'e binip, Beylikdüzü'ne kadar gelmiş. Bir merdiven altında taksi bekliyormuş. Yabancısı o buraların, ara bul kızı. Başına merdiven altlarında bir iş gelmesin, Allah göstermesin."
"Tamam annecim, biraz sakin olur musun? Bulurum şimdi ben onu. Zaten Beylikdüzü merkezdeyim. Buralarda bir yerlerdedir."
