DAHA FAZLA SEN...|+18 (kitap adı değişti)

9. BÖLÜM: POFUDUK

INSTAGRAM: gulsenkilicaslanofficial

Merhaba, bir sonraki bölüm; bu bölüm 500 vote aldığında gelecektir. arkadaşlarınıza kitabı önerirseniz sayımız daha hızlı artar ve böylece bölümler daha hızlı gelir. Hepinizi çok seviyorum ❤️ keyifli okumalar dilerim ❤️❤️❤️

Evrim

Gözlerimi açmaya korkuyorum çünkü kulağımda hâlâ aynı ritmik kalp atışı, üstünde yattığım sert kaslar, beni saran vücut sıcaklığı ve o muhteşem koku... Hayır, hayır, hayır... Dün gece bana yaptığı şey! Rüya olsaydı keşke. Çok utanç verici! Ve nasıl daha önce kendime dokunmadığımı hemen anladı? Beni bir açık kitap gibi her defasında okuyabilmesine gıcık oluyorum.

Gözlerimi hafifçe araladığımda uyuduğunu gördüm. Ahtapot gibi arkadan bana sarılmış olsa da sakince kalkarsam onu uyandırmadan odama gidebilirdim, daha doğrusu kaçabilirdim. Kollarından yavaşça sıyrıldım ve koltuğun sırtına tutunarak doğruldum. Ayaklarım yere basınca da tamamen kalkıp gitmek için doğrulup adım atmak istedim. Ama iç çamaşırımdan geri çekildim ve üstüne düştüm. "AH!" diye inleyerek gözlerini açtı ve beni görünce "Günaydın, gün ışığım," dedi gülümseyerek.

Hâlâ dün akşamki iltifatlara devam mı ediyordu? Ciddi miydi yani? Bana acıdığı için her şeyi yaptığını düşünmüştüm. Buna cevap verebileceğimi hiç sanmıyordum. Tekrar kalkıp kaçmak istedim ama yine düştüm. Sinirlenmeye başladım ve öfkem utancımı bastırdı. "Bıraksana beni!" diye çemkirdim.

Yattığı yerde iki elini havaya kaldırdı. "Ben dokunmadım bile."

Neye takıldığımı anlamak için arkaya, aşağıya doğru baktığımda "Onun da suçu yok, o da yerinde uyuyor valla," dedi sırıtarak.

Yaptığı edepsiz imayı anlayınca kaçmak için, bu kez daha hızlı ve şiddetli şekilde kalktım ki nereye takıldıysam kurtulup, ayrılayım ama düşüşüm şiddetli oldu sadece. İyice sinir olmuştum. Koltuktan destek alarak kalkmaya bir iki kez daha yeltendim ve sonu hep düşüş oldu. Diren "Bir dur," diyerek oturur pozisyona geçti. Yine kalkmak istediğimde bu kez kucağına oturdum ve popomda hissettiğim şeyle gözlerim kocaman açıldı. "İyi ki uyuyordu yerinde(!)"

"Öyle üstüne otur kalk yaparsan uyanır tabii."

"Beni nereye bağladın yine acaba?"

"İnanılmaz ama bu kez ben hiçbir yere bağlamadım. Anladığım kadarıyla külodun kotumun düğmelerine takılmış."

Tanga giyinmiştim ve benim kilomdaki, bedenimdeki insanlar için üretilen yüksek belli bir modeldi. Arka tarafındaki üçgeninin içinde belime dek uzanan, yukarı doğru çapraz incecik, naylon, parlak ipler vardı. "İpler vardı arkada, onlar dolanmış olmalı."

"Tamam, ayıralım hemen."

"HAYIR! Dokunma!"

"O zaman külodu çıkarman lazım."

İki bacağının arasında, tam önünde oturuyordum ve yine beni kıpkırmızı edecek bir şey söylemeyi başarmıştı. Kollarımı okşadı hafifçe ve çenesini sağ omzuma koydu. "Dün gece utanma kısmını geride bıraktığımızı düşünüyorum."

Kafamı sola doğru çevirdim. Tekrar ağlamamak için dudaklarımı birbirine bastırdım. Hiçbirine hazır değildim ve şu an da berbat hissediyorum. Kafasını geri çekti. "Ya böyle otururuz ya da bizi ayırmama izin verirsin..."

İzin verdiğimi anlasın diye kafamı salladım olumlu anlamda.

"Sehpaya tutunarak biraz öne kay ki görebileyim."