ÇARPIK VÂVEYLÂ
15.04.2024
10. Bölüm:
❝GÖZLER YALAN SÖYLEMEZ❞
♪ eyes don't lie, Isabel LaRosa
♪ Carmen, Lana Del Rey
♪ Farben, Orange Sector
⛥
Bu bölüm oy ve yorumlarınızı bekliyorum, en azından bir yorum bile olsa yeterli. Etkileşim çok az ve ben yazarken emek veriyorum, en azından bunun karşılığında oy ve yorum atabilirsiniz. 🫶🏻
⛥
Lodos Sözeri.
Doğum günüme çok az kalmasının verdiği getiriyle, yirmi yedi yıllık bir hayatın içerisindeydim.
Bu yirmi yedi yıllık hayatta en son ne zaman huzurlu bir uyku çektiniz diye sorsalar hiç derdim ama artık diyemiyordum. Dört duvar olan evimden çok uzakta, hiç bilmediğim topraklardaydım.
Yine de tüm havanın lavanta koktuğu bu odada, küçük bir koltukta rahatsız şekilde kıvrılsam bile fazlasıyla huzurlu ve rahat bir uyku çekmiştim. Elim, ellerinin arasındaydı.
Her şeyini aldım ondan, sıcacık yaptım elini. Asla bırakmadım, kolum uyuştu, bir yerden sonra hissedemedim bile ama asla elini bırakmadım.
Ev denilen şey dört duvar değildi, ben şu an asıl evimdeydim ve huzur denen şey, buydu. Akşam benim evimdi, huzurumdu, mutluluğumdu ve her şeyden kaçıp saklandığım o noktaydı.
O olmasa hiçbir yerin bana ev olamayacağını biliyordum, onunla doğru yolumu buluyor, yönümü şaşırmıyordum.
Bazen bu bağlılığım beni korkutuyordu. Uzaktan severken bu kadar derinden hissetmiyordum ama bir kere ona temas etmiş, kokusunu ve ve teninin hissiyatını ezberlemiştim. Asla bırakmazdım, asla. Ve kimse onu benden alamazdı.
Önce hafif bir kıpırdanma hissettim, hastanede olduğumuz için tetikteydim ama sadece bir kez hemşire gelip kontrol etmiş, ardından gitmişti.
Güneş doğmuş olmalıydı, doğalı ne kadar olduğu ise muammaydı çünkü camları kapatmış, güneş doğsa bile odaya fazla ışık girmeyecek şekilde ayarlamıştım.
Ben buradaydım, benim ışığım ve ısım ona yeterdi.
Öksürük sesi duyduğumda ise tüm uykumdan uyandım. Ellerimin arasındaki el yavaşça çekildi, normalde uyku hâlinden kurtulmam zor olurdu ama hemen yattığım yerden kalktım.
Uyanmıştı.
O güzel gözleri tarafından vuruldum, kalbime büyük bir vurgun yedim. Yere devrilmemem bir mucizeydi.
Gözleri sayesinde tekrar yaşam bulmuşum gibi hissettim. Uzun uzun bakmak istedim ama aradığının bir bardak su olduğunu fark etmemle, Sertaç'ın komodinin üzerine koyduğu suyu aldım.
Bardağa doldurdum, bu sırada bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Yavaşça ona yaklaşırken tereddütlüydüm, ne diyecektim? Bana soru soracak mıydı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇARPIK VÂVEYLÂ
Action"Çünkü konuşabilseydim, ilk sana gelirdim." İhanet eden görüşler, duyuşlar ve seslenişler. Görmekten, duymaktan ve seslenmekten vazgeçtim ama en çok onu görmek, duymak ve seslenmek istedim. Her şeyimden vazgeçtim, onu hissetmekten vazgeçemedim. Ge...
