Horror Vakantie

Hoofdstuk 7: Dag 4

Ik word wakker van Jannes die voor ons huisje Daisy aan het roepen is. Ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is, 06:15. Wtf doet deze gast zo vroeg bij ons huisje?! Ik laat mijn hoofd weer in mijn kussen zakken. Mijn hele lichaam doet nog zeer van de val van gister. De lamp in ons huisje gaat aan en Daisy komt mijn binnen. "Waarom staan die jongens al zo vroeg bij ons huisje te schreeuwen?" vraagt Daisy duidelijk geïriteerd. "I don't know." zeg ik zacht. Mijn hoofd doet zo'n zeer dat ik die felle lamp bijna niet kan verdragen. "Veertje, hoe voel je je? vraagt Daisy opeens bezorgd. "Alles doet pijn. Het voelt alsof mijn hoofd zowat uit elkaar spat." zeg ik terwijl ik dieper in mijn kussen weg zak. Opeens is het erg stil buiten, zouden Jannes en Ralph eindelijk weg zijn gegaan? Ook Daisy is het opgevallen. Ze doet het raampje op mijn kamer open om naar buiten te kijken, als er opeens een papieren vliegtuigje naar binnen vliegt. "WTF IS DIT NU WEER!" roept Daisy net iets te hard. Voorzichtig vouw ik het vliegtuigje open. "Fuck dit is van die griezel!" roep ik geschrokken. Daisy rukt het papiertje uit mijn handen en leest wat er staat. "Daisy? Waarom leer jij niet van je fouten? Wanneer ga jij Vera de waarheid vertellen? Vera? Wanneer laat jij Daisy je ware ik zien? Hoelang blijf je jezelf en andere nog voorliegen?" Ik ril. "Wat bedoelt hij hier mee?" vraag ik aan Daisy. "Geen idee" antwoord Daisy kortaf. Mijn onderbuik gevoel verteld mij dat ze tegen mij liegt. "Zullen we maar opstaan? No way dat ik nog kan slapen." vraagt Daisy vervolgens. Ik knik, alles doet pijn maar van slapen zal inderdaad niks meer komen. We zitten aan het zwembad Daisy is ruzie aan het maken met Ralph en Jannes. "Waarombl the fuck staan jullie om kwart over zes bij ons huisje te schreeuwen?!" roept ze zo hard dat ik het ook kan horen. "Sorry, maar bij ons huisje lag allemaal zooi van jullie. Ik wist niet wat ik er mee moest doen, dus zei Ralph dat ik jullie moest roepen." roept Jannes wanhopig. "Wat voor zooi?" roepen Daisy en ik verbaast in koor. Ik loop naar hun toe. "Er liggen allemaal briefjes met jullie namen erop. Ik heb er een gelezen, van jou Vera. Het lijkt uit je dagboek. Het ging over Molly. Wie is dat eigenlijk?" gaat Jannes verder. Ik verstijf. "Molly was mijn beste vriendin. Ze is v-vermoord door een criminelebende." Hakkel ik vervolgens. "Hebben jullie die teksten nog?" vraagt Daisy opeens, ze klinkt nogal geïriteerd. "Ja, ze liggen in ons huisje." zegt Ralph opvallend rustig. Samen met de jongens verlaten Daisy en ik het zwembad. Eenmaal bij hun huisje aangekomen laten Ralph en Jannes de briefjes zien. Ze hebben 2 stapels gemaakt, een met Daisy's briefjes en een met die van mij. Voorzichtig open ik een van mijn briefjes. Meteen herken ik mijn handschrift. "OMG! Dit is echt uit mijn dagboek!" roep ik angstig. "Ja bij mij ook." zegt Daisy voorzichtig. Opeens zie ik tussen mijn briefjes een briefje liggen met een ander handschrift. Dit is het briefje uit mijn droom, die uit Molly haar zak gevallen was. Maar ik dacht dat ik het verzonnen had, omdat ik het me niet meer kon herinneren. Hoe weet deze creep het dan? Voorzichtig lees ik het briefje. De tekst is anders, persoonlijker. Leeft die moordenaar nog? Is hij die creep die mij al de hele vakantie de stuipen op het lijf jaagt? Ook Daisy leest een briefje van die creep. "Vera, ken jij deze gast?" vraagt Daisy opeens boos. Ik kijk haar vragend aan. "Nee hoezo zou ik zo'n creep kennen? En waarom zou iemand die ik ken ons zulke creepy dingen aan doen?" Daisy kijkt meteen opgelucht. "Hier staat namelijk allemaal shit over jou die alleen jij en je vrienden weten. Dus ik wilde toch even checken, gewoon voor de zekerheid." zegt Daisy opgelucht. Samen met Daisy loop ik terug naar ons huisje. Eenmaal bij ons huisje aangekomen lezen Daisy en ik onze briefjes nog eens door. Samen komen we tot de conclusie dat alles wat er is gebeurt geen toeval meer is. We hebben te maken met een creep die iets van ons wilt. Maar wie is hij? En wat wilt hij?

Wanneer leren ze het nou? Nog even en er gaan echt gewonden vallen, of erger... Dit is hun verdiende loon. Dat is nou eenmaal je karma voor al dat prinsessen gedrag.