Horror Vakantie

Hoofdstuk 11: Dag 8

Ik schrik wakker, weer een nachtmerrie.  Dit is al de 3de vanacht. Ik kijk op mijn telefoon, het is nu 05:21. Toch nog maar even proberen te slapen dus. Opeens licht mijn telefoonscherm op. Een telefoontje van die Bram. Zal ik opnemen? Voorzichtig neem ik op, ik zeg niks en luister. Een vervormde stem komt er uit mijn telefoon. Het is dezelfde als die die creep gebruikt. "Vera de tijd dringt. Kies verstandig!" en dan wordt er opgehangen. Is Bram die creep die ons al de hele vakantie lastig valt? Weet Teddy hier meer van? Voorzichtig loop ik naar de kamer van Daisy. "Daisy ben je wakker?" vraag ik terwijl ik de deur voorzichtig open doe. Daisy kijkt me verbaast aan. Ik vertel vlug over het telefoontje van Bram en waar ik achter ben gekomen. "Ben jij gebeld?" vraag ik dan. Daisy checkt haar telefoon. "Is dit zijn nummer?" vraagt ze terwijl ze het nummer van Bram aan mij laat zien. Ik knik om het te bevestigen. Samen luisteren we haar voicemail af. Bram zegt hetzelfde bij haar als wat hij ook bij mij zei. Ook de stem is weer hetzelfde als die van die creep. "Wat willen Bram en Teddy van ons?" vraag ik angstig. "Hoe weet je dat Teddy mee doet?" vraagt Daisy verbaast. "Toen ik vertelde dat Bram mij had gebeld had, rende ze zo snel weg. Ik ben heel naïf, dat weet ik, maar zelfs mij kun je niet wijs maken dat dit toeval is." leg ik uit. Daisy knikt om te bevestigen dat ze mij gelooft. Ik laat mijn lichaam in het bed van Daisy zakken, ik ben zo moe. "Gaat het Veertje?" vraagt Daisy terwijl ze me bezorgd aankijkt. Ik schud mijn hoofd. "Ik ben bang. Ik slaap niet meer, heb alleen maar nachtmerries." zeg ik zacht. Daisy knikt begripvol. "Zullen we dan gaan zwemmen? Gewoon als afleiding. Komt goed!" zegt ze vervolgens. Ik knik.
"Hoe laat is het?" vraag ik terwijl we het het water stappen. "Het is nu 5 uur, we gaan zo wel terug. Ik rammel!" antwoord Daisy. We hebben de hele middag gezwommen. Opzich hielp het mij wel, maar dat drijg briefje van gister krijg ik niet uit mijn hoofd. Waarom kan Daisy doen alsof er niks is? Waarom heeft zij er geen last van? Ben ik echt te dramatisch?

Lieve Vera en Daisy, jullie hebben je keuze gemaakt. Vanaf middernacht begint voor jullie de hell. Als ratten zijn jullie in mijn val gelopen. Dit loopt niet goed af voor jullie.