Etine dolgun, bol kıvrımlı ve birazcık, çok azıcık tombul bir kız olan Evrim ile sporu takıntı haline getirmiş, sağlıklı yaşam gurusu ve kas yığını Diren'in yolları bir ev yüzünden kesişir.
Evrim'e miras kalan evin, onun haberi olmadan illegal bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
UYARI ‼️ BU BÖLÜMÜ HEM OY SAYISI TAMAMLANDIĞI İÇİN HEM DE YAŞI KÜÇÜK OKURLAR ATLAYIP GEÇEBİLSİN DİYE İKİYE AYIRDIM. YAŞINIZ KÜÇÜKSE ES GEÇİN ABLAM, BİRLİKTE OLUYORLAR BU BÖLÜM SADECE. BİR SONRAKİ BÖLÜM KALDIĞINIZ YERDEN DEVAM EDERSİNİZ.
Bu bölüme 500 vote ya da tüm kitap yani 12 bölüm 5 bin vote olduğunda yeni bölüm gelecektir. Azıcık kendime zaman ayırmam lazım. Dişi Recep İvedik gibi geziyorum evde. Kaşımı almaya, cilt ve saç bakımı yapmaya vakit ayırmam gerekiyor 😅😅😅
Bol bol yorum bekliyorum, biliyorsunuz ki bazen yorumlara dayanamıyorum ve bölümü o zaman öne çekiyorum. 😁😁😁 Çok ateşli oldu ayrıca ❤️🔥❤️🔥❤️🔥
Keyifli okumalar diliyorum 😘😘😘
Not: kitabı birlerine önermeyi unutmayın lütfen 🙏🏻 sizleri seviyorum ❤️❤️❤️
11. BÖLÜM: İLK GECE (1. Kısım)
Evrim
"Bana bak. Sana nasıl baktığıma bak! Seni olduğun gibi seviyor ve istiyorum. Yalvarırım inan bana," dedi.
Ben de "İnanıyorum," dedim. Aslında inanmak istiyordum, hâlâ çok ciddi endişelerim vardı. Ya her şey bittikten sonra gözüne birden çirkin, daha doğrusu olduğum gibi gözükürsem? Biraz akıl ve mantığımı kullanabiliyor olsaydım şu an kucağında olmazdım ve... Ah, elli, elli beş kiloluk bir kızmışım gibi beni kucağında kolaylıkla taşıyabilmesi; sanırım mantığımı burda kaybediyordum. Bir de dudaklarımı içer gibi bir öpüşü vardı ki orda da aklımı kaybediyordum.
"Senin odan mı benim odam mı?" diye sorduğunda beynimi çoktan kafatasımdan çıkarıp çöpe atmıştım.
"Seninki çünkü benimki yine çok karışık."
Güldü ve gülüşüyle birlikte artık -daha önce küçümsediğim- o bir avuç hormonun esiriydim. Bana ne isterse yapabilirdi ya da yaptırabilirdi o tatlı gülüşle. Odasına girdiğimizde hemen kapının yanındaki ışığı açtı. Keşke kapalı kalsaydı. Babasının dediği söz geldi aklıma; karanlıkta hepsi aynı... Bu çok aşağılayıcı bir tabirdi o yüzden ışık açık kalmalı, evet! Sırtım nazikçe siyah, saten nevresimlerin olduğu yatağı bulunca kalbim hız kazandı. Yatak onun gibi kokuyordu ve bu kasıklarımın karıncalanmasına sebep oldu.
"Evet..." Öyle miydim peki? Soyunmaya hayır ama onunla birlikte olmaya aşırı hevesliydim.
Neyse ki ilk kendinden başladı soyunmaya ve gömleğinin düğmelerini gözlerimin içine bakarak, hiç acele etmeden teker teker açtı. Yine kızardığıma eminim ama bunu umursayamayacak kadar yanıyordum. Gömleğinin önü tamamen açılınca ellerimi tuttu ve kendi göğsüne koydu. "Gerisini sen yapar mısın?"
