Her Fault

Part 10 🔞

«អូយ! បាក់ចង្កេះហើយ លោកធ្វើឡប់ស្អី» រាងក្រាស់សង្កត់ខ្លួនមាំមួនពីលើរាងកាយតូចស្រឡូនរបស់ជូននីខ្លាំងៗ ទោះរាងស្តើងខំប្រឹងរើរុះយ៉ាងណាក៍កម្លោះកំណាចមិនខ្ចីរង្គើរបន្តិចសោះ។
« មិចមិនខ្លាំងទៀតទៅ!»
«នែ៎លែងខ្ញុំទៅមនុស្សឡប់»
«ចង់ដឹងទេថាមនុស្សឡប់ដូចខ្ញុំធ្វើស្អីបានខ្លះ?»
«ធ្វើស្អីក៍ធ្វើទៅកុំឲ្យតែពាក់ព័ន្ធនឹងខ្ញុំ» នាងស្រែកឮៗថែមទាំងមូលក្តិចដៃគេឲ្យប្រលែងនាង។
«យើងធ្វើនាងនឹង» ថេយ៉ុងធុញទ្រាន់នឹងសំឡេងស្រែកចេចចាច ញ៉េញរបស់មនុស្សក្បាលរឹងនេះលែងបាន នៅមិនស្ងៀមក្តិចសាច់គេឲ្យក្រហល់ក្រហាយ នេះបើស្រីផ្សេងប្រាកដជាព្រមនៅក្រោមដើមទ្រូងសង្ហារដោយមិនប្រកែកមួយម៉ាត់ឡើយ។
«អាយ.... អត់ទេណា៎ លែងភ្លាមប្រយ័ត្នខ្ញុំប្តឹង.. អ៊ុប» បបូរមាត់តូចត្រូវបំបិទដោយបបូរមាត់ថេយ៉ុង គេចាប់ក្រញិចបបូរមាត់ស្អាតខ្លាំងៗព្យាយាមរុញអណ្តាតចូលក្រអូមមាត់ជូននី តែថានាងមិនព្រមឲ្យគេចូលងាយៗ ទើបកម្លោះដៃរហ័ស លូកចូលតាមប្រលោះជាយអាវ ច្របាច់អង្អែលដើមទ្រូងរាងតូចខ្លាំង រហូតនាងភ្ញាក់ក្រញ៉ាងស្រែក បើកឧកាសឲ្យថេយ៉ុងរុញអណ្តាតក្តៅសើមចូលលុកលុយជញ្ជក់មាត់ផ្អែមស្រទន់ដោយស្រែកឃ្លាន ឯស្រីតូចក្រោមទ្រូងមាំហាក់ស្រើបស្រាវ ក្តៅភាយៗ ។ ដៃតូចៗលើកវាយទ្រូងសង្ហារតែមាត់តូចបែរជាចូលរួមថើបតបទៅគេបែបមិនដឹងអី។ ថេយ៉ុងបានចិត្តក្នាញ់ ទាំងបឺត ទាំងលិត ទាំងជញ្ជក់អណ្តាតនាងយ៉ាងត្រេកត្រអាល ដៃទាំងទ្វេមិនទុកឲ្យទំនេរលូកអង្អែលព្រមទាំងចាប់សម្រាតខោអាវនាងឲ្យចេញពីខ្លួនអស់រលីង។ ជូននីមិនដឹងថាគេដោះពីពេលណាព្រោះរវល់តែតបស្នងបបូរមាត់ពូកែរបស់ថេយ៉ុង។
« ហ៉ឹម...ផ្អែមណាស់..» គេដកមាត់ចេញ សម្លឹងមុខនាងឆ្លាស់ជាមួយរាងកាយស្រឡូនស៉ិចសុីទាំងលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ គេទទួលស្គាល់ថានាងស្អាតតាំងពីក្បាលទៅដល់ចុងជើង រាងរាវចង្កេះមួយក្តាប់ ត្រគាកធំល្មមសាកសមឥតខ្ចោះនឹងដើមទ្រូងហួសមាឌក្រពុំស្អាតរបស់នាង។ កាន់តែមើលគេកាន់តែឆេះឆួលដូចយកភ្លើងមកដុតទាំងរស់។
«មើលអី?» ជូននីប្រែមុខជាក្រហមងាំងដូចប៉េងប៉ោះទុំពេលគេសម្លឹងកាយននោលគោកនាងមិនដាក់ភ្នែកជាមួយទឹកមុខខិលខូចរកលេខដាក់គ្មាន។
