(Cinsel içerikli sahneler, yaş farkı ve daddy isuess içermektedir.)
Aşkın gerçekten yaşı yok muydu?
Kırgın çocukluklar yaşamaya devam eden ölü insanlar doğurur...
Kapak şahsıma aittir
Yayımlanma tarihi 23.02.2024
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acı, sadece fiziksel bir his değil, aynı zamanda zihinsel bir labirentti. Her düşüncem, kaybolmuş umutların ve kırık rüyaların dar koridorlarında dolaşıyordu. Kalbim, geçmişin hayaletleriyle dolu bir oda gibi, her köşede bir hüzün saklıyordu. Anılar, duvarlarda asılı kara resimler gibi, neşenin bir zamanlar var olduğunu hatırlatıyor, ama şimdi sadece hüzünlü bir gölge olarak kalıyordu zihnimde.
Zaman, acının şiddetini hafifleteceğine dair söz vermişti bana, ama her geçen gün sadece daha fazla hayal kırıklığı getiriyordu. Teskin etmek yerine milyonlarca kin ve öfke biriktiriyordu, kafamın içindeki o sahilin kıyılarına.
İçimde milyonlarca şeytan, babamdan ve annemden kalma, çocukluğum ile harp ediyordu. Baban da annen de seninle gurur duymazdı Yasmin, yapma bunları...
Ben çoktan onların çocuğu olmaktan çıkmıştım. Bana hep iyi bir insan olmamı öğütlemişlerdi, iyi insan ol onlara dedikleri insanlar ise, bizi insan yerine dahi koymamışlardı.
İçimdeki şeytanlar kan istiyordu. Yok etmek. Bana geçmişten tanıdık gelen, çocukluğumu kirleten her insan, sadece ölüme mahkumdu.
Her yer cehenneme dönmüştü. Gülümsedim. Cehennem içimdeydi. Biraz da dışımda.
Moderatörü yakmak gibi bir niyetim yoktu. Benzin dökme amacım, üzerinde benzin olduğu için yaklaştığı anda kendini de yanarken düşünsün, uzak dursun diyeydi.
Canlı canlı yanıyorlardı. O gün bizi yaktıkları gibi. Ve bu içimdeki insani olmayan güdünün, serotonin hormonu sağlamasını sağlıyordu.
Gözlerimin yandığını hissederken, elimden biri kavradı. Bakışlarımı o tarafa çevirdiğimde, az önce merdivende beni karşılayan adam olduğunu görmüştüm. Yüzümdeki kar maskesini çıkarıp, elimden tutarak aşağıya indirdi.
