Horror Vakantie

Hoofdstuk 1: Molly

"Wat vind je van dit truitje?" vraag ik aan Molly. "Kapot leuk schat!" roept Molly terwijl ze voor de zoveelste keer een rokje uit het rek pakt. Ik heb al lang niet meer geshopt met Molly, dat is ook logisch, omdat we beide heel druk zijn met school. Molly is mijn beste vriendin. Sinds afgelopen zomervakantie zitten we allebei op het HBO. Molly doet de opleiding Interior Design and Styling, ik doe de opleiding Pedagogiek. Ondanks dat we nu zo druk zijn blijven we beste vriendinnen, we bellen iedere dag. Alleen van shoppen, chillen en logeren komt het bijna niet meer. We rekenen de spullen af en gaan weer naar buiten. "Jeez wat is het koud." zegt Molly bibberent. "Kom ik weet wel een leuk eettentje waar ze lekkere koffie hebben." zeg ik om haar op te vrolijke. Samen lopen we er heen. Onderweg komen we langs een oude, verlate winkel. "OMG Veer! Moet je zien wat hier staat!" roept Molly opeens opgewekt. "Opzoek naar meer vrije tijd om met je bestie door te brengen? Huur een van onze medewerkers in om je huiswerk te maken! Nu de eerste maand voor maar €2,00!" luid het briefje. "Echt no way dat dit echt is." zeg ik lachend. Ik wil al doorlopen als Molly zegt "Ik wil wel even binnen kijken hoor." Ik kijk haar aan "Doe normaal, dit gebouw staat al meer dan 20 jaar leeg, wedden dat het hier spookt." Molly lacht "Geloof je daar echt in?" Voorzichtig opend ze de deur. De lamp binnen springt aan en we horen allemaal machines loeien. "Het klinkt bijna alsof daar binnen dieren vermoord worden." zegt Molly lachend. Ik zie de angst op haar gezicht. "Nu niet terug krabbelen he!" zeg ik spottend terwijl ik haar over de drempel duw. Molly staat nog voor de helft in het zicht de andere helft is in het gebouw verdwenen. "Wat zie je?" vraag ik haar. Omdat het stil blijft geef ik haar nog een klein zetje, wat een ijzige kreet tot gevolg heeft. "AAAAAAAAAAH!... VERA NIET DOEN, NIET DOEEEEEEN!" gilt Molly. Toen was ze weg. Ik durf niet binnen te kijken. Wat heb ik gedaan, denk ik terwijl er een traan over mijn wang rolt. Ik trek een sprintje naar het politiebureau. Daar leg ik alles uit, ook wat ik gedaan heb. Als ik mijn beste vriendin echt vermoord heb, zit ik liever voor eeuwig in de bak, dan dat ik ooit nog vrij rond loop met dit eeuwige schuldgevoel. Samen met de agenten ga ik terug naar de verlate winkel. Op een afstand zie ik de agenten de deur in trappen, wat harde knallen tot gevolg heeft. Niet veel later komen er gemaskerde mannen geboeid het gebouw uit lopen. Ook de politie commissaris komt het gebouw uit, hij heeft iets vast. "Is dit jouw vriendin?" vraagt hij terwijl hij mij het lichaam van Molly laat zien. Ik begin te huilen "J-ja..." snik ik. "Ja dat is Molly, het is mijn schuld." "Nee zeker niet." zegt de commissaris rustig. "We zijn al 1.5 jaar opzoek naar deze criminelebende, ze hebben al 3 andere moorden op hun naam staan." Ik schrik, criminelenbende? Dat klinkt niet goed. Terwijl de commissaris met het lichaam van Molly verder loopt, valt er een briefje uit de zak van Molly. Ik raap het vlug op, wat zou dit zijn?
"Hey Vera, Molly was pas nummer 1. Jouw andere zielige vriendinnen volgen. En wanneer je helemaal alleen bent en genoeg geleden hebt, zul je zielig en eenzaam sterven."

Ik schrik wakker. Het zweet staat in me nek. Het is nu een halfjaar geleden en ik droom nog bijna iedere nacht over Molly. Alleen, dit briefje kan ik me niet meer herinneren. Ik sta op en pak een glaasje water. Terwijl ik een slokje neem kijk ik hoe laat het is. 04:26, fuck zo vroeg! Ik moet nog wel even slapen, want om 08:00 staan Daisy's ouders hier met hun busje om me op te halen. Lekker naar Italië in de zon. Ik heb er echt zin in, maar op dit moment wil ik gewoon even huilen om Molly. Alles wat er gebeurt is heb ik gewoon nog niet kunnen verwerken.

Ik heb je in de gaten gehouden. Je doet heel blij enzo, maar DAT IS EEN LEUGEN! Ja Vera, ik heb je wel door. Nog even en iedereen kent je geheimen.