«មើលស្រីស្អាត!» គេញញឹមចុងមាត់មុននឹងអោនទៅត្របាក់កញ្ចឹងកសខ្ចី ខាំញិញតិចៗព្រមទាំងប្រើមាត់លិតជញ្ជក់បន្សល់ស្នាមធ្មេញលើសាច់រលោងស្រិល គេថើបឆ្លាស់ខាងគ្នារហូតជូននីរមួលពេញគ្រែប្រឹងទប់សំឡេងថ្ងូរដោយភាពស្រាវស្រើបយ៉ាងលំបាក គេមិនមេត្តានាងសោះ។ បបូរមាត់សង្ហារអូសចុះមកដល់កំពូលភ្នំទាំងគូរ គេខ្ជឹបមាត់ញញឹមមុនអោនត្របាក់ចុងស្រួចនៃដើមទ្រូងនាង ពេញៗមាត់ អណ្តាតឥតឆ្អឹងក្តៅដូចរងើកភ្លើងក្រវាសចុះឡើងមិនជិនណាតលើចុងទ្រូងក្រពុំរហូតឡើងរឹងដោយសារស្នាដៃគេ។
«អ្ហាស៎...លោក..បានហើយ អ្ហាស៎ៗ»
«ថ្ងូររហូតបែបនេះឲ្យយើងឈប់បានយ៉ាងមិច» នាងបញ្ចេញសំឡេងថ្ងូរទាក់ទាញអារម្មណ៍គេឲ្យពុះកញ្រ្ជោលថ្នាក់នេះហើយឲ្យឈប់យ៉ាងមិច។ គេបន្តជញ្ជក់ឆ្លាស់ទាំងសងខាង លិតផង ច្របាច់លេងផងមិនចង់ឈប់ ឯប្អូនប្រុសគេក៍ខឹងបាស់សឹងតែផ្ទុះទៅហើយគេពិតជាត្រូវការចូលក្នុងខ្លួននាងខ្លាំងណាស់។
«អ្អាស់ថេយ៉ុង...កុំខាំឈឺណាស់ អ្ហាស់» នាងថ្ងូរមិនយល់ភាសាព្រោះភាពស្រើបស្រាវ ពេលនេះនាងត្រូវការគេដូចគេត្រូវការនាង ។ បុរសសង្ហារថេយ៉ុងវែកជើងស្រលូនរបស់ជូននីឲ្យឃ្លាតចេញពីគ្នា នារីហាក់ភិតភ័យរហូតញ័រ ក្រវីក្បាលដូចមិនចង់ឲ្យគេបន្តទៀត។ មនុស្សសម្ថតភាពជោគឈមដូចគីមថេយ៉ុងយល់សាច់ការថានាងប្រាកដជាខ្លាចទើបអោនថើបថ្ងាស់ខ្សឺតៗផ្តល់ភាពកក់ក្តៅឲ្យរាងតូចមុននឹងញែកជើងនាងសារជាថ្មី ដោយអោនទៅបឺតជញ្ជក់ផ្កាកុលាបនាងពីថ្នមៗរហូតខ្លាំងៗថែមទាំងរុកអណ្តាតចូលក្រវាសចាប់យករសជាតិហាក់ដូចវាជាអាហារដ៍ឆ្ងាញ់សម្រាប់គេ។
«អាយ សឺត! ថេយ៉ុងឈប់ ប៉ុន្នឹងបានហើយ អ្ហា៎» នាងទាំងស្រើប ទាំងខ្មាស់ ទាំងអៀនមិនស្មានថាបុរសថ្លៃថ្នួរមានទាំងប្រាក់ទាំងអំណាចដូចរូបគេអាចថ្នាក់ថ្មមនាងដោយប្រើមាត់លើរបស់មនុស្សស្រីថ្នាក់ទាបដូចនាងបាន។ ចំណែកអ្នកកម្លោះគេពុំដែលថើបឫបឺតជញ្ជក់របស់ស្រីណាពីមុនមក បានត្រឹមតែធ្វើឲ្យតែហើយៗសូម្បីតែមុខក៍គេមិនចង់មើល។ តែនារីក្រោមទ្រូងគេឥឡូវនេះគឺខុសគ្នាទាំងស្រុង គេក្លាយជាមនុស្សឆ្កួតកាម គ្រប់គ្រង់ខ្លួនលែងបាន នាងមានឥទ្ធិពលណាស់ ទាក់ទាញដាស់អារម្មណ៍តណ្ហាគេខ្លាំងណាស់។
ថេយ៉ុងធ្វើចលនាអណ្តាតកាន់តែញប់ប្រឹងបឺតគ្រាប់អំពិលនាងខ្លាំងៗយ៉ាងស្រេកឃ្លាន គេកាន់តែញៀននាងហើយ បើអាចឲ្យគេញ៉ាំនាងជំនួសអាហារបីពេលបានគេនឹងសុីនាងមិនឲ្យសល់ទេ។
«អ្ហាស៎ៗៗ កុំខ្លាំងពេក អ្ហា៎ ទ្រាំលែងបានហើយថេ..យ៉ុងអ្អាស»
ជូននីរមួលខ្លួនពេញគ្រែ ទប់ក្បាលគេឲ្យផ្អិបនឹងប្រលោះជើងនាង ព្យាយាមទប់កុំឲ្យថ្ងូរខ្លាំងៗមុននឹងនាងទ្រាំលែងបានពេលគេសម្រេចគោលដៅឲ្យនាងហោះទៅឋានសួគ៌។ ថេយ៉ុងលិតបង្ហើយសន្នើមស្នេហ៍ដែរហូរចេញពីស្នូលផ្កាកុលាបនាងដោយបន្សល់វាឲ្យនៅសើមៗ
«ហ្ហា៎... បានហើយហត់ណាស់!» ស្រីស្រស់បែកញើសជោគ ហត់ដកដង្ហើមមិនចង់ដល់គ្នា នាងរុញទ្រូងគេចេញបំណងចង់ចុះពីគ្រែតែត្រូវគេទាញមកកណ្តាលពូកវិញ។
«យ៉ាងមិចពេលខ្លួនឯងសម្រេចក៍ចង់ដោះដៃចោលយើងហេ៎?»
«មិនដឹងទេចេញទៅ លោកធ្ងន់ណាស់» ស្រីស្រស់រុញដើមទ្រូងមាំចេញថ្នមៗ ដៃធំសុទ្ធតែសសៃវាមចាប់ដៃស្រឡូននាងអូសចុះមកដល់ក្បាលពោះសាច់ដុំកង់ៗឲ្យអង្អែលចុះឡើងៗ នាងបើកភ្នែកធំៗទាំងមុខក្រហមងាំង។
«ធ្វើ... ធ្វើស្អី..»
«មិនអាណិតវាខ្លះទេហេ៎ មើលចុះវាខឹងនាងខ្លាំងប៉ុណ្ណា?» គេញញឹមចុងមាត់បន្ទាប់ពីចាប់ដៃតូចមកប៉ះនឹងដំបងយក្សដែរកំពុងរីកធំថែមទាំងចង្អុលមុខនាងបញ្ជាក់ថារូបនាងជាអ្នកធ្វើឲ្យវាខឹងរហូតរឹងបាស់ឆ្កឺត។ ជូននីកន្រ្តាក់ដៃចេញថែមទាំងរត់គេចពីរង្វង់ដៃគេ។
«ហ៉ឹកបានហើយ...ឈប់ទៅណា ហ៉ឹក»
«និយាយមិនស្តាប់គ្នាមែន កុំធ្វើឲ្យយើងអត់ទ្រាំជាមួយនាងជាងនេះ» គេចាប់នាងមកកណ្តាលគ្រែវិញមុននឹងញែកជើងនាងចេញគ្នាយ៉ាងតក់ត្រហល់ ពេលនេះនាងចង់ស្រែកបែកអាកាសក៍គេមិនព្រមដោះលែង មិញនេះទាំងថើបតប ថែមទាំងថ្ងូរដុតអារម្មណ៍គេឲ្យក្តៅស្ទើរឆ្កួត បើព្រមដោះលែងនាងគេស្លាប់មិនខាន។ បុរសសង្ហារលុតជង្គង់ត្រង់ប្រលោះជើងស្រឡូន ចាប់សូករបស់មហិមារដ៍ធំរបស់គេបុកចូលក្នុងស្រទាប់ផ្កាជូននីទាំងកំរោលមួយទំហឹង មិនឲ្យដំណឹង គ្មានភាពថ្នាក់ថ្នម ឲ្យកប់ជ្រៅបាត់ផ្នូលសាច់រឹងកំព្រឹសគ្មានចន្លោះ។ ស្រីតូចឈឺដូចជាចាប់ហែកខ្លួនជាពីរ សម្រែកគ្មានសំឡេង ទឹកភ្នែកជាច្រើនដំណក់ហូរកាត់ផែនថ្ពាល់រលោងស្អាតព្រោះភាពឈឺចាប់ជាច្រើនកំពុងធ្វើចលនាវាយលុកយ៉ាងខ្លាំងក្លាក្នុងរាងកាយនាង។
«ហ៉ឹកៗ ឈឺ... ឈឺខ្លាំងណាស់ ហ៉ឹកៗ»
ថេយ៉ុងសង្ងំបន្តិចពេលលឺជូននីរបស់គេហាក់មិនទាន់សមជាមួយទំហំគេឡើយ អ្នកកម្លោះថើបលួងលោមដៃទាំងគូច្របាច់កាយនាងសព្វសាច់ជាពិសេសគឺដើមទ្រូងជាកន្លែងរសើបរបស់ស្រ្តី។
«ហ៉ឹមអ្អា៎ ថេ..»
គេផ្តើមធ្វើចលនាតិចៗឲ្យនាងសាំ ដោយជើងស្រឡូនទាំងគូរត្រូវលើកមកគាវចង្កេះមាំ។ ថេយ៉ុងធ្វើចលនាចង្កេះបោកផ្ទប់កាន់តែញាប់ទៅៗ នាងកាន់តែរើ កាន់តែថ្ងូរគេកាន់តែវាយលុកបញ្ចូលកូនប្រុសក្នុងខ្លួននាងខ្លាំង រហូតសំឡេងសាច់ប៉ះសាច់លាន់លឺជាសំឡេងផ្លេបផ្លាប់ៗខ្ទរពេញបន្ទប់ ឯគ្រែរង្គើរលែងនៅកន្លែងដើមទៅហើយ។
«អ្ហាស៎... អ្ហា ថេ... អ្ហាស៎ៗៗ»
ភាពឈឺចាប់ចេញទៅបាត់ពេលនេះបន្សល់ទុកឲ្យភាពស្រណុកស្រួលឲ្យនាង ជូននីចំហរមាត់ថ្ងូចថ្ងូរហៅឈ្មោះគេសឹងតែមិនត្រូវ ស្រីល្អអោបចង្កេះមាំជាប់ កន្ធែកជើងឲ្យគេសម្រុកដោលចូលកាន់តែញាប់ដោយមិនហាមឃាត់។
«អ្ហស៎... សឺត អ្ហា៎ ស្រួលទេហ៉ឹម»
អ្នកកម្លោះអោនសួរមុននឹងថើបថ្ពាល់នាងខ្សឺតៗ ពេលនេះគ្រាន់តែមើលមុខនាងគេក៍មានអារម្មណ៍ណាស់ទៅហើយ។ គេប្រើកម្លាំងដែលសេសសល់ទាំងប៉ុន្មាន បុកសម្រុកចូលក្នុងផ្កាកុលាបនាង រហូតនាងគិតថាពីបញ្ចេញសំឡេងថ្ងូរ ស្តាប់អ្វីលែងចូលត្រជៀក។
«ហ៉ឹម...ចាស៎ អ្ហាស៎ៗៗៗ ថេអ្ហាស៎ៗ» រាងស្តើងខាំមាត់ងក់ក្បាលតប។
«អ្អា៎ សឺត... ស្រួលណាស់...»
ផ្លាប់ៗៗ អ្នកកម្លោះបន្ថែមល្បឿនសុតយកៗព្រោះគេកំពុងស្រួលដល់កំពូល គេអុកខ្លាំងៗកប់ៗជ្រៅដល់គល់ ផ្នូលសាច់រឹងកំព្រឹសត្រូវបានរឹតក្តោបយ៉ាងណែនដោយស្រទាន់ផ្កាក្រពុំរបស់នាង ត្រូវបានត្រដុះចុះឡើងរហូតឡើងក្តៅភាយត្រង់ចំណុចសំខាន់របស់អ្នកទាំងពីរ។ 30នាទីក្រោយមកថេយ៉ុងនៅមិនទាន់ចង់បញ្ចេញទឹកសន្សើម។ នាងសុំឲ្យបញ្ឈប់ជាច្រើនដងនាងអស់ខ្យល់ តែគេនៅតែខ្លាំងក្លាបុកចូលដោយមិនបន្ថយកម្លាំងអីបន្តិចសោះ។
«អ្ហាស៎ៗៗ ខ្ញុំហត់... អ្ហាស៎ៗៗ ឈប់ទៅ ហ៉ឹក»
«ឈប់ធ្វើអី បងកំពុងស្រួល... សឺតអ្ហា..»
«ហ៉ឹកៗបានហើយ អ្ហា៎ លោក.. ចង់ឲ្យខ្ញុំស្លាប់ហេ៎ អ្ហាស៎..» នាងវាយទ្រូងគេតិចទាំងគ្មានកម្លាំងកំហែង។
«និយាយបានច្រើនបែបនេះ ថែមបីបួនទឹកទៀតល្អទេ សឺត អ្ហស៎...»
«អាយ... ថេអ្អាស៎ៗៗ អ្ហាស៎»
ថេយ៉ុងអុកយកៗបីដងខ្លាំងៗផ្តាច់ទឹកមុននឹងបាញ់សារធាតុខាប់អន្ធិលពណ៍សយ៉ាងច្រើនហូរហែរចូលក្នុងស្រទាប់ផ្កាស្នេហ៍របស់នាងពេញៗ អ្នកកម្លោះនៅសង្ងំមិនព្រមដកដំបងស្នេហ៍ចេញនៅឡើយ។ គេទំលាក់ខ្លួនលើដើមទ្រូងនាងទាំងហត់គគូស បែកញើសជោគលើរាងសង្ហារសុទ្ធតែសាច់ដុំហាប់ណែន។
«នែ៎ ហ៉ឹកៗ យកចេញភ្លាមទៅ ហ៉ឹកៗ»
សង្គ្រាមស្នេហ៍កក្រើកគ្រែបញ្ចប់ទៅ រាងតូចជូននីអស់ពីភាពស្រណុកស្រួល ពេលនេះត្រង់ចំណុចសំខាន់ក្រមុំក៍ឈឺខ្ទោកៗអត់ទ្រាំមិនយំមិនបាន។
«កុំយំយែក នាងហុចខ្លួនឲ្យខ្ញុំសម្បើមណាស់» ថេយ៉ុងញញឹមចំអក ក្នាញ់មែនទែនខ្លាំងគ្រាន់បើណាស់ ឥឡូវនេះយំយែកក្លាយជាជនរងគ្រោះភ្លាម។ គេលូកក្តោបភាពរឹងចេញពីចំណុទន់ជ្រាយរបស់នាង។ សំណើមសខាប់ហូរមកព្រមជាឈាមក្រហមឆ្អៅ។ គេពេញចិត្តពេញថ្លើម មានមោទនភាពដែលខ្លួនជាបុរសដំបូងរបស់នាងហើយស្បថថាមានតែគេម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែរអាចថ្នាក់ថ្នមនាងបាន។
«ចេញទៅហ៉ឹកៗកុំប៉ះខ្ញុំមនុស្សអាក្រក់!»
នាងទាញដៃធំចេញពីចង្កេះ គេងបែរខ្នងដាក់ នាងកំពុងខឹងគេខ្លាំងណាស់ធ្វើបាបនាងសឹងស្លាប់បែរជាត្រូវចោទថាហុចខ្លួនឲ្យគេ។
«យើងប៉ះសព្វសាច់រួចទៅហើយ»
«គ្មានលើកទីពីរទេ ហ៉ឹក»
«ស្ងៀម! ហើយដេក» ថេយ៉ុងទាញខ្លួននាងមកអិបនឹងដើមទ្រូងមាំអោបចង្កេះតូចជាប់។
«អត់!»
«មិនដេក បន្តទៀតចឹង»
ថេយ៉ុងបម្រុងងើបមកទ្រោបខ្លួននាងតែស្រីស្រស់រុញគេឲ្យដេកវិញមុននឹងចូលសង្ងំបាត់មុខឆឹងក្នុងដើមទ្រូងកក់ក្តៅរបស់គេ ទីបំផុតនាងក៍ព្រមឲ្យគេដេកអោបស្ងៀមៗ។
«ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅមកដេកជាមួយយើង ហាមទៅដេកផ្ទះអ្នកបម្រើរ» គេដាក់បញ្ជារួចថើបសក់ក្រអូបមួយខ្សឺតមុននឹងបិទភ្នែកគេង។

12 VOTE FOR THE NEXT PART 🤍
I Hope y'all like this part🫂